رودی جولیانی، شهردار پیشین نیویورک، کاندیدای ریاست جمهوری

هوارد دین، رئیس پیشین حزب دمکرات، کاندیدای ریاست جمهوری

ژنرال جیمز جونز، اولین مشاور امنیت ملی رئیس جمهور اوباما

ژنرال هیوشلتون، رئیس پیشین ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا

تام ریج، اولین وزیر امنیت ملی آمریکا

مایکل موکیزی، وزیر پیشین دادگستری آمریکا

فرماندار ادوارد رندل، رئیس  پیشین حزب دمکرات آمریکا

لوئیس فری، رئیس پیشین اف بی آی، اطلاعات فدرال آمریکا

سفیر میچل ریس، مدیر پیشین سیاستگذاری وزارت خارجه

ژنرال دیوید فیلیپس، فرمانده ارشد نیروهای ارتش آمریکا در اشرف

سرهنگ وسلی مارتین، فرمانده نیروهای ارتش آمریکا در اشرف

پاتریک کندی

سناتور رابرت توریسلی

آقای جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده،

این نامه یی است که هیچکدام از ما فکر نمیکرد هرگز مجبور به نوشتن آن شود.

هرکدام از ما به دفعات متعدد به فراخوان کشورمان پاسخ داده ایم و همین کار را  در هنگامی که تقابل بین دولت عراق و پناهندگان در کمپ اشرف، جانهای افراد بیگناه را در معرض  تهدید قرار داد، انجام دادیم.

در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ وقتی در مجموع ۴۷ تن از ساکنان قتل عام شدند، نماینده ویژة وزیر کلینیون، سفیر دن فیرید، از ما درخواست کرد تا ساکنان را متقاعد سازیم خانه ۲۷ ساله خود را رها کنند.

 اکنون ۵۲ تن از این افراد به قتل رسیده اند. برخی از آنها درحالی که دستهایشان از پشت بسته شده بود اعدام شده اند.

 تمامی آنها بی دفاع بودند و همگی تک به تک سلاح خود را در ازای "موقعیت افراد حفاظت شده"  ازسوی آمریکا تحویل داده بودند و یکایک آنها براساس مفاد موافقتنامه یی که ما در مورد آن به اصرار و قبول دولت ایالات متحده با آنها گفتگو کرده بودیم، در کمپ مستقر بودند.

ما قویا این حمله وحشیانه را که توسط دولت عراق و به دستور رژیم ایران انجام شده محکوم میکنیم و سرخوردگی عمیق خود از شکست سازمان ملل و دولت خودمان برای حفاظت از ساکنان اشرف و لیبرتی ابراز میداریم.

ما مصرانه از دولت آمریکا میخواهیم تا بلادرنگ تمامی ساکنان ازعراق خارج کند و تا زمانی که تمامی آنها خارج نشده اند، کلاه آبیهای سازمان ملل برای حفاظت از ساکنان فرستاده شوند.

برای در نظر گرفتن درخواست ما، شرایط کنونی را، با مفاد بیانیه یی که توسط وزارت خارجه انتشار داده شده و مبنای قبول همکاری و اعتماد به دولت آمریکا بوده است مقایسه کنید:

وزیر کلینتون، ۲۵ دسامبر ۲۰۱۱: "ما از توافق دولت عراق و سازمان ملل برای برقراری مانیتور۲۴ ساعته در این مکان جدید استقبال میکنیم. مقامات سفارت آمریکا در بغداد به طور منظم و متناوب از کمپ دیدار میکنند."

سفیر فیرید، ۲۹ دسامبر ۲۰۱۱:” سازمان ملل ۲۴ ساعته و هفت روز هفته کمپ لیبرتی را مانیتور خواهد کرد. سفارت در بغداد از کمپ لیبرتی به طور متناوب دیدار میکند تا مشاهدات قوی ارائه دهد."

توافق بین آمریکا و سازمان مجاهدین خلق در ۱۶ اوت ۲۰۱۲: ”آمریکا "متعهد به حمایت از امنیت و سلامتی ساکنان میشود تا زمانی که آخرین نفر از ساکنان عراق را ترک کند."

نامه به خانم رجوی از طرف اد رندل،  تام ریج و رابرت توریسلی: ”مقامات وزارت خارجه بر تعهد خود برای امنیت و سلامتی تمامی ساکنان در طول پروسه جا به جایی تایید کردند."

بعد از این یاد آوریها، بگذارید روشن بگوییم، وزارت خارجه از ما استفاده کرده تا میانجی راه حل بحران شویم و سپس قولها و اطمینان هایی که خود ما به نام کشورمان دادیم را رها کرده است.

حمله به اشرف یک واقعیت مجرد از سایر مسایل نیست. حملات موشکی بر روی کمپ لیبرتی و ۳۱۰۰ نفر ساکنان آن منجر به کشته شدن ۱۰ نفر شده است، اما از آوریل تا کنون هیچگونه دیداری از جانب وزارت خارجه از لیبرتی انجام نشده است. یونامی حضور دائم ندارد. نه تنها ایالات متحده برای "امنیت و سلامتی" ساکنان کاری  نکرده، بلکه وزارت خارجه نتوانسته دولت عراق را وادار به دادن اجازه انتقال تجهیزات حفاظتی کند.

تضمینهای دن فیرید که ساکنان میتوانند تا زمانی که یک توافق بر سر داراییها انجام گیرد در اشرف بمانند اکنون ممکن است برای وزارت خارجه موجب زحمت و دردسر باشد، اما این یک تعهد رسمی و جدی از طرف وزارتخانه شما بود. او به طور خاص در ۶ سپتامبر ۲۰۱۲ برخی از ما را مطلع ساخت که ۱۰۰ نفر از ساکنان بدون محدودیت زمانی به عنوان نگهبان داراییها [در اشرف] باقی میمانند." تعهد مشابهی توسط سازمان ملل به اطلاع سازمان مجاهدین خلق رسید. اکنون بیش از نیمی از افرادی که زندگی خود را با تکیه به قول ما به مخاطره انداختند، کشته شده اند.

تمامی ما تعهد آمریکا را جدی میگیریم. اما از اینکه دوام ندارد به خشم می‌آییم. این دولت ایالات متحده آن چیزی نیست که ما تمامی دوران زندگی خود را وقف خدمت به آن کرده ایم....

این بحران انسانی بیش از دو سال ادامه داشته است.

باید کاری انجام شود و باید این کار هم اکنون انجام شود.