یک ماه از حمله جنایتکارانه اول سپتامبر به کمپ اشرف توسط نیروهای امنیتی عراقی میگذرد اطلاعات موثقی وجود دارد که نشان می دهد این حمله به دستور نخست وزیر عراق نوری المالکی به درخواست حامیان وی در رژیم ایران انجام شده است. با اینکه یک جنایت بزرگ علیه بشریت است، اما متاسفانه ملل متحد و دولت آمریکا و اتحادیه اروپا و بویژه کشورهای اصلی آن مانند انگلستان، فرانسه و آلمان، تقریبا کاملا پاسیو بوده اند و اقدامی علیه این جنایت فجیع و عاملان آن انجام نداده اند.

سکوت در قبال هر جنایتی غیر قابل قبول است، اما در قبال جنایتی که جریان دارد و یا احتمال تکرار آن میرود، جرم مضاعف است. حمله به اشرف از این دسته جنایات است. 7گروگان همچنان در دست نیروهای عراقی و در معرض استرداد به ایران قرار دارند. احتمال حمله به لیبرتی جایی که 3000 عضو دیگر سازمان مجاهدین زندگی میکنند یک تهدید واقعی در حال حاضر می باشد.

1-                 گزارشهای دقیق شورای ملی مقاومت ایران هیچ تردیدی باقی نمیگذارد که نیروهای عراقی به اشرف حمله کرده و 7 گروگان را هم آنها ربوده اند و هم اکنون نیز در اختیار این نیروها و تحت کنترل نخست وزیری عراق در بغداد قرار دارند. هیچ توضیح قابل قبول دیگری نه از سوی دولت آمریکا و نه از سوی سازمان ملل داده نشده و دولت عراق هم اطلاعات منتشر شده از سوی شورای ملی مقاومت را تکذیب کرده و هر گونه دخالت در کشتار یا گروگان گیری را منکر می شود.

2-                 طبق اطلاعات شورای ملی مقاومت، دستور این کشتار از سوی آیت الله  خامنه ای، رهبر عالی رژیم ایران که یک دشمن قسم خورده سازمان مجاهدین هست، به دولت عراق ابلاغ شده بود. قاسم سلیمانی فرمانده نیروی تروریستی  قدس روز سه شنبه 5 شهریور  زمان بندی حمله را در جلسه ویژه ای در دفتر نخست وزیری در بغداد به مالکی ابلاغ کرد.چها روز بعد جلسه ای متشکل از فرماندهان ارشد ارتش و پلیس عراق از جمله فرمانده نیروی زمینی و فرمانده پلیس دیالی عملیات را هماهنگ کردند. ساعت 12 شنبه شب 9 شهریور سرلشکر جمیل شمری، فرمانده پلیس دیالی که دستورات خود را مستقیما از دفتر مالکی دریافت میکند به اشرف رفت و نیروهای مهاجم متعلق به”لشکر طلایی” مالکی تحت نظارت او به محل عملیات منتقل شدند.

3-                  سی ان ان روز اول سپتامبر به نقل از «دو تن از مقامات وزارت کشور عراق» گزارش داد « بعد از چندین دور شلیک خمپاره، نیروهای امنیتی به کمپ اشرف حمله کردند. این مقامات گفتند در این حمله تلفاتی بوده است ولی جزئیات بیشتری نمیتوانند بدهد». رویتر نیز در همین روز به نقل از ”دو منبع امنیتی عراقی» نوشت ارتش و نیروهای مخصوص بر روی ساکنان آتش گشودند. رویتر افزود این منابع امنیتی «بر این باورند که ساکنان مسلح نبودند». کاملا مشخص است که این گزارشات خودبخودی قبل از صدور دستورات توسط مالکی که کسی چیزی نگوید یا هر اطلاعاتی درباره حمله را انکار بکند، داده شده بود.

4-                 در همین روز علوی وزیر اطلاعات ایران نیز این نظر را ابراز کرد که نیروهای عراقی دست به این حمله زده بودند. و علوی در یک بریف دولتی گفت  که « مدتهای مدیدی بین دولت عراق و کسانی که پادگان اشرف را در تصرف دارند مسائلی مطرح بود که در این باره همواره این افراد با حاکمیت عراق مقابله می کردند این احتمال وجود دارد که در این مورد حاکمیت عراق ناگزیر شده است تا با تروریست های ساکن در پادگان اشرف مقابله کند». این خبر که هم توسط خبرگزاری مهر وزارت اطلاعات و خبرگزاری قدس سپاه پاسداران درج شده بود ساعاتی بعد از این خبرگزاریها به طور عجولانه ای  حذف شد.

5-                 در باره 7 گروگان نیز شورای ملی مقاومت ایران اعلام کرد، پس از دستگیری توسط دو خودروی متعلق به ساکنان به شمال اشرف منتقل شدند و از آنجا با هفت خودرولندکروز دولتی سیاه رنگ شیشه دودی محلی در منطقه سبز بغداد که خاص نخست وزیری است منتقل شدند و پس از دو یا سه روز به زندان لشکر طلایی در فرودگاه برده شدند. آنها  یکشنبه 22 سپتامبر به زندان موسوم به شرف در منطقه سبز، پشت ساختمان نخست وزیری که تحت مسئولیت پسر مالکی، احمد است منتقل شدند. این یک زندان وحشتناکی است که معمولا برای افراد متهم به تروریزم استفاده می شود و کمتر کسی زنده بیرون می آید. بعد از این جابجایی دولت عراق سازمان ملل  اجازه داد تا برای بازدید به مقر لشگر طلایی رفته و همه جا از جمله زندان های آن و دفتر ثبت آنها را چک کنند و ببینند این افراد در این محل نیستند !  

6-                 کامل امین سخنگوی وزارت حقوق بشر عراق روز 21 شهریور ( 12 سپتامبر)  اعلام کرد ”نیروهای امنیتی این افراد( 7 گروگان) را به‌علت حمله بر علیه خودشان(نیروهای  امنیتی) دستگیر کرده‌اند”.( رادیوی عراق آزاد 12 سپتامبر 2013). تلویزیون بلادی متعلق به دولت عراق  در روز 13 شهریور اعلام کرد که « - نیروهای امنیتی عراق در حال بازجویی از تعدادی از اعضای سازمان خلق ایران براساس اتهاماتی در رابطه با دست داشتن در مسائل تروریستی میباشند. یک منبع مسئول امنیتی گفت که مقامات 7تن از اعضای این سازمان را به دلایل قضایی بازداشت کرده اند.». این موضوع چند روز بعد توسط خانم اشتون نیز تایید شد و درنامه 19 سپتامبر نوشت”ما دلایلی داریم که باور کنیم که 7 تن از ساکنان کمپ در نزدیکی بغداد در اسارت به سر می برند و اینکه ریسک قابل توجهی وجود دارد که آنها به ایران فرستاده بشوند“.

7-                 UNHCR در اطلاعیه 13ستامبر و اظهارات سخنگویش اعلام کرد”بر طبق گزارشهای رسیده به کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد هفت تن از افرادی که سابقا ساکن کمپ عراق جدید بوده اند، ودر اول سپتامبر از کمپ ناپدید شده اند، در جایی در عراق نگهداری میشوند و درخطر این هستند که بر خلاف اراده خودشان به ایران بازگردانده شوند. این هفت تن همه برای کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد بعنوان پناهجویان شناخته شده اند، واین ارگان امیدوار است که فرصت مصاحبه با آنها را داشته باشد“.

8-                 مقامات رژیم تهران چند روز پس از این جنایت بزرگ به مثابه قدردانی با گرمی تمام از وزیر دفاع و فرماندهان ارتش عراق بخصوص نیروی زمینی این کشور، علی قیدان که بر این عملیات نظارت داشت استقبال کردند. علی قیدان ازسوی دادگاه اسپانیا بخاطر نقشش در کشتار 8 آوریل 2011 اشرف احضار شده است.

9-                 هدف عراق از انکار وجود گروگانها بسیار روشن است. هم میخواهد دست باز برای شکنجه و اذیت و آزار آنها داشته باشد و هم میخواهد هر زمان که خواست آنها را به رژیم ایران تحویل دهد و در عین حال عواقب جنایت بزرگ علیه بشریت در اول سپتامبر دامن گیرش نشود. اما آنچه غیر قابل فهم است، سکوت و عدم پیگیری فعال این موضوع از سوی آمریکا و ملل متحد است. من بخشی از نکات فوق را پیش از این به اطلاع وزیر خارجه جان کری و دبر کل  بانکی مون رسانده ام. من مطلعم که شورای ملی مقاومت جزییات بسیار زیادی را با ملل متحد و آمریکا درباره این حمله در میان گذاشته است.

10-            تا آنجا که به آمریکا بر میگردد یادآوری سه نکته در اینجا ضروری است

اول اینکه پیش از این بارها رژیم ایران و عوامل عراقی اش دولت آمریکا را با اطلاعات غلط فریب داده اند.

دوم  رابطه با امور اطلاعاتی درباره ایران، آمریکا باید اعتراف کند که اطلاعات ارائه شده توسط شورای ملی مقاومت ایران به مراتب قابل اتکا تر از سرویس های اطلاعاتی آمریکاست. علیرغم داشتن  تکنولوژی پیشرفته در جمع آوری اطلاعات، امریکا قادر نبود تا اطلاعات درستی درباره فعالیت های  تسلیحات اتمی ایران جمع بکند. اکثر اطلاعات در اینرابطه و نقش مستقیم رژیم ایران در فعالیت های تروریستی در واقع توسط سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران افشا شده بودند.

سوم- به امریکا باید هشدار داده شود که اگر به عمد ترجیح میدهد که از اطلاعات غلط استفاده کند تا از وظیفه خود شانه خالی کند و یا دولت مالکی را در درد سر نیاندازد، این یک سابقه بسیار خطرناک ایجاد خواهد کرد که مردم آمریکا و جهان این را بر پرزیدنت اوباما و سکرتری کری نخواهند بخشید.

11-            در زمینه تحقیقات درباره اول سپتامبر بعد از یک ماه هیچ قدمی در این زمینه برداشته نشده است. این چندان تعجب آور نیست چون دبیر کل سازمان ملل بانکی مون از دولت عراق خواسته است تا یک تحقیقات کامل را انجام بدهند و عاملان آن مورد حسابرسی قرار بگیرند. از یک قاتل این را خواستن که درباره قتلی که خودش مرتکب شده است تحقیق بکند، بسیار بعید است که منجر به یک محکومیت بشود !  

12-            با توجه به نکات فوق من بار دیگر مصرانه خواهان موارد زیر هستم:

a-                 دولت آمریکا و ملل متحد سریعا و بطور سرزده زندانها و محلهایی راکه شورای مقاومت ایران در مورد نگهداری گروگانها معرفی کرده است بازدید کنند.

b-                 دبیرکل ملل متحد، یا کمیسر عالی حقوق بشر هر چه سریعتر تحقیقات مستقل خودشان را در باره جنایت اول سپتامبر در اشرف شروع کنند. این تحقیقات باید بدور از دخالت دولت عراق باشد.

c-                  دولت آمریکا و اتحادیه اروپا و ملل متحد باید از دولت عراق بخواهند بلادرنگ 7 گروگان را بلافاصله و بدون هیچ پیش شرطی آزاد کند و الا روابط اقتصادی و سیاسی آنها با عراق تحت تاثیر قرار خواهد گرفت

d-                 موضوع حفاظت ساکنان لیبرتی همچنان یک منبع نگرانی بزرگ است. ملل متحد، باید ناظران و نیروهای کلاه آبی خود را هر چه سریعتر در لیبرتی مستقر کند تا حفاظت ساکنان را تامین کنند.

e-                 اگر ملل متحد در مورد تامین هزینه های تحقیقات و نظارت و کلاه آبی مشکل بودجه دارد، من هر اقدامی را خواهم کرد تا اتحادیه اروپا را تشویق به تامین هزینه های ضروری بکنم.

f-                   عدم پذیرش ساکنان لیبرتی در کشورهای اروپایی مایه شرم است. بیش از 900 تن از ساکنان پناهنده کشورهای اروپایی بوده اند، ما از کشورهای اروپایی بویژه انگلستان، فرانسه، آلمان و ایتالیا میخواهیم هر چه سریعتر بخش قابل توجهی از این افراد را در خاک خودشان بپذیرند. حضور بیشتر آنان در عراق آنها را در معرض حملات و کشتار های بعدی قرار خواهد داد.

استرون استیونسون

رئیس گروه دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا