کنفرانس در انستیتو نوبل- اسلو
با حضور رئیس جمهور برگزیدة مقاومت
محکومیت نقض حقوق بشر و موج اعدامها در ایران
فراخوان به تأمین امنیت مجاهدان اشرفی در لیبرتی
کمیته‌های دوستان ایران آزاد در کشورهای نوردیک
24فوریه2014 (5اسفند92)
شل ماگنه بوندویک نخست وزیر نروژ ( 1997 – 2005)
گیر هارده- نخست وزیر ایسلند (2006-2009)
-------------
پارلمانترهای کشورهای نوردیک:
ـ آزموند اوکراست- نروژ
ـ کیموساسی- فنلاند
ـ لارش آرنه استاگسن- سوئد
ـ کریستین لوند- دانمارک
ـ کنت اولسون- سوئد
ـ لارش ریسه- نروژ
---------------
سور لودْگارد- محقق ارشد انستیتوی روابط بین‌المللی نروژ
----------------
طاهر بومدرارو پاتریک کندی
لارش ریسه- نماینده پیشین پارلمان نروژ
از طرف دوستان ایران آزاد در کشورهای نوردیک، میخواهم به همه شما به گرمی خوشآمد بگویم که به این جلسه مهم آمدید. این جلسه توسط انجمن ما میزبانی شده است. باعث افتخار ماست که این جلسه را در انستیتوی نوبل نروژ برگزار کنیم. بنابراین از کارگردان گیله دیس شکر میکنم. میخواهم به طور خاص به رئیس جمهور برگزیدة شورای ملی مقاومت خانم رجوی خیرمقدم بگویم. همچنین میخواهم به نخست وزیر پیشین ایسلند گیرهارده خیرمقدم بگویم. و هم چنین به محقق انستیتوی سیاست خارجی نروژ، سور لودگارد و همچنین خیرمقدم بگویم به نخست وزیر پیشین کشور خودمان نروژ، شل ماگنه بوندویک که اکنون در اینجا حضور دارند. اولین سخنران، نخست وزیر گیرهارده از ایسلند خواهد بود.

گیرهارده- نخست وزیر پیشین ایسلند
با تشکر فراوان، لارش.
خانم رجوی عزیز، نخست وزیر بندویک، آقای لونستارد، رئیس مؤسسه نوبل، خانمها و آقایان، دوستان عزیز،
مفتخرم که اینجا در این ساختمان مربوط به مؤسسه نوبل باشم، یعنی در مؤسسه جهانی مشهور نوبل، برای این جلسه که مربوط به مسائل ایران است، حضور داشته باشم. از میهمانوازی این مؤسسه تشکر میکنم و از کمیتة دوستان ایران آزاد هم که ابتکار تشکیل این جلسه به دست گرفتند، سپاسگزارم
شورای ملی مقاومت ایران، که دربرگیرندة گروههای مختلف ایرانیان خارج از کشور است، در سالهای اخیر از توجهات و حمایتهای فزایندهیی در سراسر جهان به طور خاص در اروپا و آمریکا برخوردار بوده است.
حمایتهای جدیدی از جانب رهبران و سیاستمداران بسیار شناخته شده و مورد احترام در اروپا و آمریکا و سایر مکانها صورت گرفته است. این حمایتها شامل جوامع فرهنگی ، متخصصان روابط بین المللی، علاوه بر این، حمایت گروههای ایرانی درخارج کشور را شامل می شود. این حمایت در زمانی صورت می گرد که رژیم تهران تلاش خود را برای بی اعتبار کردن و زیر سؤال بردن اپوزیسیون و رهبر آن خانم رجوی را تشدید کرده است.
بنابراین اجازه بدهید که بگویم این افزایش حمایتها تصادفی نیست و تعجب آور هم نیست، زیرا شورای ملی مقاومت تنها آلترناتیو دموکراتیک ممکن علیه دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران را نمایندگی میکند. رژیمی که در تلاش برای دستیابی سریع به سلاح اتمی است و نه تنها یک تهدید منطقه یی بلکه یک تهدید جهانی است.
برای من چند سال پیش در یکی از اجلاسهای شورای اروپا در جلسه یی که شورای ملی مقاومت برنامه 10 ماده یی خانم رجوی برای ایران آینده را ارائه کرد و من آن را مطالعه کردم و با آن آشنا شدم، بسیار روشنگرانه بود. زیرا این سند در اصل یک پلاتفرم سیاسی است که یقین دارم هر حزبی در جوامع دموکراتیک در غرب می تواند در آن ثبت نام و آن را تأیید کند. ازجمله حزب خودم در کشورم. این طرح انتقال صلحآمیز قدرت به دولتی را تأمین میکند که مردم ایران را نمایندگی کرده و با انتخابات آزاد و عادلانه تحت حاکمیت قانون انتخاب شده باشد. صورت مسأله در اینجا مشروعیت است که رهبری در انتخابات آزاد و عادلانه انتخاب شود و اکثریت مردم را نمایندگی کند. این برنامه همچنین خواستار ارائه حقوق جهانشمول بشر مثل حق بلامنازع آزادی بیان، آزادی تجمعات، ویک قوه قضائیة مستقل و البته آزادی مذاهب و در واقعیت یک حاکمیت مبتنی بر جدایی دین از دولت را در بر میگیرد. حقوق پایه یی انسان که برخی از کشورها آن را دارا می باشند، شامل به طور مشخص حق برابری زن و مرد در همه ابعاد درجامعه.
همچنین بخشی دیگری از این برنامه این است که ایران باید یک کشور غیر اتمی باشد و مجازات اعدام منع شود. در واقع این یک تغییر بسیار کیفی در کشوری است که رژیم آن تا کنون در طی دو ماه بیش از 100 تن از مخالفانش را در ایران اعدام کرده است.
بنابراین خواست تغییر رژیم در ایران نه بر اساس هر گونه بی حرمتی به مذاهب یا امثالهم است بلکه خواست تغییر رژیم برای حاکمیت دموکراتیک و بر اساس حقوق پایه یی انسان است.
همه نشانهها دال بر این است که این رژیم در تهران نمیتواند بیش از هر رژیم دیکتاتوری سرکوبگر دیگر مورد اعتماد قرار گیرد. تا آنجا که به مسأله هسته یی بر میگردد، نقش اپوزیسیون در افشای گزارشهای مربوط به برنامه هسته یی و سایتهای هسته یی و غیره نمی تواند فراموش شود.
خانمها و آقایان مسأله تغییر رژیم در ایران البته که یک مسأله سیاسی بسیار مهم در عرصه بینالمللی است که دولتها باید با واقعگرایی و هوشیاری، و همچنین عزم و اصرار، با آن برخورد کنند، به عبارت دیگر با اعمال تحریم اگر ضرورت داشته باشد. این هدف با دیالوگ و الزامات سیاسی در چارچوب سنت و مرام انستیتو نوبل می تواند و باید تحقق بگیرد.
دومین مسألهیی که مایلم به آن بپردازم بسیار سیاسی و انساندوستانه مربوط به حدود 3 هزار ایرانی در تبعید است که اکنون در شرایطی مشابه زندان در کمپی خارج از بغداد نگهداری میشوند که سابقاً یک پایگاه نظامی آمریکایی بوده و به طور کاملاً نامناسب یا حتی از روی کنایه، کمپ «آزادی» نامیده شده است. شاید همه نفرات این جمعیت با سابقه این موضوع آشنا نباشند. بنابراین برای آن عده افراد من این موضوع را خیلی خلاصه توضیح میدهم.
از اواسط سالهای دهه 1980،  بعد از پایان جنگ ایران و عراق، حدود 3500 ایرانی به صورت مسالمت آمیز در کمپی  نزدیک مرز های ایران و عراق به نام کمپ اشرف مستقر بودند. آنها مخالفان رژیم ملاها حاکم بر ایران بودند و تصمیم گرفتند که به صورت مسالمت آمیز در کمپ اشرف مستقرباشند. بعد از اشغال عراق توسط آمریکا در سال 2003، دولت آمریکا به تک تک افراد در این کمپ یک تضمین مکتوب شخصی امنیتی در ازای تحویلدهی سلاح آنها ارائه کرد. وقتی آمریکا عراق را ترک کرد، دولت عراق این مسئولیت را برعهده گرفت اما متأسفانه به تعهدات خود پایبند نبوده است. حتی بدتر از این، حملات مکرر توسط نیروهای عراقی صورت گرفت، و البته دولت عراق در حال حاضر رابطه بسیار نزدیکی با رژیم ایران دارد. بعد از حملات پی در پی علیه اشرف که در آن بیش از 100 تن کشته شدند، ساکنان اشرف کمتر از دو سال پیش در توافقی که از حمایت ملل متحد برخوردار بود، و در یک اقدام حسن نیت که خانم رجوی با آن موافقت کرد، به کمپ لیبرتی منتقل شدند.
 کمپ لیبرتی از حفاظت بسیار کم و شرایط وخیم بهداشتی و پزشکی برخوردار است. حملات پی در پی باعث کشته ها و مجروحین بیشتر شده است. یک حمله در سال گذشته علیه افراد باقیمانده در اشرف، که برای حفاظت از اموال در آنجا بودند، بیش از 50 کشته برجای گذاشت و برخی از نفرات با دستان بسته به قتل رسیدند. 52 تن به قتل رسیدند و 7 تن به عنوان گروگان ربوده شدند، که هنوز گروگان هستند، شامل 6زن و یک مرد. اعتقاد بر این است که این افراد در اختیار مقامات عراقی هستند. آنها ممکن است با استرداد به رژیم ایران مواجه باشند که به احتمال قوی در آنجا به صورت صحرایی اعدام خواهند شد که این از سیاستهای رژیم ایران است. البته کاملاً غیر قابل قبول و غیر قابل پذیرش است. ملل متحد در وظایف خود در این موضوع شکست خورده و نباید از یاد برد که آمریکا دارای بیشترین مسئولیت در این رابطه است، و مسئولیت آمریکا بیش از هر کشور یا سازمان میباشد.
ملل متحد اکنون یک نماینده جدید برای این وضعیت منصوب کرده است. یک خانم محترم از آمریکا با انبوهی تجربه بینالمللی که تاحدی امید ایجاد میکند. اما مسأله کلیدی کنونی خارج کردن همگی این افراد است و همگی آنها از استاتو پناهندگی رسمی برخوردارند که توسط کمیساریا تأمین شده است.
بنابراین همة ما باید تمام تلاش خود را بکنیم. همچنین دوستان ایران آزاد، میتوانند توجه خود را متمرکز هدفی بزرگتر کنند، یعنی تغییر رژیم در ایران بر اساس همان پایهیی که در ابتدای سخنانم به آن اشاره کردم.
با تشکر فراوان
از توجه شما متشکرم  

لارش ریسه- نماینده پیشین پارلمان نروژ
با تشکر زیاد از آقای هولده  باعث افتخار ماست که تعداد زیادی از نمایندگان پارلمان کشورهای نوردیک در اینجا حضور دارند، از کشورهای سوئد، دانمارک، فنلاند، ایسلند و نروژ تا سخنرانیهای خود را ایراد کنند. همچنین مفتخریم که پاتریک کندی در این جا حضور دارد و در انتظار شنیدن سخنرانی ایشان هم هستیم. ما بر روی وضعیت حساس ایران متمرکز هستیم. خوشحالیم که این جلسه را در انستیتوی نوبل برگذار میکنیم. در حقیقت آلفرد نوبل، که آخرین سالهای زندگی خود را در آذربایجان سپری کرد، روزی مقاله یی خواند که از او یاد کرده بود.
اما او از خواندن این مقاله آنقدر تکان خورد که تصمیم گرفت جوایز نوبل و از جمله جایزة صلح نوبل را تأسیس کند. این جوایز اکنون در این انستیتو اداره میشوند. ما شاهد وضعیت حساسی در خاورمیانه هستیم و میدانیم که رژیم ایران نقشی اساسی در این وضعیت دارد. آنها به بسیاری از کشورها مثل عراق، سوریه، لبنان و حتی به یمن و افغانستان تروریسم صادر میکنند. وضعیت این کشورها تحت تأثیر رژیم ایران است. ما میخواهیم در این جلسه بر روی این موضوع متمرکز شویم. همچنین میخواهیم بر روی وضعیت حقوق بشر در داخل ایران متمرکز شویم. ما اکنون شاهد افزایش اعدامها بیش از گذشته هستیم. تنها در ماه گذشته و از شروع سال جدید، 130 نفر در ایران اعدام شدهاند. شاید ما شاهد اعدامهای بیشتری در چین باشیم چرا که چین تنها کشوری است که اعدامهای بیشتری از ایران دارد، اما چین جمعیت بیشتری دارد که 20 برابر جمعیت ایران است. بنابراین این یک تحول غم انگیز است که اعدامها افزایش یافته است. از طرف دیگر وضعیت پناهندگان در کمپ اشرف و اکنون کمپ لیبرتی را داریم. حدود 3000 نفر در آنجا سکونت دارند که 900 تا 1000 تن از آنان زنان هستند. آنها حفاظت شده هستند. اما 5 با کشتار علیه آناان صورت گرفته است. در سپتامبر 52 تن قتل عام شدند. ما داریم در مورد نخبگان جامعة ایران صحبت میکنیم که در بسیاری از موارد دارای تحصیلات عالی هستند و محقق و هنرمند هستند. آنها کسانی هستند که میتوانند رهبرانی در ایران آزاد باشند. آنها مورد حمله رژیم ایران قرار میگیرند.
هیچ کسی در این اتاق به اندازه رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، خانم رجوی دراین مورد آگاهی ندارد و باعث افتخار ماست که امروز ایشان در اینجا حضور دارند.