کمک لجستیک تهران و متحد لبنانی اش، حزب الله، به بشار اسد برای ریاض قابل تحمل نیست، بخصوص از هنگامی که در ژوئن گذشته رژیم دمشق با پشتیبانی قوی و آشکار جنگجویان حزب الله، شهر استراتژیک القُصیر را که نقطه عبور و نقل و انتقال سلاح و رزمنده از لبنان به سوریه بود، از دست شورشیان باز پس گرفت. این برای عربستان سعودی عبور از یک «خط سرخ» بود که ریاض قسم خورده، جبران خواهد کرد.
از آنجا که گروه های جهادیست سوری نمی توانند به گونه ای سیستماتیک بر رژیم سوریه در خاک آن کشور ضربه وارد کنند، با حمله به متحد لبنانی دمشق که در سال های اخیر به «دیو سیاه»  پادشاهی سعودی مبدل شده، تلاش دارد جنگ سوریه را به بیرون از مرزهای آن گسترش دهد. نخستین عملیات تلافی جویانه این گروه ها روز 15 اوت با یک خودروی بمب گذاری شده ـ که شیوه کار معمول القاعده است ـ 27 کشته در حومه جنوبی بیروت، که پایگاه حزب الله است، بر جای گذارد. از آن هنگام تمام راه های ورود به قلمرو «حزب خدا!» بشدت کنترل می شود. اما سفارت رژیم ایران در بیرون از کمر بند حفاظتی و امنیتی این محله قرار دارد.
با توجه به جریان داشتن یک جنگ منطقه ای در سوریه که به دلیل تنش های شیعی ـ سنی تشدید شده، انفجارهای روز سه شنبه تعجبی بر نیانگیخته است. اطلاعاتی پیرامون حضور خودروهای ویژه بمب گذاری در سراسر لبنان از چند هفته پیش می رسید. این وسایل مرگبار در شهر لبنانی «ارسال» آماده سازی می شود که پایگاه جهادیست های سنی است که از طریق آن به سوریه همسایه تردد دارند و هر گاه زیر آتش شدید قرار می گیرند، به این خطه باز می گردند. هم اکنون وضعیت چنین است.
ارتش سوریه بار دیگر با پشتیبانی حزب الله تهاجم گسترده ای در منطقه القلمون درست روبروی «ارسال» را آغاز کرده و نیروهای رژیم روز سه شنبه شهر قاره را تسخیر و در آستانه قطع جاده «ارسال» به عنوان آخرین مسیر نقل و انتقال سلاح و نفر از لبنان به سوریه هستند. لذا برای جنبش جهادیست زدن یک ضربه متقابل فوریت و ضرورت داشت، بخصوص که هفته گذشته، دشمن قسم خورده آنان، شیخ حسن نصرالله، رئیس حزب الله، آنها را به چالش مضاعفی گرفته بود. به این ترتیب که ابتدا در دو نوبت در بیروت در انظار عام ظاهر شده بود که ابتکاری استثنائی بود و حتی واکنشی از سوی اسرائیل (که شخص او را از دوران جنگ 2006 با حزب الله هدف گرفته) بر نیانگیخت. اما در مرحله بعد با صدای رسا اعلام کرد که تشکل او به نبرد در کنار اسد در سوریه ادامه خواهد داد.
جهادیست ها پنهان نمی کنند که این گونه حملات تا زمانی که شبه نظامیان هوادار ایران در سوریه می جنگند، ادامه خواهد یافت. خلاصه اینکه موزائیک شکننده جامعه لبنان که پیش از این نیز بشدت از بابت هجوم سیل پناهندگان سوری صدمه دیده، بیش از همیشه خود را گروگان جنگ داخلی در کشور همسایه اش می یابد.
مقامات بیروت چه می توانند بکنند؟ با ارتش به «ارسال» حمله کنند؟ چنین اقدامی به تشدید بازهم بیشتر تنش های بین الجوامعی منتهی خواهد شد. نوعی تنش زدائی می تواند از حصول توافقی بین ایرانی ها و آمریکائی ها بر سر پرونده اتمی به دست آید که در میان مدت به نوعی تقسیم نفوذ بین رژیم ایران و سعودی در خاورمیانه بیانجامد. اما هنوز تا رسیدن به چنین چشم اندازی فاصله بسیار داریم.»

نویسنده تحلیل: ژرژ مالبرونو 
فیگارو:11نوامبر2013