دژخیمان قضاییه رژیم آخوندی در تهران، در روز  15مهر، یک کارگر جوان زندانی را به مجازات وحشیانه کورکردن چشم و بریدن گوش محکوم کردند.
در روز پیش از آن دو زندانی که یکی خواهرزاده دیگری بود در ملأعام در شهر بابل اعدام شدند.
در روزهای 7تا 11مهرماه، نیز 15زندانی در زندان شهرهای بندرعباس، اردبیل، شیراز، شهرکرد و یزد  به دار آویخته شدند.
5تن از زندانیان به طور جمعی در زندان یزد و 6تن از آنان شامل دو برادر، در روزهای 7و 9مهر در زندان اردبیل به دار آویخته شدند.
در همین فاصله علاوه بر هزاران زندانی که در انتظار اجرای حکم اعدام به سر می برند، برای شمار دیگری از زندانیان نیز حکم مرگ صادر شد.
صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه رژیم، درباره ادعای دروغین باند روحانی در مورد آزاد کردن زندانیان سیاسی گفت: «برخی از رسانه‌ها گفته‌اند که ... فضا عوض شده بله ما هم قبول داریم که فضا عوض شده اما نه برای فتنه‌گران». سردژخیم قوه قضاییه در هراس از قیام مردم، هشدار داد: «فتنه‌گران بدونند فضا برای فتنه‌گری مطلقاً باز نیست و قوه قضایه مقتدر تراز سابق و مقتدر تر از برخورد با جریان فتنه 88 [قیام88] ایستاده و اگر این فتنه‌گرها بخواهند قدم جلو بگذارند و از سنخ فتنه 88 یا مثل او را به‌نحوی دیگر با تحرکاتشون شروع کنند بدونند برخورد قضایی قطعی است» (تلویزیون حکومتی شبکه خبر-10مهر).
رژیم آخوندی غرقه در بحرانهای مرگبار، به ویژه تعمیق شکاف در رأس نظام، همزمان با ژستهای میان تهی «اعتدال»، در وحشت از خیزش مردم به جان آمده، چاره را از یک سو در توسل به تشدید اعدام و سرکوب و از سوی دیگر در دستیابی به سلاح اتمی و مداخلات تروریستی و بنیادگرایانه در منطقه یافته است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
16مهر2013 (8 اکتبر2013)