ضرورت برکناری و تعویض کوبلر، مساله مبرم امنیت در لیبرتی و لزوم بازگشت مجاهدین به اشرف،

پاتریک کندی در اجتماع بزرگ ایرانیان در مقابل مقر سازمان ملل در خلال اجلاس شورای امنیت درباره عراق، درمورد تحولات  اشرف و لیبرتی  به سخنرانی پرداخت.

متن سخنرانی:
امروز ما در برابر سازمان ملل هستیم. جایی که جهان سعی می کند نماد با هم بودن ضربه پذیر ترین مردم جهان باشد. سازمان ملل قرار است جایی باشد که حقوق بشر محافظت شود، جایی که از پناهندگان سیاسی دفاع  شود، جایی که برای آرمان مردم ضربه پذیر مبارزه شود، امروز ما نه تنها آسمان شهر ابری است بلکه بر فراز سازمان ملل هم ابری است که روی اعتبار سازمان ملل قرار گرفته است. چون یکی از افراد شان یعنی فردی که مسئولیت حفاظت از حقوق بشر افراد اشرف و لیبرتی و موقعیت پناهندگی و حقوق سیاسی و پناهجویی آنها را برعهده داشته، دارد از رژیم  فاشیستی و دیکتاتوری حاکم در ایران  و از حکومت دست نشانده اش در عراق، جانبداری می کند. او، یعنی مارتین کوبلر، قرار بوده که برای پناهندگان در لیبرتی و اشرف بایستد. ولی بجای ایستادن برای پناهندگان در کمپ لیبرتی و اشرف، او در طرف ملاهای حاکم در تهران و نوری المالکی که به نیابت از ملاها در عراق کار می کند، قرار دارد و سعی می کند صدای آن پناهندگان در کمپ لیبرتی را خاموش کند، کسانیکه برای آزادی ایستاده اند و چیزی بجز ایران آزاد نمی خواهند که نه تنها به معنی آزادی برای مردم ایران بلکه آزادی برای مردم در سراسر جهان است که نمی خواهند شاهد آن باشند که بزرگترین حامی تروریسم دولتی در جهان با تولید سلاح هسته ای کارش را جلو ببرد.

بنابراین امروز ما اینجا جمع شده ایم درست همانطور که سازمان ملل در آن طرف خیابان جمع شده است، ولی امروز این  ما هستیم که حقیقت را می گوییم، حال آنکه سخنرانی مارتین کوبلر در سازمان ملل همه اش دروغ است. ما می دانیم که او قبلا دروغ گفته  و کماکان دروغ می گوید و امروز او دروغهایش را به سازمان ملل آورده است تا به آنها دروغهای بیشتری بگوید.
ولی ما می خواهیم حرف درست را بزنیم. اینطور نیست؟ ما می خواهیم حرف درست را بزنیم.
امیدوارم امروز افراد در ساختمان سازمان ملل، قبل از اینکه به دروغهای مارتین کوبلر گوش کنند، تصاویر چهره های این تابلوها ببینند که قربانی دروغهای او شدند. امیدواریم افراد سازمان ملل این تصاویر را ببینند و من میخواهم اسم آنها را بخوانم چون آنها آخرین شهدایی هستند که به خاطر آرمان آزادی جان دادند. بنابراین اجازه بدهید شروع کنم و همینطور تصویر آنها را بالا ببریم:
حمید ربیع – حمید ربیع به خاطر دروغهای مارتین کوبلر جان داد که گفت کمپ لیبرتی یک محل امن برای این پناهندگان خواهد بود تا آنها بتوانند محافظت شوند. در عوض کمپ لیبرتی یک میدان کشتار شده است. یک میدان کشتار که اجازه داده رژیم ایران اپوزیسیونش را یک به یک بکشد. و این را با کمک نوری مالکی انجام داده اندکه رژیم دست نشانده آنهاست. بگذارید بدانیم که زندگی افراد از بین رفته است، به خاطر بوروکراسی در سازمان ملل، که از فردی تغذیه می شود که مسئول حفاظت این پناهندگان است ولی این پناهندگان را ترک کرده است.
مهدی عابدی – که او هم در کمپ لیبرتی کشته شد و جان او مثل سایرین بخاطر دروغهای مارتین کوبلر از دست رفت.
اجازه بدهید تصاویر آخرین شهدا را داشته باشم.
مصطفی خسروی - مصطفی خسروی یکی دیگر از شهیدان بود. بگذارید بفهمیم که شهیدان بیشتری خواهند بود اگر به دروغهای مارتین کوبلر گوش کنیم. این نامها و این چهره ها باید به ما یادآوری کند که عواقبی برای تصمیماتی که در آن طرف خیابان در سازمان ملل گرفته می شود وجود دارد.
هادی شفیعی – یک شهید دیگر. چرا او شهید شد؟ چون کمپ لیبرتی امن نیست. تمام موانع حفاظتی که در کمپ لیبرتی در طول جنگ قرار داده شده بودند برای حفاظت از پرسنل زن و مرد امریکایی که در آنجا بودند، این موانع حفاظتی توسط دولت عراق برداشته شدند. چرا این موانع حفاظتی برداشته شدند؟ چون رژیم ایران از طریق دست نشاندگانش در عراق می خواهد اعضای مجاهدین خلق را بکشد. چرا؟ چون ماموریت مجاهدین فراهم کردن یک آینده جدید برای ایران است و ملاهای فاشیست را که بر ایران و عراق حکومت می کنند و همچنین به اسد در سوریه کمک می کنند جایگزین کنند. بنابراین بگذارید دریابیم که هادی و سایرین افرادی هستند که برای آرمان آزادی جان دادند.
پوران نجفی یک شهید دیگر است. امیدواریم شما در سازمان ملل چهره او را ببینید و بفهمید چون ما به دروغهای مارتین کوبلر گوش کردیم. ما گزارشات را می دانستیم که می گفت لیبرتی مناسب نیست، امن نیست جای مناسبی برای پناهندگان کمپ اشرف نیست که به آن منتقل شوند. ما این را می دانستیم.  چون ما حقیقت را بعد از دروغهای مارتین کوبلر شنیده ایم و حالا می دانیم مارتین کوبلر گزارشهایی را که حاکی از مناسب نبودن لیبرتی بود، دستکاری کرد، سفید سازی کرد، و او جملات را عوض کرد که بگوید لیبرتی امن است و مناسب است حتی وقتی که همه می دانستند این درست نیست. او امروز در سازمان ملل چه می کند؟ او یکبار دیگر ادعا می کند گه لیبرتی امن است. بعد از اینکه پوران و سایرین کشته شدند بگذارید بسیار روشن کنیم که افراد بیشتری در کمپ لیبرتی کشته شده اند نسبت به آنهایی که بازاسکان داده شدند که کار سازمان ملل است تا بگوید که ببیند این پناهندگان باز اسکان می شوند. این قول به آنها داده شده بود که سازماندهی شوند و از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی بروند. چرا؟ چون سازمان ملل تحت نظر مارتین گوبلر گفت این کاری است که باید بکنند تا بازاسکان شوند. ولی بجای آن، آنها کشته شدند. امروز مارتین کوبلر به سازمان ملل چه می گوید؟ او باید بگوید این پناهندگان را امروز در سراسر جهان باز اسکان کنید، یا  اجازه بدهید به کمپ اشرف برگردند که در آن امن تر در برابر اینگونه حملات خواهند بود.
علی احمدی – یک قربانی دیگر است. قربانی عدم توانایی سازمان ملل که دروغهای مارتین کوبلر را ببیند ولی ما اینجا هستیم که یک اعلام جرم به سازمان ملل ارائه کنیم، یک خواست انسانی به سازمان ملل ارائه کنیم که بجای گوش کردن به مارتین کوبلر، آنها باید او را در برابر یک مجمع دیگر سازمان ملل قرار دهند. می دانید اسم آن مجمع سازمان ملل چیست؟ دادگاه بین المللی جنایات جنگی.
چون علی احمدی و سایرین کشته شدند در حالی که باید محافظت می شدند و نه تنها جانشان را از دست دادند، ولی سازمان ملل بعنوان جایی که افراد می توانند بروند و از دست رژیمهای فاشیستی نظیر آنچه در ایران دیده ایم حفاظت شوند. دارد شهرتش را از دست می دهد.
ما باید یحی نظری را بخاطر بیاوریم که یک شهید دیگر است. او جان باخت چون مارتین کوبلر گفت او در کمپ لیبرتی در امان خواهد بود. و در عوض ما می دانیم که دیوارهای حفاظتی پایین آورده شده بودند. می دانیم جایی که او زندگی می کرد و سایرین زندگی می کردند چیزی بجز هدف آسان برای آنهایی که روی کمپ موشک انداختند نبود. و آیا مارتین کوبلر حاضر شد  برود عواقب حمله 9 فوریه به کمپ لیبرتی را ببیند؟ آیا او حاضر بود برود و خسارت را بررسی کند؟ نخیر حاضر نبود. چرا او به کمپ نرفت؟ چون که میگفت برایش امن نیست که به آنجا برود. و او قرار است نفر مسئول امنیت ساکنان باشد و برای خودش احساس امنیت درکمپ لیبرتی نمی کرد. چطور او می تواند امروز در برابر سازمان ملل بایستد و بگوید خوب است و  درست است که به نگهداشتن پناهندگان در کمپ لیبرتی ادامه دهیم، آنهم  بعد از اینکه همه این افراد کشته شدند!؟
اکبر عزیزی یک پناهنده دیگر بود که کشته شد. بگذارید شبهه یی نباشد که همه این شهدای اخیر برای یک ایران آزاد جان باختند. همه این شهدا توجهات را به بحران انسانی که همه مردم ایران تمام روزهای سال با آن زندگی می کنند جلب می کنند. در حالی که زندگی آنها مورد سرکوب ملاهای تهران قرار می گیرد که به مردم ایران خیانت کرده اند به آزادی خیانت کردند و  به حاکمیت قانون، وخیانت کرده اند به محترم شمردن حقوق مردم ایران و حقوق زنان و به این دلیل است که آن روز دارد می رسد که ایران جدیدی محقق خواهد شد که افرادی نظیر خانم رجوی به مردم ایران چنان آینده یی و چنان ایرانی را ارائه می کنند که مردم ایران آن را  بپذیرند و احساس کنند به عنوان انسان نمایندگی می شوند، اما اکنون به جای آن  در ایران یک دیکتاتوری فاشیستی حاکم است که تعداد بی سابقه ای از مردم ایران را اعدام می کند. چرا رژیم باید این همه افراد را اعدام کند تا در قدرت بماند؟ پاسخ این است که آنها هیچ مشروعیتی برای حکومت بر ایران ندارند. به این دلیل است که آنها همه را می کشند.

بدانید که ما امروز به دلایل انساندوستانه اینجا هستیم. این چیزی است که سازمان ملل قرار است برایش بایستد. حفاظت پناهندگان. ولی ضمنا اینجا هستیم که بگوییم که این بسود امنیت ملی است، این نه تنها برای ایران بلکه برای سایر جهان هم مفید است. چون این رژیم بزرگترین حامی تروریسم دولتی است که نوری مالکی در عراق و اسد در سوریه را تقویت می کند. بگذارید درک کنیم که این برای امنیت ملی مهم است. اگر شما در هر جایی در خاورمیانه زندگی کنید و مورد حمله تروریستی قرار بگیرید، این تروریسم توسط رژیم تهران صادر میشود. برای کل خاورمیانه مهم است که یک روز جدید در ایران وجود داشته باشد. همچنین برای سایر جهان مهم است چون می دانیم که رژیم ایران سعی می کند به توانایی اتمی دست پیدا کند. و این شهر نیویورک عواقب تروریسم را می داند. می توانید تصور کنید که  تروریستها با بمب هسته ای برای جهان چه خواهند آورد؟ این چیزی نیست که هیچکس در جهان متمدن آن را قبول کند. به این دلیل است که همه این شهدا جانشان را فدا کردند نه فقط برای اینکه کشور خودشان ایران را نجات دهند، بلکه  برای این که همه مردم آزاد در خاورمیانه را نجات می دهند.
بنابراین ما امروز از سازمان ملل میخواهیم به جای گوش کردن به مارتین کوبلر، به چهره ها نگاه کنید، به افرادی نگاه کنید که زندگیشان را به خاطر دروغهای کوبلر از دست دادند و به سرعت مارتین کوبلر را عوض کنید و بجای گوش کردن به او، او را مورد تحقیقات قرار بدهید.
و دریابید که چرا او مایل نیست در برابر دولت عراق بایستد. شاید باید بپرسیم چرا او نمی تواند بایستد، چه بسا بخاطر اینکه زنش آلمان را در عراق نمایندگی می کند که به معنی آن است که کار او این است که برای نوری مالکی خود شیرینی کند.
بنابراین زن مارتین کوبلر و خود مارتین کوبلر  منافع خاصی در آن جا دارند و در نتیجه  کوبلر بجای اینکه پناهندگان را نمایندگی کند او با دولت عراق همسویی می کند چونکه زنش باید با دولت نوری المالکی ملاطفت داشته باشد. مارتین کوبلر در کدام سمت قرار دارد؟ او باید در طرف افرادی باشد که مسئول حفاظتشان شده است. اما به جای آن او به افراد لیبرتی و اشرف پشت کرده و به این دلیل است که او باید عوض شود.
مارتین کوبلر شرمت باد!

بنابراین ما امروز یک انتخاب داریم. ما می توانیم صدایمان را بلند کنیم و این عکسها را بلند کنیم تا سازمان ملل بداند که به مارتین کوبلر گوش نکند و در عوض به خانواده های شهیدان گوش کند. چون آنها واقعیت را می دانند. و به جای گوش دادن به مارتین کوبلر، باید مارتین کوبلر را عوض کنیم و مطمئن شویم که پناهندگان را به کمپ اشرف باز می گردانیم تا بتوانند با امنیت از آنجا به کشورهای ثالث منتقل شوند. هر روزی که می گذرد و آنها هنوز در لیبرتی مانده اند، روزی است که با مشکل و خطر از دست دادن جانشان روبه رو هستند. درست مثل این شهدا که زندگیشان را از دست دادند.
ما دیده ایم که این امر  قبلا اتفاق افتاده است، دولت عراق به اشرف تهاجم کرد، و حالا آنها کنار ایستاده اند و از تروریستهایی که لیبرتی را موشک باران کردند حفاظت می کنند. ما باید از عدالت برخوردار باشیم. و عدالت این است که اطمینان یابیم دیگر افراد لیبرتی را در معرض آن نوع حملاتی که در 9 فوریه دیدیم نمی گذاریم و به منظور حفاظت از آنها و اطمینان یافتن که دیگر اتفاق نمی افتد، ما باید بلافاصله، بلافاصله، افراد کمپ لیبرتی را به یک محل امن تر منتقل کنیم. می دانید آن محل امن تر کجاست؟ که مانع دارد، پناهگاه دارد، حفاظ دارد؟ این محل اشرف است.
می خواهم از همه شما بخاطر ایستادگی تان تشکر کنم. چون تنها راهی که چیزی اتفاق بیفتد وقتی است که شما می ایستید و صدایتان شنیده می شود. شما می دانید که اگر شما به ایران برگردید، به خاطر همین ایستادگی تان  ممکن است اعدام شوید. بنابراین بگذارید همه بدانند که ما علیه چه چیزی هستیم. ما باید آزادی بیانمان را در اینجا اعمال کنیم، چون در این جمعیت نه فقط افراد لیبرتی و اشرف بلکه مردم ایران نمایندگی می شوند.
مردم ایران که نمی توانند امروز اینجا باشند چون آنها هم زندانی هستند. آنها هم در معادل کمپ لیبرتی هستند چون آنها هر روز زندگیشان را درست مثل افراد کمپ لیبرتی در این نگرانی می گذارانند که آیا کشته می شوند یا شکنجه می شوند. بنابراین افراد لیبرتی مثل سایر مردم ایران هستند. آنها زندگیشان را در معرض خطر برای آزادی نسل اینده ایرانیان قرار می دهند که دیگر نمی خواهند با این نگرانی زندگی کنند که به قتل خواهند رسید و شکنجه خواهند شد توسط رژیمی که هیچ احترامی برای حقوق بشر و کرامت انسانی قائل نیست. بنابراین، با مبارزه برای افراد کمپ لیبرتی، ما برای یک ایران جدید مبارزه می کنیم و به این دلیل است که تک تک این شهدا، شهید ازادی هستند. و به این دلیل است که ما تصاویر آنها را اینجا داریم با روشن کردن شمعها به آنها ادای احترام کنیم. چون آنها نمرده اند، آنها زندگیشان را برای هدفی دادند که از همه ما بزرگتر است. آرمانی است که مردم سراسر جهان را متحد می کند صرفنظر از اینکه کجا زندگی می کنند. و این ارمان آزادی انسان است. بنابراین وقتی من می گویم و از عمویم پرزیدنت کندی نقل قول می کنم که در زمانی پیشتر در تاریخ گفت به آنهایی که در برلین تحت محاصره بودند که ما همه برلینی هستیم در سالهای 1960، چون آرمان مردم برلین آرمان همه مردم آزاد بود. وقتی من می گویم من ایرانی هستم همه ما بعنوان مردم باید بگوییم من ایرانی هستم من اشرفی هستم من لیبرتی هستم.
و این پیامی است که افراد سازمان ملل باید بگیرند. که این تنها در مورد یکی دو پناهنده در جایی که مردم نمی خواهند به آن نگاه کنند نیست. مسأله برسر آرمان آزادی است. و اگر می خواهند برای آن چیزی بایستند که منشور سازمان ملل درباره آن تدوین شده است که دیگر هرگز آن نسل کشی را که در جنگ جهانی دوم دیدیم نبینیم، آنها باید مطمئن شوند که در سمت درست تاریخ قرار دارند و اگر به مارتین کوبلر گوش دهند آنها در طرف غلط تاریخ هستند. ولی اگر به همه شما گوش کنند اگر به همه شما گوش کنند در طرف درست تاریخ خواهند بود و قادر خواهند بود سر خود را بالا بگیرند. ولی امروز آن روز نیست چون تا زمانی که مارتین کوبلر به کار در سازمان ملل ادامه می دهد و عنوانی را که دارد نگه می دارد، اعتماد و مسئولیتی را که به آن عمل نمی کند، نه تنها شهرت خودش را خراب می کند بلکه شهرت سازمان ملل را هم که برایش کار می کند پایین می آورد . این سوال امروز در برابر سازمان ملل است و ما خوشحالیم که همه شما اینجا هستید تا اطمینان یابید سکوت با حقیقت سوراخ می شود و همه شما اطمینان پیدا می کنید که همه در سازمان ملل می دانند که او کسی نیست که باید به او گوش کنند. شما کسانی هستید که آنها باید به شما گوش کنند.
خدا یارتان
بسیار متشکرم