دکترآلخو ویدال کوآدراس، نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی درجستجوی عدالت و  17 تن از پارلمانترهای اروپا، حقوقدانان و مقامات پیشین اروپا و آمریکا که همگی طی سالهای 1382 تا 1387 از اشرف بازدید کرده و از آن تاریخ ببعد موضوع اشرف و لیبرتی را از نزدیک دنبال کرده اند، طی بیانیه ای اعلام کردند:
ما امضا کنندگان این بیانیه در سالهای 2003 تا 2008 هنگامی که حفاظت ساکنان اشرف برعهده نیروهای ایالات متحده بود، از این کمپ دیدن کرده ایم و در موارد متعدد و به طور کامل برای چند روز با ساکنان صحبت کرده ایم. ما هم چنین از نزدیک وضعیت کمپ لیبرتی را طی هجده ماه گذشته  دنبال کرده ایم و در بررسی موضع نماینده  ویژه سازمان ملل متحد  مارتین کوبلر، که ریاست هیئت همیاری سازمان ملل در عراق (یونامی) را بعهده دارد ، به این نتیجه تلخ رسیدیم که هدف واقعی  کوبلر بستن کمپ اشرف به هر قیمت و از بین بردن سازمان مجاهدین خلق ایران، اپوزیسیون اصلی  رژیم  توتالیترحاکم بر ایران است.
در جلسه استماع کنگره آمریکا، آقای  طاهر بومدرا مقام ارشد پیشین سازمان ملل متحد در عراق، تحت سوگند فاش کرد که تصمیمات یونامی در اشرف در نخست وزیری عراق و سفارت  حکومت ایران اتخاذ میشود.
بنا به گزارشهای رسانه های بین المللی، تنها در پایان سال 2011 و آغاز سال 2012،  کوبلر پنج بار  با حسن  دانایی فر، سفیر رژیم ایران در عراق و از فرماندهان کاملا شناخته شده نیروی قدس، ملاقات و در مورد اشرف رایزنی کرده است.
پس از این جلسات، کوبلر دریک بی خانمانسازی اجباری از مقر 26 ساله شان به زندان لیبرتی منتقل کرد. او به ساکنان وعده داد که لیبرتی از استانداردهای بشردوستانه برخوردار است و آنها در لیبرتی امنیت خواهند داشت و به سرعت به کشورهای سوم منتقل خواهند شد . متاسفانه  بزودی ثابت شد که این ادعاها دروغ محض بودند.
در جلسات و مصاحبه های مختلف، کوبلر ادعا کرده بود که نیمی از ساکنان پس از انتقال آنها به لیبرتی به ایران باز خواهند گشت. هنگامی که این اتفاق نیفتاد، او  سیاست  آزار و اذیت ساکنان را  پیش گرفت. با استفاده از کارکنان خود به عنوان ناظران یونامی،   فشاررا  بر ساکنان دو چندان کرده و متاسفانه ناظرانی که که در اصل برای حفاظت  حقوق ساکنان استخدام شده بودند، به عنوان همدستان زندانبانان مورد استفاده قرار گرفتند تا ساکنان را شکنجه روانی دهند. یکی از آنها به نام مسعود دورانی که همراه  او از افغانستان به عراق آمده است، رتبه و سابقه اداری این شخص نشان میدهد که وی  واجد شرایط اشتغال در چنین سمتی نیست. برخی از اقدامات مامورین ویژه آقای کوبلر به شرح زیر است:
•    رله نمودن پیام ها از طرف ماموران امنیتی ایران  به ساکنان باعث شکایات  گسترده  ساکنان گردید. ما در این رابطه به دبیر کل سازمان ملل نامه نوشتیم .
•    توهین به ساکنان و انجام اعمال تحریک آمیز و تحریک افراد بمنظور بوجود آوردن درگیری. نماینده ساکنان در نامه ای به دبیر کل سازمان ملل در تاریخ 15 مارس 2013 نوشت: "ساکنان لیبرتی ... به منظور جلوگیری از هر نوع تحریک عمدی، دیگر  با این شخص (دورانی) صحبت نخواهند کرد."
•    ورود  مکرر و بی جا به اتاق استراحت بیماران، که  یر از  شکنجه روانی هیچ   توضیح دیگری نمی تواند داشته باشد.
•    تشویق ساکنان به دست کشیدن از مخالفت   با رژیم ایران و ترک صفوف سازمان مجاهدین خلق و بازگشت به ایران یا تشویق به رفتن به هتل ها ئی در بغداد که تحت کنترل وزارت اطلاعات رژیم ایران هستند.
•    گرفتن عکس و فیلم از مکان های خصوصی و زندگی ساکنان بدون رضایت آنها.
•    اتهامات نادرست و ایجاد پرونده علیه ساکنان.
کوبلر بطور هفتگی به نمایندگان ساکنان نامه نوشته و رونوشت آنرا به شخصیتهای متعدد آمریکایی و اروپایی و سازمان ملل متحد ارسال میکند. وی در این نامه ها ادعا میکند که ناظران وی قادر به دیدار از نقاط مختلف کمپ و صحبت خصوصی با افراد نیستند و علاوه بر آن  مورد تحقیر و تحریم ساکنان قرار گرفته اند. او در نامه خود ادعا می کند که او در مورد نقض حقوق ساکنان توسط سازمان مجاهدین خلق و یا رهبری کمپ نگران است!
آشنایی ما با ساکنان لیبرتی، مکالمات تلفنی با آنها و مطالعه گزارش روزانه لیبرتی از یکسو، و رفتار مکرر آقای کوبلر از سوی دیگر ما را به این نتیجه میرساند که به احتمال قوی او نه تنها مجری اهداف سازمان ملل متحد نیست، بلکه  به بازیچه دست مقامات و رژیمهایی که  قصد از بین بردن ساکنان را دارند تبدیل شده است.
با توجه به موارد فوق، ما بر موارد زیر تاکید داریم:
1. با تایید محتوای نامه رئیس کمیته در جستجوی عدالت به وزیر امور خارجه ایالات متحده در 3 مه 2013، ما موارد زیر را تصریح میکنیم:
"ساکنان لیبرتی با تخصصهای سیاسی قابل توجه و سالها تجربه در مبارزه علیه رژیم ملاها، ارزشمند ترین بخش از جامعه ایران هستند وتنها هدفشان این است که میهن خود را آزاد کنند و این طبیعی است که آنها  به هرقیمتی انحلال یا نابود کردن سازمان خود را نپذیرند.
در هر شرایطی، آنها  نیروی قابل اعتماد ی هستند که می توانند در حرکت ایران به سوی دموکراسی و ثبات، جلوگیری از افراط گرایی و جنگ داخلی، عاملی تعیین کننده باشند. این همان عنصری است که  فقدان آن در جهان عرب منجر به انحراف  بهار عربی از ریشه دموکراتیک آن  شده است. هیچ جایگزینی برای شورای ملی مقاومت ایران  که  ریشه های خود را از مبارزه مردم ایران برای آزادی  در اوایل قرن بیستم بدست آورده، وجود ندارد“.
2.اقدامات انجام شده توسط آقای کوبلر و کارکنان وی در لیبرتی جنایتکارانه هستند و باید در یک دادگاه ذیصلاح مورد بررسی قرار گیرد به طوری که این گونه جنایات، درلیبرتی، اشرف و یا هر جای دیگر تحت نام سازمان ملل متحد تکرار نشود. با توجه به شناخت ما از مجاهدین خلق، ساکنان اشرف ولیبرتی، اقدامات کوبلر، و وضعیت حکومتهای عراق و  ایران، ما آماده ایم تا در مقابل هر دادگاه بین المللی شهادت بدهیم.
3.تمام شواهد نشان می دهد که یک تفاوت واقعی بین اعمال مارتین کوبلر، و دیگر اشتباهات سازمان ملل در جاهایی مانند رواندا، سربرنیتسا و سریلانکا وجود دارد. معمولا در چنین مواردی، سهل انگاری یا ترس یک مقام ارشد سازمان ملل به وقوع این فاجعه هایی کمک کرده است، اما عملکرد کوبلر در رابطه با ساکنان اشرف، بسا فراتر از ترس یا سهل انگاری، یک تبانی آشکار با عاملان قتل عام و سرکوب و محاصره است.
4.دولت ایالات متحده نقش مهمی در موضوع اشرف و لیبرتی دارد. این دولت تسلیحات ساکنان اشرف را در سال 2003 تحویل گرفت و در مقابل آنان را به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو در ژوئیه سال 2004 به رسمیت شناخت، و در سال 2009 با نقض این کنوانسیون مسئولیت حفاظت آنها را به دست نیروهای عراقی سپرد. در طول یک و نیم سال گذشته، دولت ایالات متحده، از طریق بالاترین مقامات آن، حمایت خود را برای ایمنی و امنیت ساکنان لیبرتی اعلام کرده و خواهان جابجایی ساکنان از اشرف به لیبرتی شده است. بر این اساس، دولت ایالات متحده مسئولیت بیشتری نسبت به قبل در برابر   ساکنان به عهده دارد.
5.ما مصرانه از رئیس جمهور اوباما، وزیر امور خارجه امریکا جان کری، دبیر کل ملل متحد بان کی مون، ، کمیسر عالی پناهندگان آنتونیو گوترز و کمیسر عالی حقوق بشر ناوی پیلای ، میخواهیم که:
اولا مارتین کوبلر را از پرونده  اشرف و لیبرتی برکنار کنند و مسئولیت این دوکمپ را در سازمان ملل متحد به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل واگذار کنند؛
ثانیا ساکنان باید   بلافاصله برای برخورداری از حفاظت و امنیت نسبی به اشرف برگردانده شوند تا همگی از آنجا به کشورهای ثالث منتقل شوند
ثالثا ما خواهان هیئت تحقیق بین المللی برای بازنگری در اقدامات مارتین کوبلر و کارکنان وی علیه ساکنان اشرف و لیبرتی هستیم. تحقیقات آنها باید در اختیار عموم قرار بگیرد.
امضا کنندگان:
1.    آلخو ویدال کوآدراس، نایب رئیس پارلمان اروپا، رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت
2.    ریموند تانتر، عضو سابق شورای امنیت ملی امریکا
3.    ایو بونه، رئیس پیشین سازمان اطلاعات فرانسه
4.    تونه کلام، نماینده پارلمان اروپا- استونی
5.    مورتن هوگلوند، نماینده پارلمان نروژ، رئیس بخش امور خارجی حزب ترقیخواه
6.    پائولو کازاکا، نماینده پارلمان اروپا (1999-2009)- پرتغال
7.    آندره  بری، نماینده پارلمان اروپا (1999-2009)- آلمان
8.    موگنز کامره، نماینده  پارلمان اروپا (1999-2009)، دانمارک
9.    لارش ریسه، نماینده پیشین پارلمان نروژ
10.    سناتور مارکو پردوکا، دبیر پیشین کمیسیون ویژه حقوق بشر سنای ایتالیا
11.    فرانسوا  سر، مدیر اجرایی کمیته بین المللی حقوق دانان در دفاع از اشرف
12.    کنت لوییس، وکیل، رئیس اداره حقوقی لوییس در سوئد
13.    ویدار روگلاند، وکیل، رئیس اداره حقوقی روگلاند در نروژ
14.    ژیل پاروئل، رئیس پیشین کانون وکلای استان والدوازفرانسه
15.    سینه ریسه، وکیل، نروژ
16.    آنتونیو استانگو، دبیر کل کمیته هلسینکی برای حقوق بشر درایتالیا
17.    یولیا واسیلیوا، عضو هیئت رئیسه، انجمن حقوق بشری به قابیل دست نزنید
18.    جیانکارلو بوزلی، معاون پیشین شهردار کونئو در ایتالیا، شهر خواهر اشرف