آلن میل ، نماینده مجلس عوام

آقای رئیس واقعا از شما متشکرم.  من امروز به اینجا می آیم درحالیکه از آنچه که اتفاق افتاده خشمگین هستم. دوباره یک روز تراژیک و غمناک برای همه دنیاست چرا که شاهد قتل و ترور مردم هستند و افراد دیگری نیز به گروگان گرفته شده اند و این ادامه پیدا میکند. زمان این فرا رسیده است که ما به صورت بین المللی بایستیم و به مردم بگوییم که این دیگر بیش از این نمی تواند ادامه یابدحال من از جامعه بین المللی میخواهم که دست بدست هم بدهند و کسانی که را مرتکب چنین اعمالی شده اند به دادگاه بین المللی جنایی بکشانند. ما دیگر نمی توانیم بی تفاوت بمانیم و اجازه دهیم این ادامه یابد. و دولت ها با هر مرامی که داشته باشند باید قدم جلو بگذارند و این قتل عامی که علیه انسانهای آزاد صورت می گیرد را    متوقف سازند. زمان آن فرا رسیده که گفته شود این دیگر نقطه پایان است و خاورمیانه باید تعیین تکلیف شود. ما دیگر نمی توانیم بگوییم که مشکلات دیگری در جاهای دیگر وجود دارند . ما باید اعتراض کنیم و می بایست رویه بین المللی مان را تغییر دهیم و به آنچه که می بایست انجام شود نزدیک شویم. هرچه این اتفاق زودتر بیافتد بهتر خواهد بود

دیوید ایمس،  نماینده مجلس عوام و رئیس مشترک کمیته پارلمانی ایران آزاد

خانمها و آقایان

چنان که می دانید، در بامداد 1 سپتامبر 2013، آدمکشان و جلادان در ارتش عراق به کمپ اشرف حمله کردند فقط با این هدف که 100 زن و مرد باقیمانده در کمپ اشرف را به دام انداخته و نابود کنند. در یک عمل به غایت شقاوت بار، 52 زن و مرد غیر مسلح را عمدا کشتار کردند. تعدادی از آنها دست هایشان از پشت بسته شده بود و سپس با شلیک گلوله به سر و صورتشان در جا اعدام شدند.تعدادی دیگر در کلینیک کمپ اشرف، که به آنجا رفته بودند تا به جراحاتشان رسیدگی پزشکی شود قتل عام شدند. هفت تن به گروگان گرفته شدند که شش تن از آنها زن هستند. سرنوشت آنها نامعلوم است.

جهان تا چه مدت دیگر این صحنه های هولناک قتل و کشتار و اعدام ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی توسط جلادان و آدمکشان در نیروهای امنیتی عراق و رژیم ایران را تماشا خواهد کرد؟

بیانیه های محکومیت و همدردی از سوی جامعه جهانی خوش آیند هستند، اما دیگر کافی نیستند. ما باید برای جلوگیری از این جنایات فورا اقدام کنیم.

بگذارید درباره اینکه این 52 نفر چه کسانی بودند و در کمپ اشرف چه می کردند بیشتر صحبت کنیم. بگفته لرد کوربت فقید، آنها ”شجاعترین شجاعان“ بودند. این 52 نفر که جانشان با چنین قساوتی گرفته شد همه چیز را فدا کردند و تمام زندگیشان را وقف مبارزه برای حقوق و آزادی مردم خود کردند. آنها افراد پایبند به اصول، قدرتمند و استوار بودند که حاضر نبودند در برابر استبداد و سرکوب سرخم کنند. آنها در مبارزه علیه رژیم بنیادگرای اسلامی و تروریستی در ایران با نثار جان خود بالاترین فداکاری را کردند. ما می توانیم از آنها بسیار بیامورزیم.

ساکنان کمپ اشرف باید توسط قانون بین المللی حفاظت می شدند. آنها ”افراد حفاظت شده“ تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و همچنین از سوی ;کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان پناهجو و ”افراد مورد نگرانی“ شناخته شده اند. علاوه برآن، آنها برطبق یک توافق قانونی الزام آور چهارجانبه بین دولت عراق، سازمان ملل، آمریکا و ساکنان کمپ اشرف و لیبرتی در کمپ اشرف بودند و  توافق شد که در کمپ اشرف باقی بمانند تا بر فروش اموال ساکنان نظارت کنند.

42 تن از ساکنان اشرف که از این حمله نجات یافتند شاهدان جنایات انجام شده  در اول سپتامبر 2013 در اشرف هستند. آنها باید تحت قانون بین المللی حفاظت شوند تا بتوانند علیه عاملان و آمران جنایات صورت گرفته در کمپ اشرف شهادت دهند. همزمان، کمبودهای بسیار جدی در وضعیت امنیتی 3000 تن ساکنان کمپ لیبرتی وجود دارد که اکنون برای  اعتراض دست به اعتصاب غذا زده اند.

بنابراین ما باید بر موارد زیر پافشاری کنیم:

-  آزادی فوری هفت گروگان

-  استقرار یک واحد کلاه آبی های سازمان ملل و حضور یک تیم مانتیور کننده آمریکا در داخل کمپ لیبرتی بطور 24 ساعته

-  تأمین الزامات فوری حفاظت در کمپ لیبرتی، از جمله سقف های دولایه برای بنگالها و برگردانده شدن تی والها، سنگر و پناهگاههای بتونی

-  فروش اموال منقول و غیرمنتقول در اشرف از طریق سازمان ملل و آمریکا باید ترتیب داده شود.

می خواهم صحبت هایم را با گفتن چند نکته درباره وضعیت کنونی رژیم ایران پایان دهم. دستور حمله اشرف از سوی رژیم ایران و بوسیله مزدورانش در عراق، یک علامت بزرگ از ضعف رژیم ایران بود رژیمی که اقتصادش ازهم پاشیده، در انزوا است، اغلب مقامات ارشدش آشکارا درگیر در جنگ درونی جناحی هستند و رژیمی است که در آستانه از دست دادن چیزیست یعنی سوریه  که آنرا 35مین استان خود توصیف می کند. این رژیم همچنین دامنه و گسترش ترس و وحشتش از مقاومت ایران را نشان می دهد.

اکنون زمان آنست که جامعه بین المللی این رژیم را بطور کامل در انزوا قرار دهد و تلاشهایش را برای اعمال تحریمات فراگیر و گسترده دو برابر کند تا شرایط را برای مردم ایران و مقاومت دمکراتیک شان برای سرنگونی رژیم ایجاد کند.

طاهر بومدرا،مسئول پرونده اشرف در سازمان ملل

آقای رئیس متشکرم، از شما دوستان قدیمی تشکر می کنم. می خواهم به شما حقایق و وضعیت واقعی در صحنه را بگویم. نتیجه گیری را به عهده خودتان می گذارم. واقعیت درمورد کمپ اشرف این است که  هیچکس نمی تواند بدون همدستی فعال نیروهای امنیتی عراق به داخل کمپ اشرف نفوذ کند. در شرق و جنوب (دروازه) شیر، مقر مرکز فرماندهی ارتش و نیروهای پلیس در اشرف است. داخل کمپ، یک ایستگاه پلیس قرار دارد که بگفته عراقیها عامل حمله آوریل 2011 بود.

هنگامیکه به اشرف می رفتم، قبل از فرود، ما عادت داشتیم کمپ را دور بزنیم و می توانستیم تحرکات روی زمین را ببینیم. می توانم به شما بگویم که حتی یک روباه هم نمی توانست به دور از چشم ارتش و پلیس عراق وارد کمپ شود. پس از حمله 8 آوریل 2011، می خواستم  هیئت حقیقت یاب را به صحنه ببرم. قبل از اینکه صبح جمعه 8 آوریل 2011 به اشرف بروم، ابتدا به خانه مشاور امنیت ملی عراق، فالح فیاض، رفتم که رئیس کمیته مسئول موارد مربوط به اشرف است. ، از او خواهش کردم حمله 8 آوریل را بلافاصله متوقف کند. به او ساعت هشت صبح گفتم که من پیش از این مطلع شدم که در حال حاضر 17 نفر کشته شده اند. او رو در روی من گفت شایعه پخش نکن، هیچ خبری نیست. به او گفتم باشد، اگر هیچ خبری نیست، می توانم همین حالا با هلی کوپتر به اشرف بروم؟ او گفت نه، نمی توانی. به او توضیح دادم به نفع دولت عراق است که بگذارید من به آنجا بروم چونکه اگر هیچ خبری نباشد، درجا جلوی این شایعات را می گیرم و برمی گردم و می گویم هیچ خبری نیست .  گفت نمی توانی بروی. سرانجام توانستم در 13 آوریل 2011 به آنجا بروم.  تا دقایقی قبل از اینکه وارد کمپ شوم داشتم با پزشک اشرف، دکتر عمر صحبت می کردم. به او گفتم لطفا به من بگو چه اتفاقی افتاده. دوباره دکتر عراقی در کمپ اشرف به من گفت هیچ اتفاقی نیافتاده. من در 500 متری اجساد 28 نفر بودم. دلیل اینکه اینها را به شما می گویم این است که بنا بر تجربه ام می دانم که هیچ چیزی نمی تواند در اشرف بدون شرکت مستقیم ارتش و پلیس عراق رخ دهد. همچنین بنا بر تجربه می دانم که دولت عراق طرح این حملات را خیلی پیشتر ریخته بود.

می توانم به شما بگویم، دستورات از دولت عراق و مشخصا از کمیته اشرف به ریاست مشاور امنیت ملی فالح فیاض، آمده بود. این یک اتهام جدی است که می زنم، اما اینرا بنا بر تجربیات عینی ام و از کنش و واکنش هایی که با دفتر نخست وزیر داشتم و از چیزهایی که خود آنها به من گفتند، می گویم. روزی که گزارشم و عکس های قتل عام اشرفی ها را در مقابل فالح فیاض قرار دادم، او در نهایت به من گفت ما در این باره تحقیق خواهیم کرد اما نه در شرایط شما، طبق شرایط خودمان. آنها درچارچوب شرایط خودشان تحقیقات کردند. آنها تعدادی از قربانیان را آوردند، روی میز گذاشتند و از آن قربانیان عکس گرفتند و آن عکس ها را به من و جامعه دیپلماتیک ارائه کردند. آن عکسها را بعنوان شواهد اینکه این اشرفیها بودند که همدیگر را کشتند ارائه دادند. به آنها مستقیما گفتم، لطفا این گزارش را پخش نکنید زیرا اعتبار شما را زیر سئوال خواهد برد؛ اعتبار دولت عراق را زیر سئوال خوهد برد. به نفع شما نیست که این وضعیت را بدین شیوه ساده سازی کنید. قتل عام آوریل 2011، که ما از آن خیلی چیزها یادگرفتیم. من گزارش کردم که به من اجازه داده نشد این پیام را به خارج عراق ببرم. مجبور شدم آنرا به نوعی مخفیانه بیرون آورم، به یک شیوه غیرمعمول، این گزارش را به ژنو بردم. وقتیکه این گزارش به ژنو رسید علنی شد. من اینرا می گویم تنها برای اینکه یک علامت سئوال در مقابل عملکرد یونامی قرار بدهم. متأسفم که بگویم، بدون اینکه هدفم فرد مشخصی باشد، یونامی بیطرف نخواهد بود، چرا؟ صرفنظر از اتفاقاتی که در دوره قبل افتاد، ساختار خود یونامی اجازه نمی دهد بیطرف باشد. کارها به چه شکل در یونامی انجام می شود؟ دو نهاد در یونامی وجود دارد که از نزدیک با سیستم امنیتی دولت عراق مرتبط هستند. مشخصا،  سازمانی به نام پولاد که شامل مشاوران پلیسی یونامی تحت هدایت یک مقام مسئول عراقی است. بنابراین پولاد یونامی را در مورد هر موضوعی که به آن مربوط می شود توجیه می کند. نهاد دوم میلاد نام دارد  از  مشاوران نظامی یونامی که  بازهم مقامات  ومسئولان عراقی هستند، که بعضی از آنها اعضای ائتلاف سابق هستند که جنگ در عراق را هدایت کردند. در صحنه هیچ چیزی بدون کمک و مشارکت میلاد و پولاد انجام نمی شود. وقتیکه می گویید میلاد و پولاد، یعنی دستگاه امنیتی عراق. اکنون وقتیکه ما یونامی را به تحقیقات فرامی خوانیم، می توانم به شما بگوییم که این  بسیار مشکل است و میلاد به هیچ وجهه نمی تواند یک گزارش مستقل، بیطرف و شفاف ارائه دهد. چیزی که ما می خواهیم ببینیم این است که یک طرف به واقع مستقل و بیطرف وارد شود و درباره این وضعیت تحقیق کند.

قتل عام 52 نفر، آنطور که در این فیلم دیدیم، با هر معیاری یک جنایت علیه بشریت است. ما اجازه نخواهیم داد یک سیستم سازمان ملل بیاید و وضعیت را کم رنگ و رقیق کند و آنرا به یک واقعه جلوه دهد، و بگویند یک واقعه تأسف آور. این یک واقعه تأسف آور نیست، این یک جنایت است، ارتکاب یک جنایت عمدی علیه افراد حفاظت شده. من سازمانهای غیر دولتی را فرامی خوانم چیزهایی که می گویم را تحقیق و بررسی کنند. همچنین هیئت های دیپلماتیک در بغداد را، که قبلا درباره موضوعات حقوق بشر هرهفته آنها را بریف می کردم، فرا می خوانم. به این موضوع از نزدیک نگاه کنند زیرا بسیاری از هیئت های دیپلماتیک پشت یونامی پنهان می شوند. همه می گویند ما از کار یونامی حمایت می کنیم، اما آنها نمی دانند که یونامی نمی تواند در کارش مستقل باشد و آنها در بغداد هستند تا از دولت عراق حمایت کنند. در این شرایط ما نمی توانیم برای ارائه یک گزارش مستقل و بیطرف روی یونامی اتکا کنیم ما نمی توانیم روی کل سیستم سازمان ملل اتکا کنیم که درباره واقعه یی تحقیق کند ، ما می خواهیم یک سازمان واقعا مستقل و  بیطرف این موضوع را بررسی و تحقیق کند زیرا ما داریم جنایت علیه بشریت را مشاهده می کنیم. و جامعه بین المللی باید این موضوع را جدی بگیرد و برای متوقف کردن آن عمل کند. از شما بسیار متشکرم. 

لرد کن مگینس از اعضای مجلس اعیان

خانم ها و آقایان ، خیلی از شما متشکرم. من امروز در حالی به اینجا می آیم که احساس میکنم چیزی در قلبم سنگینی میکند،چرا که فکر میکنم برخی از ما که عضو پارلمان هستیم در اینجا یا امریکا و یا پارلمان های اروپایی می بایست در رابطه با آنچه که اتفاق افتاده است احساس مسئولیت بکنیم. نه بخاطراینکه ما این موضوع را با دولت های خودمان بارها و بارها و بارها مطرح نکرده ایم  بلکه در رابطه با آنچیزی است که طاهر به وضوح ترسیم کرد

ما اجازه داده ایم که یک ارگان دولتی حقایق مربوط به موضوعاتی که میخواستیم به دولتمان منتقل کنیم و یا به وزارت خارجه مان منتقل کنیم ، را کمرنگ کند. من دیشب داشتم به سوالاتی که خود من در طول سال گذشته مطرح کرده بودم نگاه میکردم ، 9 صفحه A4 شده است. ورود به زمانبندی های سوال های پارلمانی خیلی سخت است که وارد آن شویم . شما درک میکنید که 9 صفحه سوالات به ابتکار خود من به اضافه فعالیت های لرد کلارک ، لرد ایوبری ، بارونس ترنر و بسیاری دیگر

ما خیلی سعی کردیم ، اما به ما گفته شد ، آرام باش عزیز ،اوضاع به آن بدی که میگویی نیست . اما این بار من در واقع متعجب بودم. من با وزارت خارجه هر روز درگیر بوده ام. از زمان وقوع حادثه وحشتناک،  من با وزارت خارجه هر روز صحبت کرده ام . من باید بگویم که بالاخره یک نفر دارد گوش میکند. اما این خبر این هفته است ، هفته آینده ممکن است کسی گوش نکند مگر اینکه ما خودمان را فعال تر و بهتر سازماندهی کنیم

اجازه بدهید من به موضوعی بپردازم که فکر میکنم طاهر داشت ما را به آن سمت می برد و آن اینکه  بپرسیم آیا سازمان ملل صلاحیت دارد کاری را که از آنها در اشرف و لیبرتی خواسته شده انجام دهد؟ جواب منفی است .

. بگذارید ابتدا از مردان و زنان بیدفاع ربوده شده شروع کنیم. عراق میداند که دروغ میگوید و ما هم میدانیم که آنها دارند دروغ میگویند ، اما آنها به دروغ هایشان از طریق گفتن اینکه نه آنها دست ما نیستند، ادامه خواهند داد و در قدم بعدی آنها دردست ملایان خواهند بود

اما نجات جان هفت گروگان اولویت اصلی ماست. اولویت بعدی ما و ما محدودیت های یونامی را میدانیم ،  اما آنها آنجا هستند و ما می بایست اصرار کنیم که کلاه آبی ها انجا مستقر شوند. ما می بایست نیروها را آنجا داشته باشیم که مستقل از دفتر نوری مالکی در لیبرتی داشته باشیم تا اطمینان حاصل کنیم که یونامی آزادی لازمه را داشته باشند..

هیچ چیز دولت عراق را شرمنده نمی کند ، الا اینکه ما بتوانیم روی دولت خودمان و روی دولت امریکا  و سازمان ملل که  بسیار کند و سست عمل کرده اند فشار بیاوریم و اطمینان حاصل کنیم که آنها وظایفشان را انجام بدهند و ما بتوانیم نفرات (ناظر) در صحنه داشته باشیم .

اگر دولت عراق بخواهد چیزی را در رابطه با گذشته تغییر دهد باید این درخواست ها را تسهیل کند و ما نباید اجازه دهیم کسانی که جان خود را فدا کرده اند و افرادی که رهبری را بعهده داشته اند ، منجمله خانم رجوی کسانی که مسیر به جلو را برای مقاومت ایران ، در چارچوب های کاملا دمکراتیک ترسیم کرده اند، را  تنها بگذاریم. هیچگاه نباید این موضوع را فراموش کنیم . این سازمان در چارچوب و روش های مطلقا دمکراتیک راه رو به پیش را نشان داده است

از تک تک شما میخواهم که کماکان به فشار گذاشتن خود ادامه بدهید، چون از طریق استدلالهای منطقی و از طریق فشار مستمر گذاشتن است که ما میتوانیم امید داشته باشیم که راهمان به جلو باز شود. شما میدانید که ما به چه چیزی نیاز داریم؟ ما نیازمند استقرار کلاه آبی ها هستیم و ما نیازمند این هستیم که گروگان هایمان آزاد شوند. پس این کاری است که باید انجام شود.

ما باید در نبرد عادلانه برای افراد باقیمانده پیروز شویم.

لارش ریسه، نماینده پیشین پارلمان نروژی

خیلی از شما متشکرم. ما از وقایع وحشتناکی که صبح روز اول سپتامبر اتفاق افتاد کاملا شوکه هستیم، بطور خاص برای من، وقتی که چهره های قربانیان رادیدم و متوجه شدم که در میان قربانیان چندین نفر از دوستانم وجود دارند، کسانی که من در دیدارم به همراه همسرم از اشرف در تابستان سال 2005 با آنها آشنا شدم. بسیاری از دوستانم جانشان را از دست دادند و قلب من بدرد می آید بخصوص برای آنانکه به آنها عشق می ورزیدیم ،برای اعضا خانواده شان، برای همه کسانی که به این قربانیان عشق می ورزیدند بخصوص به 42 نفر بازمانده. شما قهرمانان واقعی هستید و من این افراد را با چنین پایداری تحسین میکنم و فکر میکنم این همان چیزی است که به آن نیاز داریم، پایداری  برای رسیدن به هدف و من از آنچه که دیده ام بسیار متحیر شده ام. در واقع همسر من بعد از یک هفته اقامت در اشرف، آنچنان متحیر شده بود که یک روز پیش من آمد و گفت که او تصمیم گرفته است که در اشرف بماند. او گفت تو میتوانی به خانه برگردی ولی من اینجا می مانم. و او سر این حرف جدی بود. ما وقتی تصمیم گرفتیم که آنجا را ترک کنیم ، او گریه میکرد. این بخاطر این عشق عظیمی بود که او از صبح اول وقت تا شب حس میکرد و این فضایی بود متفاوت با آنچه که وی تا آنموقع تجربه کرده بود و بخاطر این بود که او گریه میکرد. بله او با من برگشت ولی من این را میگویم  چون ما یک عشق عمیق و یک همبستگی بین اعضا را تجربه کردیم و این خیلی وحشتناک است آنچه را که اتفاق افتاده می بینیم.

حال چگونه میشود که این افراد اعدام شوند؟ ما میدانیم که درحال حاضر یک جنگ سرویس های اطلاعاتی در جریان است با وزارت اطلاعات در ایران که سعی میکند اذهان افراد قدرتمند در غرب را آلوده  کند. آنچه که بیش از هرچیز روی من تاثیر داشت ، دیدن عکس های مرکز پزشکی بود. دیدن اینکه ابتدا به افراد تیر زده اند ، اما موفق نشده اند که آنها را بکشند و به مرکز پزشکی رفته اند و آنها را روی تخت ترور کرده اند. این یک جنایت جدی بر علیه حقوق بشر است و نیاز قوی به تحقیقات بیطرفانه وجود دارد.

من ده سال پیش را به خاطر می آورم . در مارس 2003 پرزیدنت جورج بوش از لندن بازدید کرد و او در یک میهمانی رسمی شام با ملکه الیزابت دوم بود. و او گفت ”ما به عراق  حمله کردیم تا دمکراسی بیشتری را به خاورمیانه وارد کنیم” کجاست آن دمکراسی؟ وقتی ما به  قوی ترین ائتلاف نظامی آمریکا و بریتانیا نگاه میکنیم که 130 هزار نیرو به عراق فرستادند و یک قدرت نمایی عظیم کردند، شما این را مقایسه کنید با آنچه که وزرای خارجه غربی امروز از خود نشان میدهند آنها به دولت عراق میگویند خواهش میکنیم ، آیا میتوانید تحقیقات انجام دهید؟ما هرگز نباید از مظنونین بخواهیم که راجع به یک عمل جنایی تحقیقات انجام دهند و حالا این چیزی است که در بیانیه های صادره از جانب وزارت خارجه ها و وزرای خارجی دیده میشود. آنها از دولت عراق درخواست میکردند که راجع به این موضوع تحقیقات انجام بدهد، درحالیکه ما میدانیم ، ما مدارک قوی داریم ، ما مدارک تکنیکی داریم که دولت عراق پشت این حمله بود ، به همراه رژیم ایران. یونامی هم در اینجا مظنون است. بنابراین نه یونامی و نه دولت عراق هیچکدام نمی بایست در تیم  تحقیقات باشند. از مجرمین خواسته میشود که راجع به جنایات خودشان تحقیق کنند. این بسیار تکان دهنده است و من امیدوارم که ما شاهد یک تغییر در کریدور های قدرت در اینجا، لندن و در واشنیگتن و سایر پایتخت های اروپایی باشیم. این برای من بسیار آزار دهنده است که تاکنون شاهد یک هیئت تحقیق بیطرف نبوده ایم ولی تحسین های من برای آقای طاهر بومدرا است، بخاطر آنچه که انجام داده اند. این برای من بسیار دلگرم کننده بوده است. طی این سالهایی که من درگیر جنگ برای حقوق بشر در جاهای مختلف بوده ام، برایم ارزشمند است، که یک نفر وجود دارد که بیشتر به فکر حقیقت و اساسنامه سازمان ملل و حکومت قانون و تمام این ارزش هاست، تا اینکه بفکر شغل خودش باشد. من همچنین خیلی از تک تک شما که در حال اعتصاب غذا هستید تشکر میکنم این بسیار انگیزاننده است و من میخواهم از تک تک تشکر کنم بخاطر آنچه که انجام میدهید، بخاطر همه مردم جهان بپا می خیزید تا بی عدالتی در جهان را نشان بدهید و تظاهرات کنید بر علیه  واقعه وحشتناکی که اتفاق افتاده است.

و بالاخره میخواهم یکبار دیگر بگویم و از تک تک 42 بازمانده این ماجرا تشکر کنم ، از شهامتی که نشان دادید و از پایداری تان تشکر میکنم  و ما بطور خاص به 7 گروگان فکر میکنیم و اینکه چگونه میشود آنها را نجات داد. ما همه وظیفه داریم تا هر آنچه در توان داریم بکار بگیریم تا سلامت و حیات آنها را تضمین کنیم. با تشکر

بارونس اولون-عضو مجلس اعیان انگلستان(سخنرانی ویدئویی)

در 1 سپتامبر قتل عام وحشتناکی در کمپ اشرف بوقوع پیوست، 52 نفر کشته شدند، 38 نفر مجروح شدند و هفت نفر به گروگان گرفته شدند. از آن هفت نفر، شش تن زن بودند. آنها به گروگان گرفته شده اند و در نزدیک بغداد در بازداشت هستند.

بسیار مهم است که با آنها برطبق کنوانسیون ژنو و قانون بین المللی رفتار شود. آنها باید حفاظت شوند و باید بلادرنگ آزاد شوند.

حمله به کمپ اشرف در اول ماه سپتامبر، که در آن 52 نفر کشته شدند، یک قتل عام بود. یک عمل غیر انسانی و وحشتناک بود که باید کاملا از سوی هر فرد معقولی محکوم شود و امروز سازمان ملل، آمریکا و دولت خودمان در اینجا در بریتانیا را فرامی خوانم هرکاری می توانند برای اطمینان از اینکه یک تحقیقات درست و مناسب درباره اتفاقی که در 1 سپتامبر در اشرف افتاد، انجام شود. 

دولت نوروزی، نماینده شورای ملی مقاومت در انگلیس

دنیا در مقابل این  جنایت نباید سکوت کند. باید آن را قویا محکوم کند، اما در گام بعدی باید اقدامات متناسب اتخاذ کند. کسانیکه در مراکز استراتژیک هستند باید بدانند که نحوه برخورد درست با تروریستها و دیکتاتورهای واقعی، نبایستی پوشاندن و یا سفید سازی جنایتهایشان باشد بلکه کاملا برعکس آن باید عمل کرد. والا که دیگر هیچ صدایی برای آزادیخواهی و دمکراسی و عدالت باقی نخواهد ماند.

ما نیاز به صداهای شما برای فشار گذاشتن بر روی مالکی داریم. ما میدانیم که نیروهای ویژه او 7 تن از ساکنان را به گروگان گرفته اند که شش نفرشان زن هستند. آنها باید سریعا آزاد شوند، این نه تنها نقض قانون نان رفولمان (عدم استرداد اجباری) بلکه نقض آشکار قوانین بین الملل است زیرا که مخالفان واقعی سیاسی نبایستی به کشورهایی که در معرض آزار، شکنجه و اعدام هستند، برگردانده شوند. ....

ما باید ببنیم که حفاظت و امنیت در کمپ لیبرتی توسط سازمان ملل و آمریکا بطور عملی و فیزیکی تضمین شود. رژیم ایران غرق در  بحران است و برای حفظ خود به نابودی اصلی ترین آپوزیسیون که سازمان مجاهدین خلق ایران در عراق است، دست میزند. برای این منظور نیاز به استقرار کلاه آبی ها و تیم مانیتور کننده در لیبرتی میباشد، باید هر 7 خواسته فوریتر ساکنان توسط دولت عراق به اجرا دربیایند.

متیو اوفورد ، نماینده مجلس عوام

طی چند روز اخیر شاهد جنایات بیشماری در کمپ اشرف بوده ایم. در حالیکه توجه جامعه بین المللی روی موضوع سوریه متمرکز بوده رزیم ایران از این فرصت استفاده کرده و به این اقدام شریرانه برای ارتکاب جنایت در کمپ اشرف مبادرت کرد.

در اول سپتامبر 52 تن که افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون ژنو بودند دستبند زده و سپس با تیر خلاص به سرشان کشته شدند. این غیرقابل قبول است. این موضوعی است که من با وزیر دولتمان در امور خاورمیانه صحبت کردم. من همچنین درباره این موضوع به طور مستقیم به نخست وزیر نامه نوشته و از وی خواستم تا از این خواسته مان مبنی بر مستقر کردن نیروهای سازمان ملل در کمپ به منظور حفاظت از ساکنانش حمایت کند. ما نمی توانیم به حکومتهایی همچون عراق و ایران اجازه دهیم که به این شیوه عمل کنند خصوصا اینکه این حکومتهااز موضوع سوریه به عنوان پوشی برای کارشان استفاده میکنند. در حالیکه مردم توجهشان معطوف به سوریه است آنها مرتکب جنایت شده و برادران و خواهران ما را میکشند. ما نمیتوانیم اجازه دهیم که این روند ادامه یابد. ما باید به سازمان ملل فشار بیاوریم تا حفاظت این افراد که نه تنها حق آنهاستبلکه دارای حقوق قانونی بر اساس کنوانسیون ژنو هستندرا  تامین کند. ما باید این کار را هرچه زودتر انجام دهیم. این اولین حمله نبوده بلکه یکی از چند حمله ای است که صورت گرفته و من اجازه نخواهم داد که چنین کاری مجددا صورت گیرد.

ازجانب دولت بریتانیا و طبعا از جانب جامعه بین المللی ما باید همین الان دست به کاری بزنیم. متشکرم.

مالکوم فاولر ، نماینده جامعه وکلای انگلستان و عضو کمیته حقوق بشر وکلا

رئیس، این حرکت کوچک من در به مبارزه طلبیدن رژیم ایران و تمام کسانی است که قهرمانان ما در اشرف و در لیبرتی را از حق و حقوق شان بازمی دارند. من این شال گردن را بگردنم انداختم. حتما شما متوجه شده اید که من کروات (شال گردن) اشرف را دارم. می توانستم کراوات کانون وکلا را بگردنم بیاندازم چرا که ما تماما با شما هستیم. سالهاست با شما بوده ایم و از این اهداف حمایت می کنیم. و به همین دلیل من اینجا هستم. از طرف 160000 وکیل و حقوقدان صحبت می کنم”ما با شما هستیم، شما با ما هستید، ما هستیم چون شما هستیدآن مؤسسات و نهادهایی که ما واقعا می خواستیم باور کنیم که در جهت منافع پناهنده ها کار می کند کجا هسند و چکار می کنند؟ ما دست برنخواهیم داشت. ما (پیروز) خواهیم شد. از همه شما بسیار متشکرم.

استیو مک کیب نماینده مجلس عوام

خانمها و آقایان بعدازظهر بخیر. میخواستم از این فرصت استفاده کرده تا صدایم را به محکومیت این جنایت که ما شاهد آن در کمپ اشرف بوده ایم؛ اضافه کنم. هیچ شهروند معقولی نمیتواند دیدن چنین تصاویری را تحمل کند؛ که ما از این افراد بیگناه و بی دفاع مشاهده کرده ایم، که چگونه توسط قاتلان مسلح در حالیکه در بیمارستان بستری بودند؛ به رگبار بسته شده اند. سازمان ملل وظیفه دارد از این افراد حفاظت به عمل آورد که در انجام این وظیفه شکست خورده است. آنچه که باید انجام شود این است که مطمئن شویم قاتلانی که مسلح بوده و دستوراتشان را از خامنه ای و مالکی میگرفتند؛ دستگیر و به دست عدالت سپرده شوند.آنچیزی که امروز میگویم این است که سازمان ملل سه وظیفه مشخص و واضح دارد:

 1ـ سازمان ملل باید تلاشهایی را که برای آزادی گروگانها صورت میگیرد هدایت کند. این افراد باید آزاد شوند. ما باید بدانیم که آنها سالم و سلامت هستند. سازمان ملل یک بار در این رابطه شکست خورده و نباید این بار شکست بخورد و آنها را مـآیوس کند.

2ـ سازمان ملل باید یک تحقیق بین المللی در خصوص این جنایت را به عهده گیرد؛به گونه ای که آنهایی که مسول این جنایت در ارتباط افراد حفاظت شده هستند، به دست عدالت سپرده شوند. آنها باید نیروهای کلاه آبی را تشکیل داده و از آن برای حفاظت این افراد در اشرف و لیبرتی استفاده کنند. هیچ چیز دیگری قابل قبول نیست و دنیا دیگر نمیتواند در کناری بایستده و اجازه بدهد چنین جنایتی ادامه یابد.

سخنرانی بینلی – عضو مجلس عوام

خانم ها و آقایان دوستان و همکاران، میخواستم بگویم که ازاینکه در این میتینگ در کنار شما نیستم بسیار متاسفم،میدانم که شما به تفصیل در مورد جنایات انجام گرفته  توسط دولت عراق صحبت خواهید کرد.

اول از همه ما خواهان آزادی هفت گروگانی هستیم که توسط نیروهای اهریمنی ربوده شده اند و شش تن ازآنها را زنان تشکیل میدهند، اینها باید سریعا آزاد شوند.

 ثانیا ما خواهان یک تعهد جامع و صادقانه ازسوی دولت عراق مبنی بر اینکه دیگر مانند یک حیوان وحشی رها شده  در یک مزرعه به شهروندان غیر مسلح ساکن اشرف حمله نخواهد کرد هستیم.

من بهترین آرزوهایم را تقدیم ساکنان اشرف میکنم، عمیق ترین سمپاتی ها.  و به آنها اطمینان میدهم که هرکاری از دستمان بر بیاید را برای توقف حملات و درگیر کردن سازمان ملل بمنظور اتخاذ اقدامات عملی انجام میدهیم. بگذارید به شما بگویم که من بعنوان رئیس کارزار بین المللی پارلمانی برای دفاع از اشرف نامه ای نوشتم و خواهان استقرار نیروهای کلاه آبی سازمان ملل شدم،

میخواستم در پایان برای کنفرانس تان آرزوی موفقیت کنم . ما یکدیگر را باز خواهیم دید. و همچنین میخواستم با آرزوی موفقیت برای ساکنان اشرف بپایان ببرم و بگویم که به مبارزه برای آنها ادامه خواهم داد و برایشان بهترین آرزوها را در این شرایط سخت دارم.

مسعود ضابطی

همانگونه که طاهر بومدرا پیش از این گفت ، هیچ راه خروجی از کمپ اشرف وجود ندارد ، هیچ راه خروجی از کمپ لیبرتی وجود ندارد و بنابراین این یک جمعیت محدود شده است که مورد حمله قرار گرفته است  که توسط نیروهای نظامی  دولت عراق مورد حمله قرار میگیرد. آنها می بایست توسط سازمان ملل و جامعه بین المللی مورد حفاظت قرار میگرفتند ، اما نگرفتند. جنایاتی که در اشرف مرتکب شده اند جنایات جنگی است ، جنایات بر علیه بشریت ،

 در آخر میخواستم صدایم را به صدای لرد مگنس و دیگران اضافه کنم که این را روشن ساختند که آزادی 7 گروگان کاملا ضروری ا ست و حیاتی. به نیروهای کلاه آبی و نیروهای ناظر امریکایی در کمپ لیبرتی اشاره شد. بما گفته شد که با کوبلر و دیگران ملاقات صورت گرفته ، مقامات امریکایی میگفتند که کمپ لیبرتی چقدر امن است. خوب اگر امن است چرا 5 نفر از نیروهای شما نمی توانند  آنجا باشند. چرا 5 نفر نیروی امریکایی و یا 5 نفر مقامات سازمان ملل نمی توانند آنجا باشند. نیازهای پایه ای ساکنان لیبرتی می بایست پاسخ داده شود

مارگارت اوئن وکیل حقوق بشر

چقدر شگفت آورست که در ماههای گذشته این همه بحث و گفتگوهای بی پایان درباره اینکه قانون بین المللی دقیقا درباره اینکه باید به سوریه حمله کنیم یا نه چه می گوید، آیا شورشیان را مسلح کنیم و بحث و گفتگوهای بسیار بسیار زیادی در میان حقوقدانان کاملا برجسته بین المللی شده است. یک چیز کاملا روشن است، نباید به هیچ وجهه درباره اتفاقی که در اول سپتامبر(10شهریور) رخ داد و اتفاقاتی که در تمام موارد  قبل از سپتامبر افتاد هیچگونه بحث و گفتگویی باشد. اینها کاملا روشن بود. تمام اینها جنایات علیه بشریت بود، همه اینها جنایات جنگی بود، اینها جنایات وحشتناکی است که علیه افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون ژنو مرتکب شده اند. نباید هیچ بحث و گفتگویی درباره آن باشد. این یک جنایت است و عاملان و مسئولان آن، رژیم عراق و ایران که عراق را اداره می کنند باید بخاطر این جنایت وحشتناک مورد حسابرسی قرار گیرند. یک اشکال بسیار جدی در جامعه بین المللی وجود دارد ... آنها کی هستند و جامعه جهانی چیست؟ مشکل چیست؟ سیستم سازمان ملل چیست؟ اکنون طاهربومدرا، که واقعا درمورد کار و حرفه اش ریسک کرده، اولین بار که حرفهایش را شنیدم، خیلی شجاع بود. واقعیت اینست که  دیگر تنها محکوم کردن کافی نیست، ما باید عمل کنیم و اولین عمل ما باید آزاد کردن گروگانها باشد.

نمی توانم از فکر کردن هر دقیقه به آن ها، همه آنها، که شش نفرشان زن هستند، دست بردارم. شما می دانید آنها در این رژیم وحشتناک و منفور با زنان چکار می کنند. ما برای تمام آنها و نجات یافته ها دعا می کنیم. من کاملا با آنهایی که نجات یافتند موافقم که باید اکنون حفاظت شوند زیرا آنها شاهدان عینی هستند، این تحقیقات مستقل کجاست؟ البته این مسخره است که فکر کنیم دولت عراق درباره اعمالی که خود مرتکب شده، تحقیق خواهد کرد. ما نیاز داریم آن کلاه آبی ها در آنجا (لیبرتی) باشند و ما نیاز داریم گروگانها همین الان بلادرنگ آزاد شوند. خدا در اعتصاب غذایتان به شما ، به همه شما، برکت بدهد. شاید ما همه باید اعتصاب غذا کنیم. شاید ما بتوانیم کاری کنیم. اما باید بسرعت فکر کنیم چه کارهای دراماتیک و چشم گیری می توانیم در حمایت از همه شما، در حمایت از اعتصاب کننده ها، انجام دهیم.  

سوسن علیجانی

بعد از قتل عام وحشیانه در کمپ اشرف در اول سپتامبر، ساکنان کمپ لیبرتی و ایرانیان در لندن وارد اعتصاب غذا شدند که بتوانند به اهداف خود دست پیدا کنند.

امروز دوازدهمین روز از شروع اعتصاب غذای ماست. ما به اعتصاب غذای خود ادامه میدهیم تا زمانیکه به اهداف خودمان برسیم. اول آزادی سریع 7 گروگان است، که توسط نیروهای عراقی در اول سپتامبر ربوده شدند. دوم، ما میخواهیم که نیروهای کلاه آبی سازمان ملل و مانیتور کننده های یونامی بطور دائم در لیبرتی حضور داشته باشند. سوم میخواهیم که مینیمم اقدامات امنیتی برای ساکنان تامین شود