کمیسیون قضایی شورای ملی مقاومت، ماموران و مرتبطان اطلاعات آخوندها و مدعیان مرگهای مشکوک و طلاق های اجباری در درون سازمان مجاهدین خلق ایران را به اقامه دعوا و پیگرد قضایی در هر دادگاه ذیصلاح اروپایی و همچنین کمیسیون حقیقت یاب بین المللی وابسته به ملل متحد، فرا میخواند.
هر چند هیچکس در ماهیت این دعاوی پرسخافت و مورد نیاز رژیم ولایت تردیدی ندارد، با این حال بعنوان یک اتمام حجت حقوقی، اگر احکام حدود 30 دادگاه اروپایی و آمریکایی در یک دهه گذشته، در مورد انواع و اقسام برچسب ها و اتهامات کافی نبوده است، اگر 16 ماه تحقیقات وزارت دادگستری، وزارت خارجه، وزارت امنیت، اداره تحقیقات فدرال، اطلاعات مرکزی، اطلاعات نظامی، اداره مهاجرت، ائتلاف نیروهای چند ملیتی و فرماندهی مرکزی آمریکا در قرارگاه اشرف با یکایک ساکنان اشرف کفایت نکرده است و اگر تحقیقات هیأت پارلمان اروپا در تابستان سال 84 در اشرف کافی نبوده، مقاومت ایران باز هم
آمادگی شرکت در هر دادگاه مستقلی را اعلام می کند. از اینرو، طفره رفتن از اقامه دعوا و پیگرد قضایی با ذکر موارد و زمان و مکان، نشان از چنته خالی مدعی و صرفا باز تکرار دعاوی دشمن ضدبشری است.
برگرداندن برگ حقوق بشر علیه مجاهدین و مقاومت ایران با استفاده از بریده مزدوران و عناصر نادم و تواب، شیوه شناخته شده استبداد دینی و وزارت شکنجه و آدمکشی آن بوده است. به این ترتیب کارد بر گلوی مجاهدان محبوس در لیبرتی و اشرف تیزمی شود.
فایده و مصرف دیگر این اراجیف بر ضد قیام است و آخوندهای حاکم با انتشار رایگان و توزیع گسترده جزوات مربوطه در زندانها و دانشگاهها و حتی در اتوبوس ها میخواهند جوانان مبارز و مقاوم را منفعل و از نیروی سرنگون کننده رژیم دور کنند.  تواب سازی با ارعاب و شلاق و جلسات درس و موعظه امثال حسین شریعتمدار و دیگر وعاظ ولایت در اوین و سایر شکنجه گاهها، صنعت تجربه شده این رژیم منفوراست.
استقبال و دست تکان دادن و سُم کوبیدن گشتاپوی آخوندها و رسانه های آن در داخل و خارج، برای عناصر نادم و تواب مانند ایرج مصداقی و اسماعیل یغمایی تحت عنوان هوادار یا عضو بریده مجاهدین بهمین خاطر است. کسانی که بی دنده و ترمز، با دهان دریدگی و رکیک ترین الفاظ و عبارات، به باز نشخوار، سه دهه لجن پراکنی اطلاعات آخوندها روی آورده اند. افرادی که ازاین پیشتر و قبل از ندامت، در سال 1377 بیانیه ملی ایرانیان «دفاع از دموکراسی یا توجیه همکاری بارژیم؟» را امضا کرده بودند.
در این بیانیه با اشاره به طرحهای سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت اطلاعات رژیم برای برگرداندن اتهام نقض حقوق بشر علیه  جنبش مقاومت « از طری لجن پراکنی و جنجال آفرینی » تحت عنوان «اپوزسیون» خاطر نشان شده است «این حملات رذیلانه به جنبش مقاومت، آشکارا از سوی رژیم و رسانه هایش، مورد استناد و استقبال قرار می گیرند». این «شگردهای موذیانه» چیزی جز«خوشرقصی» برای رژیم نیست. از«مدرسین حوزه دموکراسی» باید پرسید چرا« همه حساسیت خود را درمورد ”خطر“ مجاهدین و شورای ملی مقاومت بروز می دهند و در قبال ترفند های تروریستی  و جاسوسی رژیم در داخل و خارج کشور که به طور روزمره ادامه دارد، و ظیفه خود را درامر معروف ونهی از منکر مدام فراموش می کنند».
Commission Juridique
15, rue des Gords
95430 Auvers-sur-Oise France کمیسیون قضایی
2
سوابق امر
1- درمهرماه 1373 رژیم اعلام می کند دیدبان حقوق بشر« از رجوی درخواست کرده است اجازه دهد به زندانیان [ در قرارگاه اشرف] دسترسی وجود داشته باشد تا آنها بتوانند به طور دست اول بشنوند مورد چه رفتاری پس ازاینکه ربوده شدند و به خاک عراق برده شدند قرار گرفتند» (خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی- 14مهر1373). اما دعوتهای مکرر برای دیدار از اشرف و دیگر قرار گاههای مجاهدین بلا جواب ماند و روشن گردید که هدف چیزی جز زیرضرب بردن ارتش آزادیبخش ملی ایران به  لحاظ سیاسی و تبلیغاتی نبوده است.
-2 در بهمن 1373 یکی از کارگزاران وزارت اطلاعات به نام ناصر خواجه نوری از باند سعید امامی با یک لیست 115 نفره تنظیم شده در وزارت اطلاعات تحت عنوان «شکنجه شدگان و جدا شدگان از مجاهدین » به اروپا و آمریکا میرود تا آن را به محافل ایرانی و مراجع بین المللی بدهد و آنها را در این باره توجیه و به لحاظ مالی تامین کند.(ایران زمین - 6بهمن 1373)
-3 در دی ماه 1374 کمیسیون امنیت و ضدتروریسم شورای ملی مقاومت از تصمیمات شورایعالی امنیت رژیم به تاریخ 6 آبان 74 در زمینه های نظامی و سیاسی علیه مقاومت پرده بر میدارد:
الف - در زمینهٌ نظامی: تقویت اقدامهای تروریستی برای زدن«ضربه به راس» در عراق و فرانسه.
ب - در زمینهٌ سیاسی: استفاده از « برگ متقابل حقوق بشر» توسط جداشده های آنها درمقابل نمایندگان مجلس و سازمانهای حقوق بشری غربی با طرح مسله زندان وشکنجه در عراق، اردوگاه رمادی و از هم پاشیدن  خانواده ها و به طور خاص سرنوشت کودکان که غرب روی آن حساسیت زیادی دارد».
-«طرح باید کاملا روی جداشده ها سوار شود که به هیچ وجه به عنوان تبلیغات نظام تلقی نشود». برعکس، بایستی « به عنوان مخالفان نظام » که در خارج کشور پناهنده هستند، شناخته شوند.
-4 در اواخر آبان 1374 ، ناصر خواجه نوری مجددا از ایران بدستور سعید امامی به اروپا و آمریکا میرود تا به توجیه و تأمین مالی مزدوران بپردازد و آنها را برای ادای شهادت علیه مجاهدین و اجرای طرح در فوریه 1996 آماده کند. وزارت اطلاعات دست اورا برای « پرداخت قیمت سرعت و طرح » نیز باز گذاشته شده است .(ایران زمین 18 دی 1374)
 -5 در بهمن 1374 مقاومت ایران «طرح برگرداندن برگ حقوق بشر علیه مجاهدین و مقاومت ایران » را به تفسیر با ذکر اسامی مزدوران و نقش هریک از آنان و نامه نگاری های آنها درباره
«زندان، شکنجه ، طلاقهای اجباری، وضع فرزندان خردسال مجاهدین وآتش گشودن به روی کردهای عراق در جریان جنگ خلیج فارس» افشا می کند. (ایران زمین - 2بهمن 1374)
-6 در اردیبهشت سال 1384 اطلاعات آخوندها یک دوجین مزدوران خود را با شیوه گزارش تلفنی از راه دور، در دررابطه با مرگهای مشکوک و طلاق های اجباری در گزارش دیده بان معلوم الحال علیه مجاهدین بکار گرفت اما باز هم از دعوت برای بازدید از اشرف با حضور نمایندگان دیگرسازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر سرباز زد.
-7  متعاقبا در تابستان 1384 یک هیأت از پارلمان اروپا به اشرف رفت و پس از تحقیقات کامل، گزارش مأموریت خود را درسپتامبر سال 2005 (شهریور 1384) منتشر می کند و بطلان تمام این اتهامات اثبات می شود.
-8  پس از وقایع 17 ژوئن 2003 در فرانسه، مقاومت ایران در فاصله سالهای 1382 تا 1391 در مجموع از 20 دادگاه اروپایی وآمریکایی از پرونده هایی با چندین میلیون برگ با انواع و اقسام برچسب ها و اتهامات پیروزمندانه عبور می کند و سرانجام مرکز لشکر برچسب و بهتان در لیست تروریستی آمریکا در 7 مهر 1391 فرو می ریزد.
از این پس رژیم ناگزیرمی شود برگهای نیم سوز و ذخیره خود را یکی پس از دیگری به صحنه آورده و در حراج علنی مورد مصرف قرار بدهد وبالمال بسوزاند .
کمیسیون قضایی
شورای ملی مقاومت ایران
12خرداد 1392