خوشآمد گویی به نخست‌وزیر عراق نوری مالکی نمیتوانست در زمانی غیرمناسب‌تر برای پرزیدنت اوباما باشد که بی‌خاصیتی‌اش در امور خارجی پایدارترین میراثش خواهد بود.
او موفق شده مهمترین متحدان ما را دوباره و دوباره مورد توهین قرار دهد -- و نه فقط در آخرین رسوایی استراق سمع تلفنهای همراه در رابطه با صدراعظم آلمان آنجلا مرکل و دیگران. همزمان در رابطه با دشمنانمان اوباما ضعف نشان داده است. اما دیدار مالکی خود یک مقوله است.
عراق در حال تخریب شدن در یک خشونت فرقه‌ای است که بیش از 1000 نفر در ماه تلفات دارد. میزان خونریزی در عراق به دولت اوباما این امکان را داده است که از یک حمله کشنده که در آن دولت مالکی لااقل همدست بوده است پوشش بگیرد.
در اول سپتامبر تیمهای آدمکش به یک مجتمع ایرانیان پناهنده حمله کردند و 52 تن را اعدام صحرایی کردند. این 46 مرد و 6 زن -- که اغلب به سرشان شلیک شده بود در حالیکه دستهایشان بسته بود -- مکرراً قولهای دولت آمریکا را دریافت کرده بودند که مورد حفاظت خواهند بود.
در سال 2003، آمریکا تضمین مکتوب شخصی به تک به تک اعضای گروه مجاهدین خلق داد که در قبال دست برداشتن آنها از سلاحهایشان بود. اما زمانیکه سربازان آمریکایی در سال 2009 آنجا را ترک کردند و مسئولیت حفاظت ساکنان آنرا به عراقیها دادند، کمپ اشرف و جایگزین آن کمپ حریه، جایی که بعداً ساکنان مجبور شدند به آنجا بروند، مورد حملات مکرر قرار گرفتند.
از سال 2009، پنج حمله مجزا روی دو کمپ باعث کشته شدن 112 تن از ساکنان و مجروح شدن صدها تن شده است.
اما حمله اول سپتامبر گستاخ‌‌ترین این حملات بود. بنا به یک گزارش تحقیقی مستقل توسط یک گروه حقوق بشری آلمانی حقوق مهاجران، یک گروه 120 نفره مردان در یونیفرم که کلاش داشتند وارد کمپی شدند که در محاصره بیش از 1000 سرباز و پلیس عراق است. در آنجا قاتلان خانه به خانه رفتند و ساکنان را جمع‌آوری کردند و میلیونها دلار ضایعات به اموال وارد کردند. آنها 7 نفر را با خود بردند، شامل 6 زن، که به گروگان گرفته شدند و هنوز در بازداشت هستند که احتمالاً در عراق باشند.
آمریکا از مسئول شناختن دولت مالکی برای این حمله آشکار به حقوق بشر خودداری کرده است که نمیتوانسته بدون شراکت رسمی عراق صورت گرفته باشد. بجای اینکه خواستار آزادی گروگانها و یک تحقیقات مستقل در مورد حمله شود، کارمندان وزارتخارجه مکرراً گفته‌اند که ”هیچ اطلاعات معتبری تا به امروز از شراکت دولت عراق وجود نداشته است“.
اما یک گزارش توسط وکیل حقوق بشر جارد جنسر چیز دیگری میگوید. بعد از مصاحبه با بازماندگان و مرور فیلمهای حمله، جنسر و دیگر نویسندگان گفتند: “شواهد و قوانین نشان میدهد که دولت عراق مسئول است.”
سکوت دولت اوباما با پرونده کلی حقوق بشری خجالت آورش میخواند. رئیس جمهور هیچگاه حفاظت از حقوق بشر را یک اولویت قرار نداده است ولی دعوت وی از مالکی در حالکیکه این اتفاق خجالت‌آور افتاده است بطور خاص برجسته است. دهها عضو کنگره موافقند.
45 عضو کنگره دمکرات و جمهوریخواه به رئیس جمهور نامه داده و از وی خواسته‌اند که تسلیحات بیشتری به دولت مالکی ارسال نشود تا آنکه دولتش تلاش کند آزادی گروگانها را حاصل کند و ”قدمهای روشن و قابل تأیید برای حفاظت از باقیمانده ساکنان کمپ حریه بردارد“.
بعلاوه، شش سناتور، منجمله رئیس و نایب رئیس کمیته روابط خارجی سنا به اوباما نامه داده و خواستار حفاظت بیشتر برای ساکنان توسط دولت مالکی شده‌اند.
در زمانیکه توافق دو حزبی کمی روی مسائل وجود دارد، این نگرانیها که توسط هم دمکراتها و هم جمهوریخواهان ابراز شده باید میزانی توجه از کاخ سفید برانگیزد.
رئیس جمهور با رهبران خارجی دیگری نیز که دستشان در خون است میزبانی کرده است -- اما هیچگاه قبل از این قربانیان دارای تضمین شخصی برای سلامتشان از دولت آمریکا نبوده‌اند. چیزی نیست که پرزیدنت اوباما از آن شرم کند. اما این یکی باید چنین کند.
لیندا چاوز-Linda Chavez
