در حالی که هنوز ساعتی از امضای توافقنامه نگذشته، رئیس‌جمهور امریکا در تلویزیون ظاهر شد و صراحتاً از توقف برنامه هسته‌ای ایران سخن گفت، این سو اما در داخل مرزها، قوه مجریه و همراهان رسانه‌ای‌اش جشنی را اجرا می‌کردند که هنوز دلیل آن روشن نبود!
رسانه‌های حامی دولت هنوز ساعتی از امضای توافقنامه نگذشته، بی‌آنکه حتی متن توافقنامه را خوانده باشند، موج مدح و ثنا از توافقنامه و فتح الفتوح نامیدن آن را آغاز کردند و همه چیز حکایت از آن داشت که برای این جشن خودجوش! تفاوتی نبود که متن توافقنامه چه باشد؛ از قبل همه چیز آماده بود که توافقنامه را فتح‌الفتوح نشان دهند!
.. منتقدین توافقنامه ژنو با انواع تخریب شخصیت از سوی دولتمردان یازدهم مواجه شدند ... و کم سواد و افراطی و... لقب گرفتند، ... تلاش برای خاموش‌کردن صدای مخالفین توافقنامه صرفاً در همین برچسب‌زدن‌ها خلاصه نشد و در اوج ژست‌های آزادی بیان و ایجاد فضای باز برای مطبوعات که از شعارهای دولت یازدهم و به ویژه وزیر ارشاد هست، دولت سیاست شکایت قضایی از منتقدین توافقنامه را در پیش گرفت. ...
تکلیف دولت و منتقدین ژنو و آنهایی که دوست ندارند همگام پایکوبی دولت در بستن نیروگاه‌های اتمی شوند، هنوز معلوم نیست؛ دولت نشان داده که دوست ندارد کسی توافقنامه ژنو را بدون گفتن از اینکه ما پیروز شده‌ایم، نقد کند و با این حساب آیا باید منتظر شکایت‌های قضایی بیشتری باشیم که از سوی دولت به دادسرای فرهنگ و رسانه تحویل داده می‌شود؟
ظریف در بازگشت از دور اخیر مذاکرات در وین می‌گوید: «دلیلی وجود ندارد، هر حرف نامربوط یا مربوطی که در خارج از ایران گفته شد ما مجبور باشیم فوراً به آن واکنش نشان دهیم.
حالا در کنار تلاش برای نقد نشدن توافقنامه ژنو توسط منتقدین، خط مشی جدیدی برای رسانه‌ها تعیین می‌شود؛ سخنان مقامات امریکایی‌ها را هم منعکس نکنید! ... دولت می‌خواهد دولت دیپلماسی لبخند بماند.
امریکایی‌ها حتی متن توافقات را هم منتشر می‌کنند و بسیاری از رسانه‌های ایرانی خبرهای خود در مورد مذاکرات هسته‌ای کشورشان را از منابع غربی دریافت می‌کنند؛ چه آنکه در داخل تیم سیاست خارجی دولت یازدهم کسی علاقه‌ای ندارد که به مردم یا نمایندگان مردم گزارشی از آنچه روی داده، ارائه کند؛ آنها فقط می‌خواهند توافقنامه ژنو فتح الفتوح دانسته شود، باقی‌اش مهم نیست!
وقتی راه نقد و تحلیل توافقنامه بسته می‌شود و وقتی می‌گوییم سخنان امریکایی‌ها نیز منتشر نشود، پس ما از کجا باید دریابیم که این مذاکرات و این توافقنامه جای جشن و تبریک دارد یا غم و سیاهپوشی؟!
آیا همین برخوردهای تند با منتقدین ژنو و تلاش برای سکوت آنها نشان از آن ندارد که در جریان توافقات اتفاقاتی روی داده که دولت از اینکه مردم در جریان آنها قرار بگیرند، می‌ترسد؟
می شود ننوشت؛ می‌شود انتقاد نکرد؛ می‌شود بازتاب نداد؛ اما آیا می‌شود نفهمید؟
روزنامه جوان - 8 اسفند 92
خبرگزاری نیروی تروریستی قدس-6 اسفند 92
زمانی می توان ادعای یک دستاورد را داشت که این حق به طرف هایی که آن را قبول ندارند و بر سر راه اعمال آن سنگ اندازی می کنند، قبولانده شود که می دانیم و به وضوح روشن است که در توافق ژنو چنین اتفاقی نیفتاده است. و الا کشف اینکه حق غنی سازی ایران در ان پی تی وجود دارد نه مذاکره می خواست و نه امتیاز دادن.
حقی که درون ان پی تی برای ایران به رسمیت شناخته شده هیچ قیدی جز تحت نظارت آژانس بودن ندارد. ... تیم مذاکره کننده هسته‌ای درون توافق ژنو محدودیت‌ها و قیودی را برای آن پذیرفته که هیچ ربطی به حق ذاتی ایران در ان پی تی ندارد. ... آنچه دراین توافق آمده دقیقا ستاندن حق ذاتی ایران از آن و نشاندن یک تعریف جدید از «مکانیسم تولید حق» به جای آن است.
6اسفند92
یک رسانه دیگر حکومتی علی اکبر ولایتی مشاور خامنه ای را که از عدم انتشار جزئیات مربوط به مذاکرات رژیم و 1+5 دفاع کرده بود به باد حمله گرفت و نوشت: ولایتی در یک برنامه تلویزیونی گفت که " بعضی از مسایل، اسرار نظام است و نمی توان به صرف اطلاع دادن به مردم، در باره آن علنی صحبت کرد“.
نگرانی ولایتی از "سوءاستفاده دشمنان" به خاطر اطلاع مردم از روند مذاکرات هسته ای در حالی است که تاکنون بسیاری از جزییاتی که دیپلمات های کشورمان اصرار به عدم انتشار آن را داشته اند توسط غربی ها منتشر شده است.
در واقع آنچه ولایتی از آن به عنوان "اسرار نظام" یاد کرده صرفا توسط دیپلمات های کشورمان بازگو نشده و جزییات آن به طور مداوم توسط مقامات غربی اطلاع رسانی می شود.
صراط نیوز - 8 اسفند92
