دنیا، ز یاد برده است، آیین حق جویان

ما مانده ایم به حیرت، با جرئتی سوزان

دریانورد خویشیم، با قایقی شکسته

بس دیده ایم عمری، خشم و خروش توفان

بس موج ها که برخاست، غوغا کنان کف آلود

گویی که مست هستند دیو و ددان دوران

هر ساحلی گریزان از ما و مانده دریا

هر کشتی یی که دیدیم بی ناخدا و سکان

در سردی سیاست، اشرار کنند ریاست

اما صدای رهرو، فواره زن و جوشان

این ناو ساحل جوی جاری میان توفان

دشمن کند به پندار تقویم حال و روزان

رحمان بزن پارو، دنیا شده ست جادو

بر عرشه اند یاران، با ناخدایی کوشان

       اول فوریه 2014