در زاهدان در روز ۴ آبان ۱۶زندانی سیاسی بلوچ اعدام شدند. در همان روز یک زندانی سیاسی بلوچ در زندان همدان و روز پس از آن یک زندانی سیاسی بلوچ دیگر در زندان بارسیلون خرم آباد اعدام شدند.
در زندانهای ارومیه و سلماس نیز در روز ۴ آبان دو زندانی سیاسی کرد اعدام شدند.
در سقز در روز ۱۳ آبان یک زندانی سیاسی کرد اعدام شد.
در زندانهای کرمان و بم شش زندانی در روز ۱۳ آبان اعدام شدند.
در رشت سه زندانی در روزهای ۱۰ و ۱۱ آبان اعدام شدند.
در کرمانشاه هشت زندانی در روزهای ۹ و ۱۲ آبان در زندان دیزل آباد اعدام شدند. دادستان رژیم در استان کرمانشاه نیز از اعدام ۵زندانی دیگر در این زندان خبر داد اما تاریخ اعدامها را اعلام نکرد.
در ارومیه ۱۱زندانی از جمله دو زن در روز ۸ آبان و یک زن دیگر در ۴ آبان اعدام شدند.
در زندان گوهردشت در ۸ آبان یک مرد و یک زن زندانی به نام میترا شهنوازی اعدام شدند. دژخیمان میترا شهنوازی را در حالی به دار آویختند که به شدت بیمار بود.
در شیراز در ۸ آبان سه زندانی اعدام شدند. در همان روز یک زندانی دیگر در زندان کارون اهواز اعدام شدند.
صبح روز سه شنبه ۱۴آبان در اهواز، چهار زندانی سیاسی از هموطنان عرب که روز یکشنبه ۱۲آبان از زندان مرکزی کارون به نقطه نامعلومی منتقل شده بودند، به دار آویخته شدند.
بدین ترتیب شمار اعدامها تنها در فاصله ۱۰روز اخیر به ۵۹تن بالغ می شود که دست کم ۲۴تن از آنان به طور رسمی زندانی سیاسی بودند. علاوه بر این، اعدام زندانیان سیاسی زیر عنوان مجرمان عادی و قاچاقچیان مواد مخدر یک روال شناخته شده در رژیم آخوندی است.
مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، سرکوب و شکنجه و اعدام را وجه مشترک همه باندها و دستجات رژیم و لازمه بقای آنها خواند و افزود: تبلیع اعتدال و میانه‌روی در بربریت حاکم بر ایران هدفی جز فریب جامعه جهانی یا توجیه معامله و مماشات با این رژیم قرون وسطایی ندارد.
وی جامعه جهانی را به محکومیت قاطع نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران به ویژه اعدامهای جمعی و خودسرانه فرا خواند و گفت: سکوت و بی‌عملی در مقابل این رژیم کمک به آن در استمرار و تشدید جنایاتاتش می‌باشد. تنها راه ارجاع پرونده جنایتهای رژیم به شورای امنیت ملل متحد و محاکمه و مجازات سردمداران آن به خاطر جنایت علیه بشریت است.
سه‌شنبه، ۱۴ آبان ۱۳۹۲
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۴ آبان ۱۳۹۲ (۵نوامبر۲۰۱۳)
