خانمها و آقایان عصر بخیر، از اینکه امروز به این جلسه آمدید بسیار متشکرم. مثل همیشه مایة خوشوقتی ویژه من است که به خانم مریم رجوی خوشآمد بگویم. ما همواره برای ایشان در پارلمان اروپا که به راستی نمایانگر صلح خواهی و دموکراسیی در جهان است ،  احترام بسیاری قائل هستیم 

اما خبری که امروز شنیدم این است که از رژیم ایران توسط سفارت خود به شکایت علیه آقای ویدال کوادراس و خودمن به خاطر دعوت از خانم مریم رجوی به اینجا پرداخته است که هردوی ما این اعتراض رژیم را به عنوان مدال افتخار بر سینه خود نصب میکنیم . خانمها و آقایان، من آخر هفتة گذشته به مدت چهار روز در کردستان عراق بودم و ملاقاتهای بسیار مهمی داشتم که در کنفرانس امروز برایتان توضیح خواهم داد. ولی میخواهم با این شروع کنم که اکثریت کسانی که با آنها ملاقات کردم سیاستمداران ارشد، رهبران قیامهای سنی ـ قیامهای مردمی در شش استان سنی بودند. من همچنین با یکی از مفتیان  اعظم اهل سنت دیدار داشتم. علاوه بر آن با تعدادی از رهبران اقلیتهای قومی، مسیحیان و با  شبکه ها و سیاستمداران شیعه نیز ملاقات کردم. اتفاق نظر عمومی این بود که تمام عراق از نوری مالکی بیزار است. هیچ کس نمی خواهد ببیند که او دوباره وارد انتخابات 30 آوریل سال آینده بشود. او اخیراً که به واشینگتن رفت و درصدد ترغیب واشینگتن برآمد تا نخست وزیری او یکسال دیگر تمدید شود و واشینگتن هم که همیشه مالکی را به عنوان نخست وزیر منتخبش برای عراق در نظر داشت گفت نه! تو برای یک سال دیگر سر کار نخواهی بود. در پاسخ به درخواست او برای جتهای اف 11 و هلیکوپترهای آپاچی، آنها گفتند خیر، ما این نوع تسلیحات را به کسی که به او به طور کامل اعتماد نداریم نمیدهیم و این اصل اساسی بود.

تلاش برای انکار مسئولیت کشتاری که در اول سپتامبر در اشرف صورت گرفت یا اظهار بی اطلاعی از آن، یاوه یی بیش نیست.  آن طور که از طاهر بومدرا یا سرهنگ مارتین که فرمانده نظامی کمپ اشرف بود شنیدیم، هیچکس نمیتوانست وارد محدودة 5کیلومتری اشرف بشود و توسط ارتش عراق متوقف نشود. حتی موقعی که 100 نفر در آنجا باقی ماندند نقاط حفاظتی دورتا دور کمپ اشرف وجود داشته است و این صد نفر در آنجا بر اساس توافق دولت عراق مانده بودند تا درمورد فروش اموال مذاکره کنند و این حق دموکراتیک آنها بوده است. هیچکس نمیتوانسته وارد مدار 5کیلومتری اطراف اشرف بشود بدون اینکه توسط برجهای دیدبانی، نقاط بازرسی و ارتش عراق متوقف شود ولی به ناگهان یک گله از آدمکشان با یونیفورم نظامی نیروهای سوآت عراقی میتوانند با داشتن سلاحهای سنگین، مواد منفجره از این کمربند حفاظتی عبور کنند و چنین جنایت هولناکی را مرتکب شوند. انسانها را از پشت دستبند زدن و سپس اعدام کردن آنها، ربودن هفت گروگان و همة اینها بدون اطلاع نوری مالکی! او الان مسئولیت وزارت کشور، ارتش، آژانسهای اطلاعاتی و پلیس را در دست دارد و بعد میگوید که خبر ندارد چه اتفاقی افتاده است و اینکه چه بر سر گروگانها آمده است. او یا احمق است یا دروغگو و من امروز نظرم را میگویم که هردو! ما  او را مسئول آن قتل عام میدانیم، او را مسئول اسارت این هفت گروگان میدانیم، ما از سازمان ملل درخواست یک تحقیق مستقل بین المللی در مورد آنچه که اتفاق افتاده است، کرده ایم. نشانه هایی از چنین احتمالی وجود ندارد.

مالکی امروز در تهران است. من فکر میکنم در صدر موضوعاتی که بحث میکند استرداد مخفی این هفت گروگان که شش تن آنها زن هستند، به ایران است، یعنی جایی که آنها قطعاً در معرض اعدام و شکنجه خواهند بود. من اطمینان دارم که او دارد با آخوندها بر سر اینکه در انتخابات سوم در 30 آوریل سال آینده به او کمک کنند، بحث میکند، چرا که او احتمالاً بدون کمک آخوندها موفق نخواهد شد.

خانمها و آقایان، امروز باید به بارونس اشتون، به جان کری، به بان کیمون بگوییم الان زمانی است که شما در مورد این وضعیت با واقعیت روبرو بشوید، مماشات بس است. تظاهر به اینکه به حرفهای دولت عراق و نوری مالکی و همه دروغهایی که میگویند گوش میکنید را تمام کنید. بخواهید که هفت گروگان الان آزاد شوند. بخواهید که یک تحقیق مستقل و علنی توسط سازمان ملل در باره قتل‌عام صورت گرفته انجام شود و مالکی و بقیه آن جنایتکاران را برای این جنایت و سایر جنایتهایی که روزانه زیر نظر این رژیم انجام میشود، مواخذه کنید. این  اولین خواسته است.

خانمها و آقایان، مایه افتخار بسیار برای من قبل از هرچیز و مانند همیشه  است که از خانم رجوی برای ایراد سخنرانی دعوت کنم.

دکتر آلخو ویدال کوآدراس، نایب رئیس پارلمان اروپا

من از شما تشکر میکنم به این معنی که باید توجه بیشتری به نکاتم بکنید.

میخواهم اینجا به صورت خیلی صریح بگویم که اگر یک حمله دیگر صورت گیرد، البته رژیم ایران و مالکی مسئول آن خواهند بود. اما این مسئولیت همچنین متعلق به 28دولت، 28 کشور عضو اتحادیه اروپا خواهد بود، چون آنها میدانند که این میتواند صورت گیرد. 2 سال است که روزانه، هر هفته به آنها اطلاع دادهام.

بنابراین، این باید بسیار روشن باشد چون همه باید مسئولیت خود را بپذیرند.

ما بسیار خوشحالیم که پرزیدنت مریم رجوی بار دیگر دعوت ما را قبول کرده است. ما همواره آمادهایم از او به عنوان رهبر اپوزیسیون دموکراتیک ایران درس بگیریم. من امروز خیلی خلاصه به سه موضوع اشاره خواهم کرد: اولین موضوع سکوت و بیعملی اتحادیه اروپا و به طور خاص خانم اشتون در مورد جنایت علیه بشریت است که در اول سپتامبر در اشرف رخ داد. این جنایت تمام نشده و ادامه دارد چون دولت عراق 7 عضو مجاهدین خلق را در بازداشت به عنوان گروگان نگهداشته است. من میدانم و خانم اشتون هم میداند که گروگانها در بغداد نگهداری میشوند. سفیر اتحادیه اروپا و دیگر دیپلوماتها در بغداد، و عفو بینالملل همین را میگویند، اما اتحادیه اروپا هنوز یک موضع قوی در قبال دولت عراق اتخاذ نکرده است.

او باید قویاً از دولت عراق بخواهد که فوراً گروگانها را آزاد کند والا روابط عراق با اتحادیة اروپا تحت تأثیر خواهد گرفت. او روشهای متعددی در اختیار دارد که بر مالکی فشار آورد. او تمامی اهرمها را در اختیار دارد که مالکی را مجبور به اتخاذ اقدام درست کند.

خانم اشتون کاملاً در مورد اعدامهای وحشتناک در ایران سکوت کرده است، در حالیکه این اعدامها بعد از روی کار آمدن روحانی، روحانی« مدره»! به شدت افزایش یافته است.

ما هرگز نباید مذاکرات را بالاتر از حقوق بشر بنیادین قرار دهیم. اما این مذاکرات حتی یک مذاکره نیستند. آنها دارند پای او را (به وسط) میکشند و او دارد این را قبول میکند.

موضوع دوم نقش آمریکا، ملل متحد و اتحادیه اروپاست. استرون هم این را میگفت که همگی آنها تعهدات قانونی خود را نقض کردهاند، تعهدات قانونی که آنها به اشرف و لیبرتی امضا دادند. این واقعیت که آنها طبق تعهدات قانونی خود عمل نمیکنند، باعث وقوع جنایت اول سپتامبر در اشرف گردید.

همانطور که شما میدانید، مالکی اکنون صحبت از 120 مورد دستگیری میکند تا از این برای آمادهسازی کشتار دیگر استفاده شود. بسیاری از این احکام دستگیری مسخره برای افرادی هستند که هرگز در عراق نبودهاند، یا حتی برخی از آنها در سالهای گذشته فوت کردهاند. من باید به شما یادآوری کنم که در سال 2003 ساکنان کمپ لیبرتی توسط بسیاری از آژانسهای آمریکایی به مدت 16 ماه مورد تحقیقات قرار گرفتند. مقامات ارشد آمریکایی تأیید کردند که هیچ اتهامی علیه آنها وجود نداشته و در دوم ژوئیه سال 2004 آنها را به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو به رسمیت شناختند. این افرادی که در اشرف روی زمین افتاده بودند و به سر آنها تیر زده شده بود، افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو بودند.

وکلای ساکنان به طور مکرر از دولت عراق خواستهاند هرگونه شواهدی را که از اقدامات غیرقانونی توسط ساکنان دارند به دادگاههای بینالمللی ارائه کنند. حتی یک مورد مدرک ارائه نشده است. البته، چنین چیزی وجود خارجی ندارد. در عین حال، شواهد رفتار ظالمانه دولت عراق علیه اعضای مجاهدین در حال افزایش است و باید به محکومیت آنها و اربابشان در تهران منجر شود.

آمریکا، سازمان ملل و اتحادیه اروپا، هر سه آنها امنیت همه ساکنان را تا خروج آخرین نفر از عراق،تضمین کردند و بر اساس این تضمینها بود که ساکنان به لیبرتی نقل مکان کردند و آخرین موضوعی که امروز میخواهم در مورد آن با شما صحبت کنم اعتصاب غذای دوستانمان در لیبرتی و واشنگتن و ژنو و سایر شهرها در سراسر جهان است. وقتی که حقوق پایمال میشوند و عزیزان اعدام میشوند، در حالی که قدرتهای بزرگ چشم پوشی میکنند و سازمان ملل هم در بهترین شق سکوت پیشه کرده، آنها جز مقاومت کردن و دادن قیمت با جانهای خود برای جلب توجه جهان و تکان دادن وجدانهای بیدار چه کار دیگری میتوانند بکنند.

ما بارها از مقامات آمریکایی و اتحادیه اروپا خواسته ایم تا به خواستهای مشروع آنها پاسخ مثبت بدهند. دولت آمریکا میتواند گروگانها را آزاد کند و امنیت لیبرتی را تأمین کند اما بعد از سه ماه هیچ اقدامی صورت نگرفته است. حتی اجساد 52 نفری که ترور شدند برای خاکسپاری برگردانده نشدند. این خیلی شقاوت بار است. برای دولتهای ما شرم آور است که گزینة دیگری جز اعتصاب غذا را باقی نگذاشته اند. تقصیر این موضوع به گردن سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپا است. خانم رجوی بارها از اعتصاب غذا کنندگانی که هم اکنون در وضعیت وخیمی به سر میبرند خواسته تا به اعتصاب خود پایان دهند. او بارها با آنها تماس گرفته است. او نمایندگان خود را به شهرهای مختلف فرستاده تا اعتصاب را پایان دهند اما آنها همچنان به مقاومت کردن ادامه میدهند. در دنیای امروزی این بسیار قابل ستایش است که جان خود را برای یک هدف مشروع فدا کنی، برای رسیدن به یک هدف مشروع، برای حفاظت از امنیت دیگران و دفاع از ارزشهای اخلاقی. وقتی که در سال 2008 در اشرف بودم.

در آن زمان گفتم که اشرف یک سمبل و یک مرجع و یک الگو است. و امروز بعد از فداکاری این قهرمانان آزادی این بیش از پیش حقیقت دارد. من به آنها درود میفرستم و قول میدهم و روی قولم تأکید میکنم که ما با هم در این مسیر هستیم و بسیاری از ما نمایندگان پارلمان اروپا در اینجا یک اشرفی هستیم و تا زمانی که به یک ایران آزاد دست پیدا کنیم چنین خواهیم بود.

جیم هیگینز، عضو هیأت رئیسه پارلمان اروپا

بار دیگر مایلم مانند همة شما به خانم رجوی خوشآمد بگویم. او واقعاً یک رهبرعالی الهام بخش است. کسی که بسیار شبیه ژاندارک است، کسی که آماده است تا فدای حداکثر را بکند و کسی که به رغم تمام خواستهای ملاها، مالکی و همدستی گسترده یی که بین رژیم ایران از یکطرف و دولت عراق از طرف دیگر است ساکت نخواهد نشست. بنابراین خانم رجوی به مسیر برحق تان ادامه دهید و ما از شما حمایت کامل میکنیم.

من فقط می خواستم به آخرین موضوعی که دوست و همکار عزیزم نایب رئیس آلخو ویدال کوادراس مطرح کرد، بپردازم. در مورد جانفشانی بسیاری که در اعتصاب غذا هستند. هیچ فداکاری بزرگتر از این نیست. در سالهای 1980 ما هم در ایرلند فداکاریهایی داشتیم.  افرادی در زندانی در لانگ کش بودند و آنها به اعتصاب غذا دست زدند. در پایان روز من در واقع فکر نمی کردم که اعتصاب غذا، وضعیت کنونی ایرلند شمالی را به وجود آورد. اکنون صدای تفنگها خوابیده و ما دارای صلح هستیم. ما مرزنداریم. ما پاسپورت نداریم و میتوانیم از یک طرف به آن طرف راحت عبور کنیم.                                   

بنابراین من فکر می کنم که این افراد نهایی ترین فداکاری را انجام می دهند. مثلی در انگلیسی داریم که یک تصویر از هزار کلمه گویاتر است. آنچه ما آنجا دیدیم سطحی از بربریت بود که از زمان نازیها چنین چیزی ندیده بودیم. افراد دست بسته که به سرشان شلیک شد. اجساد هنوز آنجا هستند و حتی آنها را به عزیزانشان برنگردانده اند.

دنیا نمیداند چه وحشیگریی آنجا اتفاق افتاد.

منظورم این است که باید سازمان ملل را در طرف خود داشته باشیم. باید آمریکا را در طرف خود داشته باشیم.

ما با یک رژیم فاسد مواجهیم که فهم نمیکند امضا کردن یک توافقنامه در واقع امضا کردن یک توافقنامه است. ما دیدهایم که در ارتباط با قتل عامها در اشرف و لیبرتی چه رخ داده است. بنابراین، آنها یک توافق را فهم نمیکنند و از نظر آنها یک توافق لازم الاجرا نیست. از نظر آنها این یک تمرین نمایشی است تا آنها را از خط عبور داده و تضمین پیدا کنند که تحریمها برداشته شوند و کمکها از جانب غرب در رابطه با مذاکرات، تجارت و کمکها بار دیگر به جریان بیافتند.

امروز مالکی در ایران است و خیلی ساده او دنبال مندیتی برای دور سوم خود است و در این رابطه هیچ شکی نیست که رژیم ایران با او همراهی خواهد کرد چون آنها با هم همخوان و افکار مشابهی نسبت به کلیت این پروژه دارند.

ما به خانم اشتون فراخوان میدهیم تا عمل درست را انجام دهد و فوراً 7 گروگان را آزاد کنند، اجساد قربانیان را برگردانند تا طبق رسوم اسلامی تدفین شوند. اما مهمتر از همه چیز این است که در این پروژه نقش خود را ایفا کند.

نبرد ادامه دارد و امیدوارم در نهایت پیروز شویم.

تونه کلام، نمایندة پارلمان اروپا

کلام: با تشکر فراوان. باعث افتخارم است که در اینجا باشم و از یک هدف عادلانه که هدف مشترکمان است، حمایت کنم. ما نمیتوانیم بیش از این دیگر یک زندگی شرافتمندانه داشته باشیم بدون اینکه این مشکل حل و فصل شود و این افراد مورد حفاظت قرار گیرند و آزاد شوند. ما خاطرة شهیدان اول سپتامبر را گرامی داشتیم و من وضعیت بهتری را به یاد میآورم وقتی که به همراه آلخو ویدال کوادراس در سال 2008 از این کمپ بازدید به عمل آوردیم. قبل از آن به یاد میآورم که پائولو کازاکا که تا این اواخر همکار ما در پارلمان اروپا بود بارها از اشرف دیدن کرده و چقدر از آن برانگیخته شده بود و بعد به ما توصیه کرده بود که از اشرف بازدید کنیم چرا که این کمپ یک آلترناتیو امیدوار کننده در برابر دیکتاتوری بود.    

امروزه دنیای غرب نگران برنامه اتمی رژیم ایران است و آنها بار دیگر به دنبال رسیدن به یک توافق با دیکتاتورها هستند. این یک تنگ نظری غیراخلاقی است چرا که کلید راه حل در این اتاق است. افرادی که در اینجا هستند و توسط خانم رجوی و همکارانش نمایندگی میشوند، کلید از بین بردن این رژیم تروریست هستند. این امر با مذاکراتی که در آن تردیدها وجود دارد وبا امتیاز دادنهای غیر اخلاقی، به دست نمیآید، بلکه با تضمین کامل حقوق بشر مردم ایران و یک دولت کثرت گرا، برابری زن و مرد و امتناع از یک برنامه تسلیحات هسته یی به دست میآید. همة این توصیهها از اینجا بوجود آمده. برای همین است که باید از این افراد حمایت کنیم. این هدف مشترکمان است چرا که دیکتاتوری ملاها یک سابقة طولانی جنایت و خونریزی در جهان دارد و دولتهای غربی به جای اینکه به طور جدی از اپوزیسیون حمایت کنند، متأسفانه هنوز فکر میکنند که میتوانند با ملاها به توافقی دست پیدا کنند. این آروز تا مرگ هم محقق نمیشود ، ظاهر دولتهای ا غربی مدرههای مناسبی را پیدا نکنند، آنها حاضرند مدره بتراشند و ما این را در مورد رئیس جمهور کنونی رژیم ایران میبینیم! یعنی چی که به توافقی دست پیدا کنند؟ یعنی که باید به همکارت اعتماد داشته باشی. اگر شما همکاری دارید که با شما مثل دشمن خودش رفتار میکند و همة توافقات ممکن را نقض کرده، چطور میتوانید با آن به توافق برسید. چرا که  اتخاذ یک موضع اصولی در دفاع از آزادیها و رد همبستگی اولیه به معنی آماده شدن برای یک فاجعه در جوامع غربی است. زیرا در این پروسه ما تبدیل به گروگانهای دیکتاتورهایی شدیم که همه ارزشهایی را که جوامع غربی باید از آن دفاع کنند، لگد کوب میکنند. همه اینها به این خاطر است که آنها در عمل با خصومتها درگیر نمیشوند بلکه تنها حرف آن را میزنند. امروز ما در اینجا هستیم تا واکنش متفاوتی را داشته باشیم. اما ابتدا ما باید متوجه شویم که داریم از آینده مشترکمان دفاع میکنیم. همانطور که گفته شده، این مسئولیت 28 عضو اتحادیه اروپا است و ما باید تظاهراتی را در برابر وزارت خارجههایمان و در برابر وزارت کشورهایمان شروع کنیم. خانم رجوی به روشنی گفته اند که در پشت پرده توافق اخیر ژنو چه میگذرد. این ترس رژیم کنونی است که تظاهراتی مشابه 2009 تکرار شود. و این ترس مشترک همة دیکتاتورهاست. آقای پوتین از تکرار انقلاب نارنجی و اعتراضات 2009 مسکو ترس دارد. پکن از تکرار تیانامن ترس دارد. اما در این زمینه همه دیکتاتورها ضعیف و آسیب پذیر هستند. این در توان ماست که بر روی این نقطه ضعف فشار وارد کنیم و پیروز شویم. اعتصاب غذاها اقدامی ناگزیر در اثر رفتار مقامات غربی است. اما ما باید رو به جلو حرکت کنیم. ما باید همبستگی بیشتری داشته باشیم و همه ما باید احساس کنیم که تا زمانی که به یک راه حل برسیم همه ما بخشی از اشرف و لیبرتی هستیم. با تشکر.

اُرسته رُسی، نمایندة پارلمان اروپا

من از اعضای هیأت پارلمان اروپا در رابطه با ایران هستم. من با سفر این هیأت به ایران مخالف بوده و مخالف هستم زیرا رژیم ایران می تواند از این سفر در تبلیغاتش سوء استفاده کند.

با انتخاب روحانی چیزی در رژیم تغییر نکرده است؛ برنامة هسته یی کماکان ادامه داشته، کشتار مخالفان همچنان در جریان بوده، مانند اعدام جمعی شرم آور در اشرف و لیبرتی.

من معتقدم که نباید به خاطر منافع اقتصادی با شیطان مذاکره کرد.

ماریان هارکین، نمایندة پارلمان اروپا از ایرلند

میدانم که فرهنگهای مختلف دیدگاههای خاص خودشان را دارند اما میدانم که در فرهنگ خودمان در ایرلند باید برای کسانی که جانشان را فدا می کنند، احترام قائل بود. همانطور که گفتم، در جلسات مختلف من سخنرانان زیادی را شنیدهام. من جان بولتون را به یاد میآورم که در مورد جنایاتی که علیه ساکنان اشرف و لیبرتی صورت گرفته صحبت کرد. آنها شایستة حفاظت ما هستند، اما ما به سادگی آنها را سرخورده کردیم.

در حالی که ما در اینجا نشسته‌ایم، میدانیم که ساکنان لیبرتی به طور شبانه روزی در معرض خطر جانی هستند. ما همچنین موضوع فعلی گروگانها را داریم.

میخواهم خانم رجوی را به خاطر ایستادگی و متعهد بودنش و عزم راسخش برای یافتن راه حلهای صلح آمیز مورد ستایش قرار دهم. این تنها مسیر رو به جلوست و شما از حمایت من برخوردارید.

ریتا زوسموت، رئیس پیشین پارلمان آلمان

قبل از هر چیز، از اینکه توانستهایم در پارلمان اروپا گرد هم آییم، تشکر میکنم. آقای استیونسون، آقای نایب رئیس، و همة کسانی که در پارلمان اروپا به ما گوش میدهند. به کسانی که از مردم به شدت رنج کشیده در ایران و در کمپ لیبرتی و همچنین پیش از این در کمپ اشرف حمایت میکنند، علت حضور من در اینجا این است که باید سکوتی را که در کشورهایمان جریان دارد، بشکنیم. در اتحادیه اروپا، ایالات متحده و سازمان ملل. اجازه بدهید بگویم فدا کردن حقوق بشر خطری است که در توافقهای ژنو وجود دارد . این قبلا هم گفته شده است و خطر بزرگی است، این روزها، به ویژه دراین روزها ما با این خطر مواجه هستیم که گروگانها، 6 زن و یک مرد به ایران منتقل شوند.

ما در واقع باید مانند یک گروه اخطار باشیم، اجازه بدهید برخیزیم و به سوی عموم مردم برویم.

اجازه بدهید که در این لحظه بگویم بیایید از خانم رجوی و جنبش او  حمایت کنیم.

بسیار متشکرم که او امروز با ما در اینجا پارلمان اروپا است. زیرا ما دلایل زیادی در این زمینه داریم که او برای صلح و حقوق بشر می جنگد و حتی با آنها که اعتصاب غذا کرده اند به گفتگو می پردازد تا آنها را نجات دهد . این امر از طرف دیگر در تضاد عمیقی است با اعتصاب غذا که آخرین ابزاری است که میتوانیم استفاده کنیم تا دیگران را نجات بدهیم.

بگذارید بگویم بله ما باید خانم اشتون و سایرین را مورد انتقاد قرار دهیم

برخی اوقات اقدام پارلمانترها ضروری است و نمیتوانیم آنها را نادیده بگیریم. واقعاً باید برای تغییر کار کنیم.

حمله وکشتار (دراشرف)، اولین حمله نبود. قبل از آن هم چند حمله وجود داشت و این کاملاً روشن است که نباید این تکذیب را باور کرد که کار حکومت عراق نبوده است. این حمله کاملاسازماندهی شده بود. ما نمیدانیم، هیچگونه امنیتی وجود ندارد. هیچ پیشرفتی نبوده است، هیچ تحقیقاتی صورت نگرفته است که به ما جواب روشنی داده شود.

من میخواهم به شما بگویم که ما در یک پروسه قدرتمند تر شدن در کنگره هستیم و وقتی مالکی به سنای آمریکا رفت، نمایندگان مستمر از آنچه در لیبرتی میگذرد، سؤال میکردند و مالکیاز این بابت خیلی عصبانی و خشمگین بود.

بنابراین ما همین رویداد را در پارلمان آروپا و پارلمانهای کشورهایمان بایدداشته باشیم.

و این واقعاً زمانی است که با این نمونه نشان دهیم ما تسلیم نمیشویم، کوتاه نمی آییم. و ما به اینتبلیغات اعتنایی نمی کنیم. ما باید شهروندان و دولتهایمان و همکارانمان رادر پارلمان متقاعد کنیمکه میتوانیم مسیر دیگری طی کنیم.

آنان که در لیبرتی مستقر هستند، قویترین هستند، آنها متحمل رنج میشوند اما بسیار بیشتر از منو هر زمان که بتوانند جلسات را در هرکشوری دنبال میکنند. زمانی که می بینند ما فراموش شده و تنها نیستیم، آنها را دلگرم میکند، زن و مرد را. و این مبارزه یی است برای همه ما.

یکبار دیگر می گویم که تسلیم نشوید.هراسی نداشته باشید که موضع شما برای مخالفان میتواند از رژیمهای حاکم قوی تر باشد. پس از شما میخواهم که به ما کمک کنید تا این صدای عمومی را که برای پیشروی نیاز داریم داشته باشیم. بسیار متشکرم.

بسیار خوشحال هستم  که اینجا هستم. این مسئولیت ما هست. یکبار دیگر میگویم که کوتاه نیایید، تسلیم نشوید.

طاهربومدرا، مسئول پرونده اشرف درسازمان ملل

با تشکر، آقای رئیس،  خانم رئیس جمهور،

خیلی خلاصه بگویم، هر چند شاید تکراری باشد. جناب استیونسون هم گفتند، هیچ امکانی وجود ندارد و غیر ممکن است که کسی وارد کمپ اشرف شود بدون اینکه از همکاری فعال نیروهای امنیتی عراق برخوردار باشد. این یک نکته است.

به عنوان نکته دوم، من مایلم به شما به عنوان نمایندگان اروپایی اطلاع دهم که مقامات عراقی در سطوح مختلف در سه نشست و در این رابطه اسناد دارم،  از من و یونامی خواستند نقش ارتش عراق در حملات قبلی را سفید سازی کنم. من تحقیقاتی در مورد حملات 2009 و آوریل 2011 را انجام دادم. همان روند مدام تکرار میشود. آنها انجام داده، سپس انکار میکنند و بعد تلاش میکنند ترفندی برای آن پیدا کنند.

در 2011، آقای رئیس شما کاملاً مطلع هستید که من صبح روز جمعه 8 آوریل 2011 به خانه فالح فیاض، مشاور امنیت ملی، رفتم. از او خواستم دستور دهد فوراً حمله را متوقف کنند. مانند اول سپتامبر او منکر شد که اتفاقی در اشرف رخ داده و من اطلاعاتی در دست خود داشتم که تا ساعات اولیه صبح جمعه 17 نفر کشته شده بودند. من از او خواستم که به من اجازه دهد به اشرف بروم و او جواب منفی داد. تنها در 13 آوریل من توانستم وارد اشرف شده و 28 جسد را ببینم که در داخل کمپ بودند. تعدادی دیگر در بیمارستانها بودند.

در اول سپتامبر هم همان روند است. آنها گفتند ما نمیدانیم چه چیزی رخ داده و ما به خوبی میدانیم این یک دروغ ازطرف مقامات عراقی در سطوح مختلف است که از من خواستند نقششان سفیدسازی شود.

آنها از من خواستند به آنها نامهیی بدهم و بگویم ارتش عراق در حال انجام مأموریتهای انساندوستانه بوده و آنها(دفتر نخست وزیری)در برخورد با ساکنان اشرف بسیار مهربان بوده و آنها را از هیچگونه کمکهای انسانی محروم نکردهاند.

این ثبت شده و برای هر کسی که علاقهمند است، در دسترس میباشد. اکنون همین روند با 7 نفر ربوده شده صورت میگیرد. در ژوئیه 2009 در آن زمان 36 نفر ربوده شده بودند. آنها به مکانهای مختلفی منتقل شدند. من شخصاً آنها را دنبال کردم و آنها را در منطقه سبز در مجاورت مجتمع ملل متحد یافتم. وقتی با آنها در این مکان دیدار کردم گفتم روز بعد مجدداً خواهم آمد. وقتی روز بعد برای دیدار با آنها رفتم ناپدید شده بودند.

دفتر نخست وزیری دارای دستگاه امنیتی مستقل است. آنها زندانهای مخفی خودشان را دارند و این مکانی است که 7 گروگان اشرفی در آن نگهداری میشوند. اگر دفتر نخست وزیر به من اجازه دهد به بغداد بازگردم با شما شرط میبندم که مستقیم به مکان نگهداری آنها خواهم رفت. آنها در منطقه سبز هستند

بنابراین، من مایلم تأکید کنم که ملل متحد در بغداد، سفارت آمریکا در بغداد، هیأت اتحادیه اروپا در بغداد، همگی آنها میدانند افراد ربوده شده کجا هستند

این یک پنهانکاری جدی در تمامی سطوح ملل متحد و سفارتخانه های کشورهاست.ن  ما باید این را متوقف کنیم. با تشکر فراوان

دکتر محمد الحاج، نماینده پارلمان اردن

از اینکه در چنین روزی در پارلمان اروپا هستم بسیار خوشحالم و از دوست عزیزم آقای استیونسون بسیار تشکر و قدردانی می کنم که مرا برای این دیدار دعوت کردند. از شجاعت او به خاطر دیدار اخیرش از اقلیم کردستان عراق و رابطه نزدیک و حمایتش از ساکنان لیبرتی و به خاطر تلاشهای شجاعانه اش برای رسیدن به اهدافش تشکر می کنم.

حضور من در اینجا فقط به عنوان یک عضو پارلمان اردن نیست بلکه من اکثریت اعضای پارلمان اردن را نمایندگی می کنم که در ماه گذشته بیانیه یی را امضا کردند که درآن موکداً از سازمان ملل خواسته ایم و می خواهیم با بکارگیری همة امکانات بین المللی اش گروگانها را از دست حکومت عراق آزاد کند و در بالاترین حد  امنیت و سلامتی ساکنان لیبرتی را  تا هرزمان که  در عراق هستند، تضمین کند.

ما از دیدار مالکی از تهران نگران هستیم. مالکی خواستار حمایت رژیم ایران از او در انتخابات آتی خواهد شد و در مقابل آن، خواستهای رژیم ایران مبنی بر اعدام 7گروگان یا تحویل دادن آنها به رژیم ایران را برآورده می کند.

ما در بیانیه از برنامة اعلام شدة خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیدة مقاومت ایران حمایت کرده ایم که رأی مردم را تنها معیار ارزیابی یک حکومت کثرت گرا و آزادی احزاب و گردهماییها می داند و در ایران آینده تمام آزادیهای فردی محترم شمرده شده و بر آزادی کامل بیان رسانه ها تأکید شده است و سیاست خارجی براساس همکاری مسالمت آمیز و صلح جویانه و همکاری بین المللی و منطقه یی و احترام به منشور سازمان ملل خواهد بود.

امضای حمایت اکثریت پارلمان اردن را به خانم مریم رجوی حضوراً تقدیم کردم.

در اردن روابط خارجة ما بر اساس پایه های حقوق بشر و بر اساس روابط انسانی است که ازهر معیاردیگری برتر است.

 در دهة90 از برادران پناهنده عراقیمان استقبال کردیم و هم اکنون کشور ما به حدود یک میلیون سوری پناه داده است.

امنیت کشور را نمیتوان از امنیت منطقه جدا کرد. خطراتی که  کشورها را تهدید می کند به دلیل دخالتهای رژیم ایران در عراق و سوریه و لبنان و بحرین ویمن و سایر کشورهاست. همچنین کمکهای رژیم ایران برای ایجاد تفرقه در صفوف فلسطینیان.

 بنابراین ما در پی محقق شدن صلح و امنیت در منطقه و دور کردن سایة جنگ از آن هستیم، با ایستادن در مقابل جنگ افروزیهای فرقه گرایانه یی که متأسفانه رژیم ایران در جهان عرب و جهان اسلام پشت آن قرار دارد.

در حالیکه توافقنامه یی که در ژنو بین کشورهای پنج بعلاوه یک و رژیم ایران صورت گرفت خطر را از منطقه و امنیت آن دور نخواهد کرد، تا زمانی که با جلوگیری از دخالتها و هژمونی رژیم ایران در سوریه و عراق و سایر کشورهای منطقه کامل شود. این توافقنامه مطلقاً نباید از حساب امنیت کشورها باشد.

جامعة جهانی و اتحادیة اروپا به طور خاص باید با دقت و جدیت این موضوع را درنظر بگیرند.

امیدوارم در رابطه با فجایع انسانی که در لیبرتی رخ می دهد، همانطور که قبلاً در اشرف اتفاق افتاد، تماشاچی و بی عمل باقی نمانیم.

امیدواریم که پارلمان اروپا نقش عملی قاطع و ثابت و شفاف به عهده بگیرد و دولتهای اروپایی را وادار کند تا حمایت و پشتیبانی خود را از حکومت مالکی متوقف کنند و به خواستهای جامعة بین المللی پاسخ مثبت بدهد.

اول گروگانها را تحویل دهد و از آسیب رساندن و آزار ساکنان لیبرتی دست بکشد تا دردها و رنجهای آنها کم شود و به این ترتیب اعتصاب غذای آنها متوقف شود.

پائولو کازاکا، نمایندة پیشین پارلمان اروپا

من از سال 2004 مدتهای زیادی در اشرف بودم، اشرف محل سرسبزی در عراق بود. من در جنوب در ناصریه بودم، در کردستان بودم، در نزدیکی مرز سوریه بودم، بر روی جاده عمان ـ بغداد تردد کردم و من میتوانم قسم بخورم که در آن سالها، یعنی 2004، 2005، 2006 و 2007 چیزی مشابه اشرف وجود نداشت. در آنجا یک جامعه کارآمد وجود داشت، و پناهگاهی برای اهالی اطراف آنجا بود که خدمات درمانی دریافت کنند. در اشرف سیستم توزیع آب وجود داشت که چندین روستا و اطرف آن را تأمین میکرد. من شاهد هزاران عراقی بودم که آزادانه در آنجا تجمع میکردند و مسائل خودشان را مورد بحث قرار میدادند و به طور دموکراتیک زندگی سیاسی شان را سازمان میدادند. عراقیهای سنی و شیعه و مسیحی. آنها آزاد بودند، آنجا سرزمین فرصتها بود. و این دلیلی بود که رژیم مستبد نمیتوانست اشرف را تحمل کند و علت کینه اش چیزی جز این نبود. چیزی که ما در اول سپتامبر دیدیم در حقیقت تا حدود زیادی با موارد قبلی فرق میکرد چرا که ما باید شکرگذار آن سه  فیلمبردار(مجاهد)  باشیم که جانشان را فدا کردند تا ترورهایی که در آنجا صورت میگرفت را ضبط کنند. آنها گزارشگرهای قهرمان بودند. به خاطر آنها ما چیزی داریم که در حقیقت در سایر نسل‌کشیها نداریم، حتی از زمان جنگ جهانی دوم، ما تصاویر را داریم و دقیقاً میدانیم چه کسی مرتکب آن شد. آنها حتی یونیفرمهای خودشان را نپوشاندند. همه چیز روشن است و کسی نمیتواند آن را انکار کند اما همچنان به این دروغ ادامه میدهند. ما نه تنها شاهد آن از طرف رژیم ایران و دست نشاندگانش در عراق میباشیم بلکه آمریکا و سازمان ملل و حتی اتحادیه اروپا هم آن را نکار میکنند. چطور آنها میتوانند انکار کنند و چطور خودشان را راضی میکنند که با پوشاندن چنین جنایت جمعی به صلح دست خواهند یافت؟ این یک دروغ بزرگ است. هیچگاه در تاریخ چنین چیزی صورت نگرفت. نتیجه این است که آنها خواهند گفت خیلی عالی است ما میتوانیم در روز روشن افراد را ترور کنیم و بیشترش را انجام خواهیم داد و کمپ لیبرتی هدف بعدی خواهد بود. اما هیچ کس از دست این رژیم مستبد رها نخواهد بود، نه همسایگان آن که در خط مقدم میباشند و نه کسی دیگر در جهان. این باید درک شود. تاریخ روشن است. کاری که آنها انجام میدهند یک فاجعه است. ما باید ادامه دهیم و صدایمان را بلند کنیم. من از دیدن این همه پارلمانتر آماده وحاضر خوشحالم و میخواهم که شما صدایتان را در برابر این حقیقت بلند کنید و تهدیدهای سفارت رژیم ایران و مانورهای آنها را به هیچ بگیرید. کارهای آنها برای ساکت کردن شما و کشتن حقیقت به جایی نمی رسد و ما پیروز خواهیم شد و به آن خیلی اطمینان دارم.

استرون استیونسون، رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا

با تشکر فراوان از پائولو کازاکا، این یک سخنان پایانی عالی بود. من میخواهم بار دیگر از خانم رجوی بابت رهبری عالی و نمونه ایده آلی که ارائه میدهند برای همة کسانی که به خاطر دموکراسی در سراسر جهان میجنگند، تشکر کنم. من میخواهم همبستگی همه ما در این سالن را با 52 شهید، و همچنین همه آنهایی که قبل از آنها رفتهاند، اعلام کنم. همگی ما اشرفی هستیم.

من مایلم از همه سخنرانان که در اینجا شرکت کردند تشکر کنم. این یک برنامه بسیار تأثیرگذار بوده است. اجازه بدهید با کلمات قوی ریتا زوسموت این جلسه را به پایان ببریم که گفت سکوت را متوقف کنید. این را فراموش نکنیم، سکوت را متوقف کنید.

4دسامبر2013 (13آذر1392)