چند روز بعد در همان تلویزیون، تلویزیون «سیمای آزادی» یک فیلمی در مورد این افرادی که در مقابل کمپ تجمع کرده‌اند پخش کرد. آنها رو به کمپ با بلندگو صحبت می‌کردند. اما صحبتهای آنها خیلی عجیب بود و درخواست‌شان هیچ شباهتی به درخواست یک دوست یا خانواده نداشت. آنها با بلندگو فریاد می‌زدند: «تک تک شما را به دار می کشیم ... اشرف را به خاک و خون میکشیم ... به‌زودی حمله ما به اشرف آغاز خواهد شد ... نه تنها انگلیس، مصر، آلمان و امریکا بلکه خدا هم نمی‌تواند جلوی ما را بگیرد ...هزار نفر در راهند و اشرف را از بین خواهیم برد ... زنده باد جمهوری اسلامی ایران ... خودتان را تسلیم کنید ... جمهوری اسلامی به شما پول و زن خواهد داد ... تصمیم خودتان را بگیرید. انتخاب خود را بکنید، جمهوری اسلامی را قبول می‌کنید یا رجوی را؟ و ... ».
خدا چنین خانواده‌یی را نصیب کسی نکند! که از روی تهدید یا تطمیع اینگونه تبدیل به ابزاری در دست یک حکومت دیکتاتوری شده‌اند. خدا چنین دیکتاتوری را نیز از بین ببرد که به این شیوه ضدانسانی می‌خواهد حکومت کند!
تا جایی که بنده اطلاع دارم در این سالیان، شمار زیادی از خانواده‌های ساکنان این کمپ از ایران و اروپا و امریکا به این کمپ رفته‌اند و هزاران ایران و غیرایرانی، عراقی و غیرعراقی و حتی شخصیتها و پارلمانترها و خبرنگاران و ... بدون هیچ مانعی به این کمپ رفته‌اند اما به محض اینکه در ابتدای سال 2009 حاکمیت از امریکا به حکومت عراق منتقل گردید، همه این ترددات متوقف شد و تاکنون به هیچ‌کس اجازه داده نشده که به این کمپ برود. این هم یک کار ضدقانونی و ضدانسانی از جانب حکومت عراق است و حلقه‌یی از محاصره این کمپ به‌عنوان بخشی از توافقنامه دوجانبه بین حکومت مالکی و حکومت خامنه‌ای می‌باشد.
آنچه جای تأمل و توجه است این است که در بحبوحه انتخابات ماه مارس عراق این امر صورت می‌گیرد و این هم اشاره‌یی است به دخالتهای حکومت ایران در امورات عراق. بعداز شقه‌شدن جبهه دوست ایران در عراق بین «نوری مالکی» و «مجلس اعلا»، طرفین برای خوش‌رقصی نزد رژیم ایران و کسب حمایت حکومت تهران، برای خدمت به منافع رژیم ایران از هم سبقت می‌گیرند و از هیچ کار ضدانسانی باکی ندارند. توپ‌بارانکردن اقلیم کردستان تا امروز ادامه دارد، اخیر نیز تهران از حکومت اقلیم خواسته است که احزاب سیاسی شرق کردستان را از اقلیم اخراج کند.
به عنوان یک تجربه در تعیین ماهیت حکومت ملاهای ایران، می‌توانیم بگوییم که آنها سیری‌ناپذیر هستند و اگر هوشیار نباشید کلة شما را نیز خواهند خورد! به همین خاطر است که تنها موضع اصیل و شایسته، ایستادگی در مقابل آنهاست و نه رفتاری نرم با آنها. وقتی تصمیم به چنین کاری گرفتید خواهید دید که چقدر بزدل و ترسو هستند!
روز گذشته در یکی از نشریات گزارشی خواندم که در آن آمده بود گویا یک مقام ایرانی به مالکی اعتراض کرده که «چرا روز 15 دسامبر 2009» این کمپ را به جنوب عراق منتقل نکرده است و ...». مالکی نیز پاسخی نداشته و به یک فشار بین‌المللی علیه خودش و همچنین عدم پذیرش انتقال توسط ساکنان کمپ اشاره کرده است. به همین خاطر رژیم ایران از مالکی خواسته که به عنوان یک شرط برای تضمین حمایت رژیم ایران از مالکی و کاندیداهایش در انتخابات آینده، به‌خصوص در استان دیالی، پروژه کنونی را به پیش ببرد. از این رو تلویزیون العراقیه (به‌عنوان تلویزیون رسمی دولت عراق) و نیروهای مالکی، به‌خصوص آنهایی که کمپ را محاصره کرده‌اند، مأمور این کار شده‌اند.
در خاتمه باید بگویم که رژیم ایران و حکومت مالکی، هر دو طرف با انبوهی بحران جدی مواجه شده‌اند. و هر دو حکومت خیلی ضعیف شده زیرپای آنها «لق» شده است. علیرغم فروپاشی موسوی و جنبش سبز آن، نارضایتی و تظاهرات در ایران ادامه دارد و روز 25 اسفند مجددا از سر گرفته خواهد شد. در عراق نیز لیست نوری مالکی و لیست حکیم نتوانستند ائتلاف کنند و حتی اگر هم ائتلاف کنند، تبدیل به ائتلاف قبلی نخواهند شد و به اکثریت قبلی برنخواهند گشت. به همین خاطر اخیرا، تلاش زیادی کردند که به جریانات رقیب خود ضربه‌بزنند و آنها را پراکنده کنند. آنها آش را آنقدر شور کردند که خیلی از کشورهای غربی به فغان آمده و به ایران اعتراض کردند که از طریق نیروی تروریستی قدس در امورات مربوط به انتخابات عراق دخالت نکند!
در اینجا روشن می‌شود که علت چیست که در بحبوحه انتخابات عراق و استمرار قیام در ایران، طرفین اینگونه به یک کار مشمئزکننده علیه پناهندگان ایرانی در کمپ اشرف متوسل شده‌اند».
