سوال: بیاید درباره رژیم ایران صحبت کنیم. دولت ایران به مردم خود می‌گوید این توافقنامه آنقدرها هم که گفته می‌شود بزرگ نیست و آنها می‌توانند در عرض یک روز کارهایی را که انجام داده‌اند به‌حالت اول برگردانند. روحانی به داووس رفت و در آن‌جا گفت که برای همکاریهای اقتصادی و سرمایه‌گذاری خارجی درهای کشورش باز است. فرانسویها و ترکها گروههایی را که رسماً هیئتهای تجاری نیستند اما در واقع می‌توان آنها را هیئتهای تجاری توصیف کرد به ایران اعزام کرده‌اند که دنبال تجارت بیشتر با رژیم ایران هستند.
آیا ما را به بازی گرفته‌اند؟
جان کری:  ابداً این طور نیست، این‌که گفتید حتی به واقعیت نزدیک هم نیست. در حقیقت، به اعتقاد من، مقامات رژیم ایران طبیعتاً قصد دارند به کشورشان بازگرداند و همان چیزی را بگویند که شما گفتید.
مجری: البته، اما به مردم ترکیه، فرانسه و دنیا چه می‌گویند؟
جان کری: نه، اینگونه نیست که (درهای) ایران به روی فعالیت تجاری باز باشد و رژیم ایران نیز می‌داند که درهای این کشور به روی فعالیت تجاری باز نیست. از زمان دستیابی به توافق، ما تحریمهای شدیدتری را علیه برخی شرکتهای خاص، اعلام کردیم. به رژیم ایران نیز گفته‌ایم که اعمال تحریمها را ادامه می‌دهیم. هم‌چنین برای همه دیگر کشورها این موضوع را روشن کرده‌ایم که نظام تحریمها پابرجا است. بنابراین، فرانسوی‌ها ممکن است هیأت تجاری به آن‌جا بفرستند، اما قادر به نقض تحریمها نیستند. اگر چنین کاری کنند، تحریم خواهند شد و فرانسوی‌ها نیز این موضوع را می‌دانند. هشدارهای لازم را نیز به آنها داده‌ایم.
اما هیچ کسی نباید لحظه‌ای درباره آمادگی آمریکا برای اعمال تحریمهای موجود، تردید کند. همگی هم‌پیمانان ما نیز توافق دارند که تحریمها باید پا برجا باشند، مگر این‌که توافق (نهایی) حاصل شود، و گرنه تحریمها تا زمان دستیابی به توافق (نهایی) باید باقی بماند.
خبرنگار: آیا شما به حسن روحانی اعتماد دارید؟
جان کری: این‌جا مسأله اعتماد نیست. هیچ کاری انجام نمی‌دهیم که مبتنی بر اعتماد باشد، بلکه همه کارهایی که می‌کنیم بر اساس راستی آزمایی و گامهای مشخص است. اجازه دهید برای مردم آمریکا و هم‌چنین دنیا که شبکه سی.ان.ان را تماشا می‌کنند و قصد دارند پی ببرند این توافقنامه چه می‌کند، به‌طور کاملاً مشخص سخن بگویم. این توافقنامه، ذخایر اورانیوم بیست درصد رژیم ایران را (از میان) بر می‌دارد و آنها باید میزان این ذخایر را به صفر برسانند. آنها باید از ذخایر اورانیوم بیست درصد، خلاص شوند. آنها هم‌چنین اصلاً اجازه ندارند میزان ذخایر اورانیوم سه و نیم درصد خود را افزایش دهند. آنها به جز تعویض سانتریفوژهای موجود، هیچ کار دیگری نمی‌توانند انجام دهند. آنها نمی‌توانند سانتریفوژهای جدید نصب کنند. آنها به‌معنای واقعی کلمه باید ساخت راکتور آب سنگین خود را متوقف کنند. آنها هم‌چنین باید اجازه بازرسی از تأسیسات زیرزمینی فردو و مرکز هسته‌یی نطنز را صادر کنند. درحالی‌که قبلاً مجبور نبودند چنین کاری کنند. الان، افراد ما هر روز به آن‌جا سرکشی می‌کنند. در واقع، ما برنامه آنها را در جا خشکانده و آن را به قدری عقب رانده‌ایم که آنها دارند بخشی از ذخایر (اورانیوم) خود را نابود می‌کنند.
ما راهکارهای دیگری نیز در دست داریم. هنوز هیچ گزینه‌ای از روی میز حذف نشده است اما می‌خواهیم رویکرد سیاسی را امتحان کنیم و به نظر من ارزش آن را دارد.