خانم رجوی و همکارانم.... در پشت سر من اگر نگاه کنید و برخی از شما ممکن است در طی مسیر دیده باشید، ما یک زیارتگاه کوچک شامل عکسهای هشت نفر که جان خود را در کمپ لیبرتی از دست دادند را داریم. در صبح 8 فوریه تمامی این هشت نفر زنده بودند، اما کمی بعد تر در همان صبح آنها قتل عام شدند و آنها بی گناه بودند. به آنها قول امنیت و حفاظت داده شده بود، و من با استراون موافقم که آنها در یک قتلگاه هستند.  و صادقانه بگویم، نمی توانم درک کنم که چطور آنجا کمپ آزادی نام گذاشته شده است. چرا کلمه آزادی برای آنجا استفاده شده است. زیرا در آنجا آزادی وجود ندارد. امنیت و حفاظتی وجود ندارد، تنها تهدید وجود دارد، تنها خطر وجود دارد، و تنها قولهای دروغ وجود دارد. و آنچه در مورد این قولهای دروغ نفرت انگیز است اینکه بسیاری از این قولها تحت نام ما نیز هست. یعنی آنها تحت نامه اتحادیه اروپا و تحت نام سازمان ملل است و ما همه این موضوع را میدانیم و نیاز نیست که من وارد آن شوم، اما سوالی که باید مطرح شود این است که  چگونه سازمان ملل میتواند تحمل کند؟ چگونه یک ارگان جهانی که وظیفه اش حفظ صلح و امنیت است، آنچه را در کمپ لیبرتی اتفاق می افتد تحمل میکند؟ دولت آمریکا گفته است حمله هر زمانی میتواند بازهم اتفاق بیفتد، دولت عراق هم همین را گفته است، پس چه زمانی میخواهند اقدامی کنند؟ چند نفر باید بقتل برسند، چه تعداد باید کشته شوند، چند عکس دیگر را ما باید بر روی زیارتگاه قرار دهیم تا اینکه یک کسی اقدامی برای آن بکند، و امنیت آن افراد را که تضمین شده است، واقعا تضمین کند؟ من شاهد بودم، دیروز به سخنرانی سرهنگ وسلی مارتین و دکتر طاهر بومدرا گوش میکردم و شما امروز از آنها خواهید شنید. و آنچه میتوانم به شما بگویم، شهادت آنها حقیقت دارد، شهادت آنها اصالت دارد و به شهادت آنها باید گوش فرا داد و من فکر میکنم نمیشود از آنها چشم پوشی کرد، و به عنوان سیاستمداران ما مسولیت داریم. لذا میخواهم با این موضوع سخناننم را به پایان ببرم اما من در بسیاری از این گردهمایی ها بوده ام، بارها و بارها توضیح داده ایم که اول در اشرف و بعد در لیبرتی چه میگذرد، متأسفانه شرایط در آن جا غیر قابل قبول است و هنوز وضعیت وخامت بار ادامه دارد، وضعیت دارد بدتر و بدتر میشود، و ما در کناری ایستاده ایم، و ما در مورد بارونس اشتون صحبت میکنیم، او مسلما باید اقدامی روی این موضوع بکند، او بیش از این نمی تواند به نام ما در کناری بایستد و اجازه بدهد که این اتفاق بیفتد، در این پارلمان، ما هیچگاه صحبت در مورد حقوق بشر را متوقف نکردیم، ما هیچگاه آنرا متوقف نخواهیم کرد، لذا در پایان میخواهم بگویم که من با نایب رئیس پارلمان ویدال کوادراس موافقم که دیگر نمی توانیم در کناری بایستیم. من میخواهم به خانم رجوی و جنبش او تبریک بگویم و به ساکنان لیبرتی بگویم ما شما را فراموش نکرده ایم و به تلاش برای کمک به شما به هر صورت ممکن ادامه خواهیم داد.
27مارس 1392