رژیم آخوندی طی چهار روز گذشته و در آستانه شرکت آخوند روحانی در مجمع عمومی ملل متحد، 23زندانی را در زندانهای زاهدان، یزد، تنکابن، و زندان گوهردشت به دار آویخت. به این ترتیب شمار اعدامهای بعد از نمایش انتخابات ریاست جمهوری در 24خرداد، که توسط رسانه های خود رژیم منتشر شده یا به نحوی به بیرون درز کرده است، به 173تن بالغ می شود.  
دژخیمان رژیم آخوندی روز شنبه 30شهریور، 9زندانی را در دو اعدام جمعی در زندانهای زاهدان و قزوین به دار آویختند. احمد عیسی زهی، رشید صوفیان،  خالد ریگی، حمید رضا کریمی و غفار نورزهی از هموطنان اهل سنت بودند که در زندان زاهدان به دار آویخته شدند. رژیم آخوندی برای جلوگیری از انتشار خبر این جنایت، از دو روز پیش از اعدام، تمامی ارتباطهای زندان را قطع کرده بود. در همین روز چهار زندانی نیز در قزوین اعدام شدند. 
در سحرگاه پنجشنبه 28شهریور هشت زندانی شامل سه زن در زندان مرکزی یزد به دار آویخته شدند. در همین روز دو زندانی در تنکابن اعدام شدند. یکی از زندانیان در ملأعام به دار آویخته شد.(خبرگزاری وزارت اطلاعات-مهر-28شهریور). در روز 27شهریور نیز دست کم چهار زندانی در زندان گوهردشت کرج اعدام شدند.
هزاران زندانی ازجمله 3000تن در زندان قزلحصار کرج در نوبت اعدام هستند. رژیم آخوندی برای تسهیل اعدامهای جمعی سکوهای دار 24 نفره در قزل حصار برپا کرده و هر هفته شماری از زندانیان را مخفیانه به دار می آویزد.
در همین حال  دیوان عالی آخوندها حکم اعدام 4 تن از هموطنان کرد، جمشید دهقانی و برادر کوچکترش جهانگیر دهقانی، حامد احمدی و کمال مولایی را مورد تأیید قرار داده و این چهار زندانی هر لحظه در معرض اعدام قرار دارند.
چرخه دار و شکنجه و اعدام، ضرورت بقای فاشیسم دینی حاکم بر ایران است و تا این رژیم هست، این روند شوم هر روز و هر ساعت از مردم ایران به ویژه جوانان کشور قربانی خواهد گرفت. در این شرایط و در حالی که انبوه جوانان، دانشجویان، کارگران، خانواده های مجاهدین و اشرفی ها در زندانها و سیاهچالها و خانه های امن رژیم زندانی هستند، آزادی 16 زندانی، که برخی نیز آزادی مشروط است، آنهم برای کسانی که که بیشتر آنها دوران محکومیتشان در حال اتمام بود، کسی را فریب نخواهد داد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
31شهریور 1392 (22سپتامبر2013)