رهبری ایران تروریستهایی را که آمریکایی ها, اسرائیلیها و دیگر مردم بیگانه را به طور یکسان می کشند تامین مالی کرده و مسلح می کند. و کمپینی از ارعاب و سرکوب بر علیه مردم ایران را براه انداخته است.

در ژوئن گذشته راهپیمایی آرام ایرانیان توسط باتون مورد ضرب و شتم قرار گرفت. زندانیان سیاسی جمع آوری شدند و مورد بدرفتاری قرار گرفتند. ادعاهای دروغ و پوچ  و اتهامات علیه آمریکا اسرائیل و غرب در یک سطح انجام گرفته است.

مردم در همه جای دنیا با دیدن ویدئوی یک زن جوان که در خیابان با شلیک گلوله کشته شد وحشت زده شده اند. رهبری ایران حقوق مردمش که حقوقی جهانی برای تمامی بشر است از جمله حق صحبت آزادانه, تجمع بدون ترس, حق تساوی در برابر قوه قضائیه و ابراز عقاید بدون مواجهه با مجازات, را انکار می کند.

ایران مسلح به تسلیحات اتمی, اضافه بر تهدید اسرائیل, پیروان تروریستی اش را تشجیع می کند و موجب مسابقه تسلیحاتی خواهد شد که می تواند منطقه را بی ثبات سازد. این غیرقابل قبول است. این برای آمریکا غیرقابل قبول است. این برای اسرائیل غیرقابل قبول است و برای منطقه و جامعه بین المللی غیرقابل قبول است. بنابراین بگذارید خیلی صریح باشم: آمریکا مصمم است تا مانع از دستیابی رژیم ایران به سلاح اتمی شود .

اینک برای بیشتر دهه گذشته, همانطوریکه می دانید آمریکا از تعامل با ایران خودداری کرده است. و ایران خطرناکتر شده و نه اینکه کم خطرتر شده است. این کشور هزاران سانتریفیوژ ساخته و به جامعه بین المللی پشت پا زده, ولی با پی آمدهای اندکی روبرو شده است.

پرزیدنت اوباما مسیر متفاوتی را مورد آزمایش قرار داده, که با هدف ارائه گزینه آشکاری به رهبران ایران بوده است. ما تلاشهای وسیعی برای برقراری روابط مجدد با ایران هم از طریق ارتباطات مستقیم و هم از طریق کار با دیگر شرکا بصورت چندجانبه انجام دادیم تا پیام محرزی بفرستیم: التزامات بین المللی تان را حفظ کنید.

اگر چنین کاری انجام دهید, منافع روابط عادی را درو خواهید کرد. اگر چنین کاری را انجام ندهید, با انزوای بیشتر و پی آمدهای دردناک روبرو خواهید شد.

ما چنین مسیری را با درکی از این مسئله که با تلاش زیاد برای پیگری تعامل, اگر ایران ابتکارات ما را رد کند موجب تقویت موضع ما خواهد شد, اتخاذ کرده ایم. و در طول سال گذشته بهانه های معمول رهبران ایران از آنها گرفته شده است.

دنیا دیده که این ایران است که مسئول بن بست است و نه آمریکا. با تاسیاست مخفی اتمی اش, با افزایش نقض التزاماتش تحت برنامه منع گسترش تسلیحات اتمی, و توسعه غیرقابل توجیه فعالیتهای غنی سازی اش, سرانجام کشورهای بیشتر و بیشتری, نگرانیهای عمیقی را راجع به مقاصد ایران ابراز داشته اند.

افزایش اجماع بین المللی در برداشتن گامهایی برای وارد آوردن فشار بر رهبران ایران برای تغییر مسیرشان وجود دارد. اروپا در توافق است. روسیه که من اندکی پیش از آنجا بازگشته ام بطور قطع در این مسیر حرکت کرده است. و در مورد چین, اگرچه هنوز کارهایی برای انجام وجود دارد, اما گفته, اگر تعامل ثمری ندهد از خط مشی دو مسیره اعمال فشار حمایت خواهد کرد.

ما اینک در حال کار با دیگر شرکایمان در سازمان ملل بر سر تحریمات جدید شورای امنیت هستم که به رهبران ایران نشان دهیم که پی آمدهای واقعی برای ناسازگاری شان وجود دارد, که انتخابشان برآورده کردن التزامات بین المللی می باشد.

هدف ما تحریمات فزاینده نیست بلکه تحریمات گزنده است. برای به وجود آوردن چنین تحریماتی نیاز به زمان است, و ما معتقدیم که سرمایه گذاری برای به دست آوردن گسترده ترین حمایت محتمل برای تلاشهایمان, ارزشش را دارد. ولی ما بر تعهدمان در جلوگیری از ایران در بدست آوردن این تسلیحات اتمی سازش نخواهیم کرد.