حضور پرزیدنت اوباما و دبیرکل بان کی مون،

یک صد روز از حمله تروریستی اول سپتامبر و کشتار بیرحمانه پناهندگان سیاسی ایران در کمپ اشرف میگذرد. جنایتی که البته توسط نیروهای امنیتی عراق و با هدایت نیروی تروریستی قدس ایران انجام گرفت. همگی قربانیان که دسته جمعی با دست بسته اعدام صحرایی شدند دارای استاتو و کارت "شخص حفاظت شده" توسط  USA و مشمول کنوانسیون ژنو و حقوق مصّرح پناهندگی و پناهجویی توسط UNHCR بودند. بنابراین بدون هیچ تردیدی آمریکا و ملل متحد، در حفاظت از امنیت جانی و سلامت زندگی آنان مسئولیت داشتند. مسئولیتی که عملآ بعهده گرفته نشد و متاسفانه مانع از آن کشتار فجیع نگردید.

قاتلان حرفه ایی که هرگز نمیتوانستند بدون حمایت و پوشش ارگانهای نظامی-امنیتی دولت عراق حتی وارد کمپ اشرف شوند، بعد از انجام ماموریت جنایی خود، بدون هیچ گونه مداخله یا ممانعتی از طرف یگان حفاظتی ارتش عراق، هفت نفر از زنان و مردان ساکن اشرف را نیز با خود بعنوان گروگان میبرند!

این بسیار حیرت انگیز و قابل تامل است که چرا تاکنون مقامات دولت امریکا و مسئولین ملل متحد، حتی بعد از وقوع آن "جنایت جنگی"، در ورای اظهارات مبهم و بی ثمر دیپلماتیک، هیچ اقدام جدی و عملی برای بازخواست از دولت عراق و آزادی گروگانها از چنگ نهادهای تابعه "نخست وزیر مالکی" انجام نداده اند.

بدیهی است که در شرایط ناعادلانه کنونی، و بدلیل بی عملی و برخورد کاملآ غیرمسئولانه دولت امریکا و ملل متحد، امکان تکرار این جنایت آنهم در ابعاد بزرگتر در "زندان لیبرتی" بسیار محتمل خواهد بود و همان قاتلین یا همدستان شان، تحت پوشش دولت عراق، با دست بازتری اقدام به کشتار و ربودن یاران و همرزمان ما خواهند کرد.

جناب پرزیدنت اوباما و جناب دبیرکل بان کی مون،

همانطور که حتمآ اطلاع دارید، ساکنان کمپ لیبرتی در اعتراض به این جنایت هولناک و برای نجات جان هفت خواهر و برادر گروگانشان و همینطور تامین امنیت و حفاظت ساکنان در لیبرتی تا انتقال به کشور امن، دست به اعتصاب غذای نامحدود زده اند. آنها یا باید بر این تجاوز ظالمانه به حق حیات و زندگیشان چشم فرو بندند و تسلیم سرنوشت شومی شوند که قاتلان یارانشان با "سکوت شما" برایشان مقدر خواهند کرد، و یا با انتخاب دردناک اعتصاب غذای مظلومانه، با ذرات وجودشان به دفاع از حق زندگی خود و آزادی یاران اسیرشان برخیزند، و از این طریق با یاداوری تعهدات زیرپا گذاشته شده و مکتوب نمایندگان رسمی شما، صدای اعتراض شان را به ملت امریکا و جامعه جهانی برسانند. طبعآ آنها چون "رزمنده آزادی" هستند گزینه دوم را در پیش گرفتند.

واضح است که سرانجام زندگی ساکنان لیبرتی، به تصمیم شما بعنوان دولت امریکا و ملل متحد، در وفاداری به قولهای داده شده و انجام تعهدات پذیرفته شده تان مربوط میشود، ولی قطعآ آنها خود به استقبال فردا خواهند رفت و دست بسته و بدون انتخاب منتظر نخواهند ماند که سرنوشت شان توسط جوخه های مرگ مالکی و کاتیوشای ملاهای تهران تعیین گردد. سکوت و بی عملی مفرط شما فقط مشوق جنایتکاران خواهد شد و در حافظه تاریخی ما و مردم ایران به تلخی باقی خواهد ماند.

ما، جامعه زندانیان سیاسی ایران، که هرکدام سالها شاهد جنایات، و همینطور قربانی شکنجه ها، و بازمانده موج کشتارهای ملاهای حاکم بر ایران بوده ایم و در امریکا و دیگر نقاط جهان زندگی میکنیم، شما را مسئول جان و سلامتی عزیزانمان در لیبرتی میدانیم. بخصوص که بیش از هزار نفر از آنان، همبندان سابق ما در زندانهای سیاسی ایران بودند. آنها، همگی آنها، معنی زندان و اعدام و زجرکش کردن را با تمام وجود میدانند و تجربه کرده اند.

ما با جدیت تمام، پیگیر سلامت و حفاظت آنان از شما هستیم و هرگز فراموش نمیکنیم که در لحظات سخت و در شرایط مرگ و زندگی چه کسانی دوست ما بودند و چه کسانی در برابر بیعدالتی سکوت کردند. خواست ما، همانا خواست مشروع یاران و عزیزان ما در لیبرتی است و بسیاری از ما در تلاش برای نجات جان هفت گروگان و تضمین امنیت و سلامت بقیه یاران تا انتقال شان به کشوری امن، دست به اعتصاب غذای اعتراضی در امریکا و اروپا و کانادا و استرالیا زده ایم.

جناب پرزیدنت و جناب دبیرکل، اگر امروز اقدام نکنید شاید فردا خیلی دیر باشد!

جامعه زندانیان سیاسی ایران

10 دسامبر 2013

*****

رونوشت به: یونامی، کمیساریای عالی پناهندگان، عفو بین الملل

لیست اسامی زندانیان سیاسی به ترتیب حروف الفبای فارسی (نام فامیل):

آدرس ایمیل برای بیان نظرات و پیوستن سایر زندانیان سیاسی به لیست حامیان این نامه:

IranianPrisoners@gmail.com

وب سایت: www.IranianPoliticalPrisoners.com

فیسبوک: www.facebook.com/iranianpoliticalprisoner