نویسنده مقاله نشریه آمریکایی سیاست خارجی می نویسد: در ایران هیچکس رهبر را انتخاب نمیکند. او فردی است که قدرت نهایی را در دست دارد. لذا آیا تصور سناریوی تغییر در این حکومت واقعی است؟ داشتن چنین انتظاری از خامنهای همان قدر بیجاست، که از لئونید برژنف رهبر شوروی سابق در سالهای ۱۹۷۰ میلادی انتظار میرفت.
فارین پالیسی اضافه کرد: بارزترین نمونه در این حکومت حذف آیتالله منتظری، جانشین برگزیده خمینی بود که وقتی از نقض حقوقبشر توسط رژیم انتقاد کرد از چشم افتاد. این داستان همه چیز رادرباره ظرفیت رژیم ایران برای انجام اصلاحات به ما میگوید. امروز این حکومت، منفور جامعه بینالمللی واز نظر اقتصادی ورشکسته است. حامی بشار اسد و یار نزدیک کره شمالی است. این نظام پس از سی وچهار سال بسیار شکننده است. بنابراین اگر روحانی بتواند قدمی بزرگ در جهت اصلاحات بردارد، جای حیرت خواهد بود. او میداند اگر از حد مشخصی فراتر رود، گردنش زیر تیغ خواهد رفت.
فارین پالیسی 30خرداد 92