ـ شورای امنیت ملل متحد و به ویژه دولت آمریکا باید دولت عراق را به بازگرداندن فوری ساکنان به اشرف متقاعد کنند
 
ـ گزارش کوبلر به شورای امنیت به هیچوجه بی طرفانه نخواهد بود ما قویا خواستار حضور نماینده ساکنان به منظور ارائه گزارش واقعی به شورای امنیت هستیم
 
ـ فراخوان به دبیرکل و شورای امنیت برای تعیین کمیسیون حقیقت یاب به منظور تحقیق در باره: موشک بارانهای لیبرتی عملکرد کوبلر در رابطه با اشرف و لیبرتی و شهادتهای طاهر بومدرا
 
کمیته بین المللی در جستجوی عدالت متشکل از 4000 پارلمانتر در اروپا و آمریکا، پنجمین گزارش خود را در باره اشرف و لیبرتی به اجلاس 16ژوئیه شورای امنیت ملل متحد در باره عراق ارائه کرد. دکتر آلخو ویدال کوادراس نایب رییس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت، نسخه ای از این گزارش را که از 10 قسمت و 100 بند تشکیل شده است طی نامه های جداگانه ای برای وزیر خارجه آمریکا، رئیس دوره یی شورای امنیت و دیگر اعضای شورای امنیت ارسال کرد.
در مقدمه این گزارش از جمله چنین آمده است:
گزارش حاضر وضعیت کمپهای لیبرتی و اشرف را در فاصله دو اجلاس شورای امنیت مورد بررسی قرار میدهد. این گزارش مبتنی بر ارتباطات مستمر کمیته بین المللی در جستجوی عدالت با ساکنان هر دو کمپ و گزارشهای روزانه آنها، گزارشهای یونامی، ملاقات و گفتگو با نمایندگان ساکنان، ملل متحد، دولت آمریکا و اتحادیه اروپا و نامه نگاریهای متعدد با طرفهای ذیربط تهیه و تدوین شده است. جانبدارانه بودن حیرت انگیز نماینده ویژه دبیرکل مارتین کوبلر، که تماماً خطوط سیاسی دیکته شده توسط حکومتهای ایران و عراق را پیش برده است، انگیزه تهیه این گزارش است.

 گزارش 12 مارس دبیرکل به شورای امنیت که به وضوح توسط همین نمایندة ویژه تهیه شده و سخنرانی کوبلر در شورای امنیت در 21 مارس بخوبی این جانبداری را نشان میدهد. کمیته بین المللی در جستجوی عدالت قویا خواستار این است که دبیرکل اجازه ندهد گزارش مارتین کوبلر به جلسه شورای امنیت که در ژوئیه 2013 برگزار میشود، مانند گذشته تحت تاثیر خطوط و سیاستهای کوبلر قرار گیرد وجانبداریهای فاحش او بیش از این به حساب ملل متحد و شخص دیبرکل نوشته شود. در غیر این صورت، دبیرکل شخصاً در مقابل فجایع بعدی مسئول خواهد بود.

به طور خلاصه در 4 ماه گذشته:
•    دو بار لیبرتی هدف موشک باران قرار گرفت
•    دو تن دیگرکشته و 70 تن دیگر مجروح شدند و بسیاری از مجروحان حملات قبلی همچنان از عوارض جراحت رنج می برند
•    محاصره ضد انسانی پزشکی ادامه دارد و دو تن بر اثر این محاصره جان باختند.
•    دولت عراق از تأمین الزامات حداقل امنیتی به هزینه خود ساکنان، جلوگیری کرده است
•     تنها 4 درصد افراد لیبرتی انتقال یافته اند.
•     هیچ چشم اندازی برای انتقال همه یا بخش زیادی از ساکنان وجود ندارد
•    دلایل زیادی وجود دارد که حملات بعدی نیز محتمل است

بیلان تاسف بار فوق الذکر، البته قابل اجتناب بود و تمامی آنها در گزارش قبلی کمیتة بین المللی در جستجوی عدالت به شورای امنیت و در نامه ها و اطلاعیه های ساکنان و نمایندگان و وکلایشان و همچنین گروههای مختلف پارلمانی به تفصیل مورد بحث قرار گرفته و در نامه های رئیس این کمیته به دبیر کل و اعضای شورای امنیت ذکر شده بود. ساکنان و نمایندگانشان و مدافعان حقوق آنها در سطح بین المللی بارها درمورد چنین جنایتهایی هشدار داده بودند.

قسمت دوم گزارش کمیته بین المللی درجستجوی عدالت به شورای امنیت ملل متحد، به حمله موشکی در 25 خرداد علیه کمپ لیبرتی پرداخته وضمن گزارش جزییات این حمله و عوامل و زمینه های آن نتیجه گیری میکند که
نقش کوبلر و افراد تحت فرمان او در لیبرتی در جریان موشک باران 15 ژوئن بسیار شبهه بر انگیز و شایان یک تحقیق بیطرفانه دقیق است. سه فاکت از میان فاکتهای متعدد ذیلا ذکر میشود:
•    در حالیکه همه روزه مأموران ویژه کوبلر صبح و بعد از ظهر به لیبرتی می رفتند، روز 15ژوئن به کمپ نرفتند. آیا دولت عراق در آن روز آنها را از رفتن به لیبرتی منع کرده است؟ آیا خودشان علائمی از حمله داشته اند، یا هرعلت دیگری، باید تحقیق شود.

•    فاکت بعدی این است که پس از اولین حمله در 9 فوریه، وقتی ساکنان صدها بار خواستار برگرداندن تی والها شدند،یونامی و نماینده دولت عراق بعد از مراجعات مکرر به ساکنان اطلاع دادند که فقط با برگرداندن تی والها در اطراف محلهای تجمع موافقت شده و خواستار کروکی آنها شدند و نمایندگان ساکنان کروکی 30 محل تجمع را به یونامی دادند. در حمله 15 ژوئن، محلهایی که هدف قرار گرفت شماری از همان 30 نقطه هستند. نکته قابل توجه اینکه مدتی پس از تحویل کروکی این نقاط به یونامی، دولت عراق موافقت قبلی خود را نقض کرد و گفت تی وال برای این نقاط نیز داده نمیشود.

•     فاکت دیگر این که کوبلر در یکسال و نیم گذشته فشار می آورد که ساکنان در یک غذا خوری واحد که در گوشه کمپ قرار دارد جمع شوند. ساکنان تأکید میکردند این سالن اولاً ظرفیت همه افراد را ندارد و ثانیاً چنین اجتماعی در یک سالن بسیار آسیب پذیر است. کوبلر در 29 مه به پارلمان اروپا گفت مجاهدین دموکرات نیستند چون از اجتماع ساکنان در یک ناهار خوری جلوگیری میکنند! این ادعای مسخره فشار برای تجمع افراد در یک محل آسیب پذیر بود. آیا این با حمله موشکی مستقیم یا غیر مستقیم رابطه ای دارد؟ این چیزی است که تحقیقات باید آن را روشن سازد.

یک ارزیابی براساس فاکتها و شواهد، به سادگی نشان میدهد که حمله 15ژوئن قابل پیش بینی و پیشگیری بوده است. حمله توسط رژیم ایران و در یک موقعیت سیاسی ویژه همزمان با انتخابات رژیم، سازمان داده شده است و دولت عراق فعالانه با مجریان این طرح، یعنی نیروی قدس همکاری و هماهنگی کرده است، نقش کوبلر مشکوک و مخرب بوده است.

گزارش کمیته بین المللی درجستجوی عدالت می افزاید: همه علائم نشان میدهد که هیچ گونه انتقال سریع یا حتی نسبتاً سریع به کشورهای ثالث در چشم انداز نیست و به همین خاطر تحت الشعاع قرار دادن امنیت و حفاظت ساکنان لیبرتی به بهانه انتقال موهوم، صرفاً توجیهی برای بی تفاوتی در برابر کشتار ساکنان در فقدان حداقل الزامات امنیتی درلیبرتی است.
ما تأکید کردیم که راه حل امنیت در درجه اول انتقال همه ساکنان در اسرع وقت به آمریکا یا اروپاست، اگر این راه حل جواب ندارد، باید ساکنان به اشرف بازگردانده شوند که امنیت نسبی دارد.

 از سوی دیگر به عنوان یک امر بسیار فوری بر تأمین الزامات امنیتی فوق در لیبرتی تأکید کردیم اما نه دولت آمریکا و نه ملل متحد به وظایفشان در این زمینه عمل نکردند و برای تحقق یکی از این راه حلها پافشاری نکردند در غیر‌این صورت ما با کشتار 15ژوئن مواجه نبودیم و حتی اگر این موشک باران اتفاق می افتاد ابعاد خسارات و تلفات آن بسیار محدود تر می بود.
مساله امنیت ساکنان لیبرتی از آنجا مهم است که هدف اعلام شده رژیم ایران، نابودی یا تسلیم آنهاست. گزینه سومی برای رژیم ایران مطرح نیست. این رژیم به هیچوجه طالب انتقال ساکنان لیبرتی و اشرف به خارج از عراق نیست. سخنگوی وزارت خارجه رژیم ولایت فقیه در 5مارس کشورهایی را  که خواستار دادن پناهندگی به ساکنان لیبرتی هستند را مورد تهدید قرار داد و آنها را  از پذیرش  پناهندگی ساکنان لیبرتی با توجیه اینکه  عامل بی ثباتی و ناامنی هستند برحذر داشت

گزارش کمیته بین المللی درجستجوی عدالت تحت عنوان« امنیت و سلامت ساکنان اشرف و لیبرتی، مسئولیت آمریکا و ملل متحد» خاطر نشان می کند:
آمریکا و ملل متحد و بطور خاص شورای امنیت و دبیرکل از نظر حقوقی در قبال حفاظت و امنیت و سلامت ساکنان اشرف و لیبرتی مسئولیت دارند. این مسئولیت از ابتدای اشغال عراق توسط آمریکا وجود داشته است، اما در اثر جابجایی ساکنان به لیبرتی مضاعف شده است.

مبانی مسئولیت آمریکا و ملل متحد بشرح زیر است:
•    دولت آمریکا و نیروی چند ملیتی- عراق در ژوییه 2004 به اینکه ساکنان اشرف غیر نظامیانی هستند که تحت حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو قرار دارند. از نظر حقوقی هیچ عاملی وجود ندارد که این استاتو را از ساکنان سلب کرده باشد.
•    انتقال حفاظت به عراق یک امر غیر قانونی از طرف آمریکا بوده است و به خصوص پس از حمله ژوئیه 2009 به ساکنان طبق ماده 45 کنوانسیون چهارم ژنو آمریکا باید حفاظت را از عراق پس میگرفت. این موضوعی است که در هر محکمه یی قابل اقامه دعواست
•    آمریکا با همه ساکنان اشرف تک به تک توافقنامه یی را امضا کرده است که در ازای خلع سلاح آنها، حفاظتشان را تا تعیین تکلیف نهایی برعهده خواهد گرفت. آمریکا نسبت به این قرار داد مسئولیت دارد و نقض یک جانبه آن مجرمانه است
•    همه ساکنان پناهنده و یا پناهجو و افراد مورد نگرانی هستند و از حفاظت های بین المللی برخوردارند.
•    انتقال ساکنان از اشرف به لیبرتی بر اساس تضمینهای ملل متحد و دولت آمریکا انجام شده است و دولت آمریکا بارها از زبان بالاترین مقامات خود از جمله وزیر خارجه اعلام کرده است که امنیت و سلامت ساکنان در لیبرتی تأمین خواهد شد.
•    وزیر خارجه وقت آمریکا هیلاری کلینتون در 25 دسامبر 2011 از یاداشت تفاهم بین ملل متحد و عراق حمایت کرد و بر تأمین سلامت و امنیت ساکنان تأکید کرد و گفت دیپلماتهای آمریکایی دیدارهای مستمر و منظم از لیبرتی خواهند داشت.
•    طبق توافقنامه چهارجانبه بین آمریکا، ملل متحد، دولت عراق و ساکنان، در مورد انتقال بقیه ساکنان به لیبرتی، آمریکا متعهد شده است که از امنیت و سلامت ساکنان حمایت کند،
•    در این توافق چهار جانبه و نامه های رسمی ملل متحد، بر امنیت و سلامت ساکنان اشرف که برای حفاظت اموال در آنجا باقی می مانند تأکید شده است.

مستقل از قرارداد های فوق الذکر، با توجه به اینکه ساکنان 4 بار مورد حمله واقع شده اند، جامعه جهانی و به خصوص شورای امنیت و دولت آمریکا طبق اصل حفاظت (RtoP) باید حفاظت آنها را تامین کند. RtoP اصلی است که دبیرکل ملل متحد توجه و حساسیتی زیادی نسبت به آن دارد.
 اما در عمل، متأسفانه نه آمریکا و نه ملل متحد و نه شورای امنیت به وظایف خود عمل نکرده اند. پنج ماه پس از موشک باران 9 فوریه، مقامات آمریکایی تنها دو بار به لیبرتی مراجعه کرده اند، این در حالیست که تعهد آمریکا دیدارهای مستمر و منظم بوده است.

گزارش کمیته بین المللی درجستجوی عدالت به شورای امنیت تصریح می کند :
لیبرتی به رغم تلاشهای فشرده و هزینه هنگفت ساکنان در طول یک سال و نیم گذشته از استانداردهای انسانی فاصله بسیار زیادی دارد. محاصرة ضدانسانی در همه زمینه ها ادامه دارد. ما در این گزارش صرفاً به جنبه پزشکی و بهداشتی آن پرداختیم که در نتیجه آن در فاصله دو اجلاس شورا دو نفر جان باختند و بیش از 1000تن دچار بیماریهای عفونی شده اند.
 مارتین کوبلر و مأموران ویژه اش به جای تمرکز بر حل مسأله امنیتی، با گزارشهای کاملاً مجعول، دروغ و تحریف شده به سازمان ملل متحد و ایالات متحده و اتحادیه اروپا و دولت عراق، به سیاست خود بر روی دو مؤلفه ادامه دادند:
مؤلفه اول: مقصر جلوه دادن ساکنان و رهبری کمپ و سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت ایران، در شکست پروژه انتقال.
مؤلفه دوم: شیطان سازی علیه ساکنان و رهبری کمپ به منظور زمینه سازی برای توجیه جنایت علیه بشریت و راه باز کردن برای حملات بیشتر.

کمیته بین المللی در جستجوی عدالت با ارزیابی دقیق14 نامه کوبلر به نماینده ساکنان در فاصله دو اجلاس شورای امنیت، سخنرانیهای او در شورای امنیت(21مارس) و کمیسیون خارجه پارلمان اروپا(29می) و مصاحبه ها و اظهارات خصوصی او، تردیدی در مورد نقش شیطانی او ندارد و از تغییر او توسط دبیر کل هر چند بسیار دیگر هنگام، قویاً استقبال می کند.
دولت عراق به طرق مختلف برای تخلیه افرادی که در اشرف برای نگهداری از اموال مانده اند به شدت فشار می آورد. کوبلر هم به مثابه یک اهرم فشار دولت عراق عمل کرده است. در حالی که در توافق چهار جانبه انتقال به لیبرتی تصریح شده 100 نفر به عنوان نگهبانان اموال تا فروش همه اموال در اشرف بدون هیچ محدودیت زمانی باقی می مانند. بگذریم در حالیکه امنیت لیبرتی حل و فصل نشده است تخلیه اشرف هیچ موضوعیتی ندارد.

گروه کار بازداشتهای خودسرانه ملل متحد در دو نظریه درماههای مه و اوت 2012 تأکید کرد لیبرتی و اشرف شرایط زندان را دارند. کمیساریای عالی پناهندگان بارها بر ضرورت آزادی تردد تأکید کرده است اما هیچ اقدام موثری از سوی آمریکا و ملل متحد برای حل این مسئله انجام نشده است.
 شهادتهای تکاندهنده طاهر بومدرا مشاور یونامی در امر اشرف که در اعتراض به سیاستهای جانبدارانه کوبلر استعفاء داد، همچنان بی پاسخ مانده است. کتاب جدیداً منتشر شده او تحت عنوان”اشرف داستان ناگفته” به خوبی نشان میدهد دستور کار واقعی کوبلر، انحلال سازمان مجاهدین بوده است. بی پاسخ گذاشتن این شهادتها از سوی ملل متحد، همدستی کوبلر در جنایت و تبهکاری او را به تمامیت ملل متحد و دبیر کل آن تسری می دهد.

در بخش توصیه ها درگزارش کمیته بین المللی درجستجوی عدالت آمده است:
شورای امنیت ملل متحد و به ویژه ایالات متحده آمریکا باید دولت عراق را به بازگرداندن فوری ساکنان به اشرف متقاعد کنند . آنها در قبال هر قطره خونی که در لیبرتی ریخته شود مستقیماً مسئول هستند.
به طور بلادرنگ، شورای امنیت و آمریکا باید دولت عراق را وادار کنند که اجازه بدهد الزامات امنیتی هفتگانه در لیبرتی  تأمین شود.

از آنجاکه گزارش کوبلر به شورای امنیت به هیچ وجه بی طرفانه نخواهد بود ما قویاً خواستار حضور نماینده ساکنان در جلسة16 ژوئیه شورای امنیت و ارائه گزارش واقعی و پاسخ به سؤالات اعضای این شورا هستیم.
دبیرکل و شورای امنیت برای تعیین نمایندة ویژة جدید یا هر کس که از سوی ملل متحد مسئولیت اشرف و لیبرتی را برعهده خواهد گرفت، باید نظرات ساکنان و نمایندگانشان را در نظر گرفته و از بیطرفی فرد مذبور احراز اطمینان کنند و مطمئن باشندکه تحت نفوذ حکومتهای عراق و ایران قرار نخواهد گرفت. کمیته بین المللی در جستجوی عدالت آماده است که مشورتها و تجارب خودش را در این زمینه در اختیار دبیر کل و نمایندگانش قرار دهد.
دبیر کل و شورای امنیت یک کمیسیون حقیقت یاب بی طرف تشکیل دهند تا در موارد زیر تحقیق کند:
•    موشک بارانهای لیبرتی
•    عملکرد کوبلر در رابطه با اشرف و لیبرتی، انتقال ساکنان به زندان لیبرتی و نقش او در در حملات 9 فوریه و 15 ژوئن 2013
•    شهادت های آقای طاهر بومدرا
هم چنین اتخاذ تدابیر لازم برای اجرای نظریه های گروه بازداشت های خودسرانه در مورد اشرف و لیبرتی  ضرورت مبرم دارد.
دولت آمریکا و ملل متحد باید دولت عراق را وادار به لغو محاصره  ظالمانه به ویژه محاصره پزشکی اشرف و لیبرتی کنند تا ساکنان دسترسی آزادنه به خدمات پزشکی در عراق به هزینه خودشان داشته باشند.