ایسلند یکی از اولین کشورهایی بود که به زنان حق رأی داد و در انتخابات پارلمانی نیز شرکت می کنند. بعد از تغییرات قانون اساسی در سال 1915 بود که زنان از این حق برخوردار شدند و سال آینده ما صدمین سال حق رأی زنان را جشن خواهیم گرفت. با وجود این حق زود هنگام، دهه ها طول کشید تا زنان ایسلند به موقعیت کنونی خود در امر سیاست برسند. در بخش عمدة قرن گذشته تعداد زنان در پارلمان ایسلند بسیار اندک بود. دیگر اعضای پارلمان آنها را نادیده میگرفتند و پیشنهادات آنها از هیچ حمایتی برخوردار نبود. نقطه سرفصلی در هنگام انتخاب خانم وتیس پیمپوز دوتر به عنوان رئیس جمهور ایسلند در سال 1980 بود، همانطور که کیم کمپبل امروز کمی قبل این را مطرح کرد. علاوه بر اولین رئیس جمهور ایسلند و اروپا، او اولین زن رئیس دولت بود که به صورت دموکراتیک به منصب خود انتخاب شد. او سپس یک الگوی مهم برای زنان جوان که آرزوهای سیاسی داشتند و همچنین کل جامعه زنان کشور بود. اکنون بعد از حدود 30سال در انتخاباتی که در سال 2009 برگزار شد، زنان ایسلند رکوردها را شکستند. در آن سال 43 درصد از اعضای پارلمان را زنان تشکیل میدادند، که در آن زمان تعداد زنان پارلمانتر، کشور ما را در رتبه پنجم جهان قرار داد. این بدون لیستهای انتخاباتی اخص زنان یا سهمیه بندی جنسی در پارلمان صورت گرفت. در انتخابات سال گذشته با 39 درصد کمی عقبگرد داشتیم. از دیگر سرفصلهای مهمی که در سال 2009 به آن رسیدیم این بود که در این سال نیمی از دولت از زنان وزیر تشکیل شده بود و نخست وزیر برای اولین بار در ایسلند یک زن بود. تمامی سران سه قوه کشور، قوه مقننه، مجریه و قضاییه، همگی زن بودند.

وقتی من در سال 2009 به عنوان رئیس پارلمان انتخاب شدم، تمامی رؤسای پارلمان یا معاونان رئیس زنان سفید پوست، آنطور که شما در فرهنگ انگلوساکسان مینامید،زنان بودند، رینگهایدور یکی از آنها بود. یک پیروزی کوچک دیگر برای زنان در ایسلند این است که سال گذشته اولین زن کشیش ایسلند انتخاب شد.
ما در دهههای گذشته به طور واقع مسیر طولانی آمدهایم اما هنوز برای نمایندگی مساوی مبارزه میکنیم، به طور خاص در مورد تجارت. من در انتها فقط میخواهم بگویم که طرح 10 مادهیی خانم رجوی یک واقعیت برای زنان ایسلند است. همچنین یک واقعیت برای زنان کشورهای نوردیک و جهان غرب است. دیکتاتوریها و سرکوب زنان هرگز نباید تحمل شوند. به مبارزه خود ادامه دهید. ما از شما حمایت خواهیم کرد. شما پیروز خواهید شد.

رنگهایدور ریکاردو دویتر، پارلمانتر و رئیس حزب استقلال (حزب حاکم ایسلند)
خانم رجوی، میهمانان محترم، ما همچنین در میان هیأت ایسلندی رئیس پیشن حزب استقلال، اولاو نورتان را داریم که اکنون همراه خانواده خود در ژنو زندگی میکند. من مایلم چند موضوع را در مورد برابری جنسی در ایسلند با شما در میان بگذارم. ترویج برابری جنسی یک اولویت در توسعة همکاری ایسلندی، یک هدف مشخص در قطعنامههای پارلمانی و استراتژی ایسلند در توسعه همکاری بینالمللی از سال  2013 تا 2016 است. بر اساس این اصل که برابری جنسی یک حق بشری است، همانطور که برابری در واقع یکی از اصول مهم مفهوم حقوق بشر است. شواهد به ما نشان میدهد در جوامعی که مبارزه برای برابری جنسی بیشترین موفقیت را داشته است، رشد اجتماعی و اقتصادی عامه مردم بیش از دیگر کشورها است. برابری جنسی نه تنها یک هدف مهم در امر توسعه است، بلکه همچنین از توسعه اقتصادی هم حمایت میکند.
خانم رجوی، خانمها و آقایان، امروز این یک واقعیت است که رژیم ایران یکی از تنها 3 کشوری است که کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان را امضا نکرده است و ما میتوانیم بگوییم این اولین علامتی است که رژیم ایران به حقوق زنان اعتقاد ندارد. این برای تحقق برابری حقوق میان زن و مرد یک امر پایهیی است که دسترسی برابر برای زنان و فرصتهای برابر در حیات سیاسی کشور را تضمین کنند. این شامل حق رأی و شرکت در انتخابات، تحصیلات، بهداشت و اشتغال نیز میباشد تا زنان بتوانند از تمامی حقوق بشر و آزادیهای بنیادین بهره ببرند. وقتی این موارد وجود ندارد رژیم ایران دست باز در سرکوب زنان در ایران را دارد. در کشور من برابری جنسی یک حق پایهیی بشری است و این امر جهانی توسط همة مردم ایسلند پذیرفته شده است. قانون اساسی ایسلند موقعیت برابر زنان و مردان را تأیید و بر این مبنا که تمامی انسانها، صرف نظر از زن و مرد بودنشان، با یکدیگر برابر هستند. مادة شماره 10 سال 2008 با تأکید بر موقعیت برابر زنان و مردان در ایسلند تلاش سیستماتیک می کند تا برابری جنسی را تشویق و حفظ کند. حقوق بشر در بخشهای 6 و 7 قانون اساسی تضمین شدهاند. انتخابات آزاد و عادلانه، پیروی نیروهای امنیتی از مقامات مدنی، و هیچ خشونت دولتی نیز وجود ندارد و گروههای حقوق بشری بدون اعمال محدودیت مجاز به فعالیت هستند. آزادی انتخابات نیز تضمین شده است و تبعیض بر اساس نژاد، جنس، ناتوانی، زبان یا دیگر پارامترها غیرقانونی است.
خانم رجوی، خانمها و آقایان، من همراه با تمامی زنان اعضای پارلمان در ایسلند حمایت خود را جهت پایان دادن به خبرهای شوکه کننده که روزانه میشنویم، اعلام میکنم. این خبرها شایستة حمایت قوی دولتی هستند. خط مقدم نبرد این جنبش در کمپ لیبرتی، اکنون با 1000 زن شجاع، است. آنها شایستة حمایت و توجه بین المللی هستند اما این را دریافت نمیکنند. بنابراین، من به عنوان یک پارلمانتر از ایسلند به ملل متحد، آمریکا و اتحادیه اروپا فراخوان میدهم تا ازجنایت وکشار علیه اشرفیها جلوگیری کند و خواهان تضمین امنیت و سلامتی آنها هستم.
خانم رجوی، من در پایان سخنرانی هایمان لیستی از همه اعضای زن پارلمانتر در ایسلند را به شما تقدیم میکنم تا بدین ترتیب از سازمان شما حمایت کنیم. 

مریان پرل - سردبیر پلاتفرم ژورنالیست جهانی - فرانسه
با تشکر فراوان، بسیار مفتخر و خوشحالم که اینجا با شما باشم. من کاملاً  مبارزهیی که زنان در ایران درگیر آن هستند را درک میکنم. من مدت زیادی روزنامه نگار بودهام و مایلم خیلی سریع با شما در میان بگذارم که چرا در زندگی حرفه یی خود مسائل زنان را انتخاب کردم. من به طور خاص در ارتباط با افراطی گری فعال هستم. نمیدانم که آیا در جریان این مسأله هستید یا خیر، اما وقتی حمله برجهای دوقلو صورت گرفت، 103 زن باردار بودند که پدران فرزندان آنها در آن حمله کشته شدند. برخی از این زنان به من نامه نوشتند و سؤال کردند اکنون چگونه میتوانیم امید پیدا کنیم و چگونه میتوانیم برای فرزندانمان در مورد امید در جهان صحبت کنیم؟ این سؤال خوبی بود که امید را کجا پیدا میکنید؟ من به آنها و از طرف آنها گفتم که به دنبال امید باشید و برای آن جستجو کنید. من گفتم امید نباید از ذات مذهبی باشد، بلکه باید در اعمال افراد و رفتار آنها به عنوان انسان ریشه داشته باشد. بنابراین، نیازی به گفتن نیست که من آن امید را در اعمال زنان در سراسر جهان یافتم. پایداری، هوش و شجاعتی که برای تغییر جهان لازم است به طور مکرر توسط زنان همه جا در همه اقدامات وارد شده و زنده میشود. من این را هر روز شاهد بودم.
تجربه خودم، من را به این ایمان رسانده که تنها روش پیروزی در این جنگ تقویت ارزشهایی است که آنها تلاش میکنند نابود کنند، مانند آزادی و برابری.
من همچنین شاهد وضعیتی بودهام که سیاست مانع عدالت و حقوق بشر شده است و نیروهای مسلح که ما نتایج آن را میدانیم. بنابراین آن چه باقی میماند شهروندان عادی هستند و من یک ایمان قوی دارم که این مردم معمولی هستند که رژیم ایران را سرنگون خواهند کرد. وضعیت زنان در هند، سومالی، افغانستان، و دلیلی که به این اعتقاد دارم این است که هرگونه تغییر واقعی باید از درون صورت گیرد. این مانند یک ارتش نامریی از افراد است که این نبرد را رهبری میکنند و امروز از بسیاری از آنها شنیدهایم.
خانم رجوی در مورد یکی از دوستان خود که عزم او دشمنانش را وادار کرد که دشمنانش به او شلیک کنند و این آنها را به وحشت میانداخت. آنها حق داشتند که وحشت کنند چرا که او عزم بیشتری در برابر یک افراط گرا کسب کرده بود، که خیلی حرف بزرگی است. بنابراین، میخواهم امروز به شما همچنین بگویم که من به دلیل اینکه زن هستم در معرض افراط گرایی قرار نگرفتم، بلکه به دلیل اینکه روزنامهنگار هستم در معرض آن قرار گرفتم. همسر من دانی واقعاً عاشق مردم ایران بود و من کم کم فارسی یاد گرفتم و بسیاری از افرادی که اینجا هستند، با او هنگامی که کار خبرنگاری خود را آنجا انجام میداد، آشنا شدند. به عقیده من ما ارزشهای بسیار قوی داشتیم، و برای ما برقراری ارتباط میان افراد معنی بسیاری داشت، بیان حقیقت معنی بسیاری داشت، و از همه مهمتر، تحقق عدالت محرک اصلی ما بود. بنابراین وقتی مشغول تحقیقات پیرامون حملات یازده سپتامبر در پاکستان بودیم، دنی توسط القاعده ربوده شد و من در آن زمان باردار بودم. او به طرز وحشیانه یی به قتل رسید و تصاویر این قتل در اینترنت گذاشته شد. من در آن زمان در کراچی همراه او بودم و تمام تلاش خود را کردم که او را نجات دهم، اما آنها او را کشتند با وجود اینکه میدانستند بیگناه است. بنابراین، من با همین سؤال مواجه بودم که پیش از آن از من سؤال شد، اکنون چگونه امیدوار شوم؟
وقتی فهمیدم که چه برایش پیش آمده، توسط سربازان و مأموران بسیاری از کشورهای مختلف محاصره شده بودم، و سلاحهای بسیار زیادی اطراف من وجود داشت چرا که نفرات پلیس زیادی اطرافم بودند. اولین واکنشم این بود که سلاحی را به دست گرفتم و فکر کنم آنها را به وحشت انداختم چرا که باردار بودم و سلاح در دست داشتم، و احساس میکردم که آسیب رساندن به افرادی که خیلی به شما آسیب رسانده اند، بسیار ساده است. خیلی زحمت نمیخواست مثلاً یکی از افرادی که او را ربوده بود، بکشم. برای این حاضر بودم.
اما همچنین درک کردم که این روش ساده فرار از این مسأله است.
در واقع در آن زمان که سلاح خود را پایین گذاشتم، لیستی از اعمال آنها تدوین کردم، لیستی از اهدافی که میخواستند با کشتن دنی محقق کنند. تنها برخی از آن را نقل قول می کنم. آنها میخواهند تمدن را نابود کنند، بنابراین من باید تلاش کنم گفتگو و تفاهم را ترویج کنم. آنها میخواهند خوشحالی را بکشند، بنابراین من بار دیگر خواهم خندید. آنها میخواهند امید را نابود کنند، بنابراین من آن را کشف کرده و به دیگران هم خواهم داد.
این البته یک وظیفة روزانه است، که بعضاً شکست میخورم و بعضاً موفق میشوم. اما این مبارزة من است و عزم جزم کردهام پیروز شوم. من همچنین عزم جزم کردهام که به نیابت از همة افرادی که به من شجاعت میدهند، پیروز شوم. آن افراد تنها کسانی هستند که میتوانید به آن ایمان و اطمینان داشته باشید چون هیچ منافع پنهان دیگری ندارند جز دفاع از ارزشهایی که ما را به انسان تبدیل میکنند، مانند آزادی و کمال. خیلی ساده، ما مردم هستیم و معتقدم ارزشهایی که ما را تعریف میکنند، پیروز خواهند شد، و این به یمن عزم همة این افرادی است که هرگز آنها را نخواهیم دید. بعضاً از آنها خواهیم شنید و از برخی امروز شنیدیم، و شاید فردا در جریان خبرها محو شوند، اما اعمال آنها به ما اجازه میدهد که امروز اینجا باشیم.
بنابراین میخواهم سخن بگویم و این برای تمام زنانی است که در جهان با آنها در ارتباط قرار میگیرم، زنانی که مبارزه میکنند و نبردهای خارقالعاده یی را از طرف همة ما رهبری میکنند. میخواهم بگویم که اگر نومیدی و شکست دارید، بروید و سرنوشت خود را نزد افرادی که هیچگونه منافع پنهانی ندارند، قرار دهید.
بنابراین مایلم به افتخار تمامی زنانی که امروز در مورد آنها صحبت کردیم مقدمه یی که برای دنی نوشتم را بخوانم و میگویم دنی، چون به این صورت نوشتم. اما به طور واقع اسامی همه این افراد در آن قرار دارد. این زمانی بود که کتابی به نام «قلب قوی» نوشتم و ماجرای پاکستان را توضیح دادم. من این کتاب را برای تو دنی نوشتم چون تو شجاعت انجام این عمل را به تنهایی داشتی، تا با دستان بسته بمیری در حالی که قلبت شکست نخورده بود. من این کتاب را برای تو مینویسم تا عدالت برای تو برقرار شود و حقیقت را بیان کنم. من این کتاب را مینویسم تا از تمامی افرادی که در زمانهای اسفناک از ما حمایت کردند، تقدیر کنم. آنها یک پل احساسی ایجاد کردند تا ما بتوانیم بر آن بایستیم. من این کتاب را برای تو آدام مینویسم که پسر ما است، زیرا میخواهم بدانی که پدر تو یک قهرمان نبود، بلکه یک انسان عادی بود، یک مرد عادی با قلبی قوی بود. من معتقدم همة زنانی که امروز در مورد آنها صحبت کردیم، همه آن زنان عادی با قلبی قوی، آنها هستند که میتوانند تروریسم را شکست دهند. مسأله دیگر این است که آنها میدانند ما هیچ گزینة دیگری نداریم غیر از اینکه در آن نبرد پیروز شویم.
پس، به امید پیروزی

کارمن کویین تانیلا - رئیس کمیسیون زنان پارلمان اسپانیا و معاون کمیته برابر در شورای اروپا
عصر بخیر، خانم رئیس جمهور رجوی، خانمهای وزیر، نمایندگان پارلمان عزیز، دوستان عزیز،
می خواستم قبل از هرچیز از خانم رجوی تشکر کنم که به من این افتخار داده شد تا بتوانم مجدداً همراه با همة شما باشم، برای بزرگداشت روزی بسیار مهم در زندگی زنان در سراسر جهان، برای گرامیداشت روز جهانی زن.
من فکر می کنم که هربار ما به این موضوع اشاره می کنیم یا سخنی ایراد می کنیم و نمی توانیم تاریخ خودمان را فراموش کنیم. تاریخ زنان در سراسر جهان، لذا می خواهم یاد آور شوم آن زنان پیشتازی را که در سال 1911، زنان دانمارک، زنان آلمان، زنان اتریش و سوئیس پرچم زنان جهان را در دست بلند کردند و باید که 66 سال دیگر می گذشت تا در سال 1977 سازمان ملل روز 8 مارس را به عنوان روز جهانی زن اعلام کند، همانند روز جهانی صلح، چرا که صحبت در مورد زنان امروزه برابر با صحبت در مورد دموکراسی است، زیرا صحبت در مورد زنان در جهان، صحبت از صلح است و صحبت از آزادی است، لذا امروز ما اینجا جمع شده ایم، برای صحبت در مورد زنان در ایران که نقش مهمی را در مبارزه برای حقوق زنان در منطقه یی که ایران در آن واقع شده، ایفا می کنند. به همین دلیل است که امروز، از جامعة جهانی، در اینجا گرد هم آمده ایم، درپاسخ به فراخوان خانم رجوی برای ارسال یک پیام به جامعة بین المللی برای آزادی و حقوق بشر زنان ایران. زیرا امروز اگر از برابری و فرصتهای برابر صحبت می کنیم، باید همچنان از تبعیض صحبت کنیم، همچنان باید در این باره صحبت کنیم که زنانی هستند در جهان به دست کسانی که از آنها سوء استفاده می کنند، کشته می شوند، زیرا خشونت علیه زنان همچنان اعمال می شود. امروز اگر که باید در مورد برابری صحبت کنیم، باید بگوییم که همچنان یک سقف شیشه یی بالای سر ما زنان قرار دارد و همچنان بسیاری از زنان نمی توانند در تصمیم گیریها نقش داشته باشند، ولی امروز باید در مورد زنان در ایران صحبت کنیم. در مورد زنانی که فقط به خاطر اینکه زن هستند حقوق برابر با مردان در جامعة ایران ندارند، زنانی که از حقوق اولیه خود در دادگاه ها محروم هستند، به دلیل یک فرهنگ مردسالار که با بنیادگرایی مذهبی آمیخته شده، امروزه همچنان حقوق زنها را سلب می کند. برای این است که امروز اینجا جمع شده ایم، ما جمع شده ایم زیرا به طور اتفاقی نیست که زنان هدف  اصلی حمله یی هستند که در اول سپتامبر در اشرف رخ داد و بعد هم در کمپ لیبرتی.آنها هدف حمه قرار می گیرند چون نیروهای بنیادگرای  اسلامی میخواهند صدای زنان را خفه کنند. و امروز اینجا هستیم زیرا خانم رجوی جنبشی را توسط زنان ایجاد کرده است. او جنبش زنان ایران را سازمان داده است که برای زنان در آن سوی جهان مبارزه کنند و علاوه بر این جنبشی برای آزادی است. جنبشی است که می گوید دیگر بس است. دیگر بس است نقض حقوق زنان در ایران. و به همین دلیل است که امروز هم باید بیشتر از هر زمان دیگر، به حفاظت و امنیت زنان در کمپ لیبرتی فراخوان بدهیم. زیرا متأسفانه 6 زن اخیراً در حمله یی که به کمپ اشرف شد، کشته شدند، و 6 زن دیگر به گروگان گرفته شده اند. زنانی که در مورد آزادی صحبت می کردند، برای حقوق بشر تلاش می کردند، زنانی که بنابر فراخوان سازمان ملل برای صلح در جهان تلاش می کردند.
به همین دلیل خانم رجوی، من می خواهم امروز فراخوانی را به جامعة بین المللی بدهم. می خواهم از جامعة بین المللی بخواهم که قتل عام اول سپتامبر 2013 در اشرف را مورد تحقیق قرار دهد، زمانی که 52 تن بی دفاع، شامل 6 زن با شقاوت اعدام شدند و 6 زن دیگر گروگان گرفته شدند. چرا که امروز بیشتر از هر زمان و در این جلسه با بیش از 1000 زن، ما باید صدای خود را برای آزادی بلند کنیم. باید صدای خود را برای حقوق بشر زنان ایران بلند کنیم. شما این را به خوبی گفتید. من هم در پارلمان اسپانیا این را محکوم کرده ام. من این را در شورای اروپا هم محکوم کردم. نمی شود در ایران قوانینی تصویب کنند که پدران با دختر بچه هایی که به فرزند خواندگی گرفته اند، ازدواج کنند. این به معنای نقض حقوق این کودکان است، این به معنای تجاوز و خشونت جنسی علیه دختر بچه هایی است که هیچ حقی برای دفاع از خود ندارند. به همین دلیل باید که چنین اعمالی را محکوم کنیم. و همچنین باید محکوم کنیم که امروز زنان حق حضور در دانشکده‌های مشخصی را در 30 دانشگاه ایران ندارند، زیرا از شرکت در برنامه های مشخص منع شده اند. همچنین باید محکوم کنیم که این اعمال نمی تواند تحت عنوان این یا آن مذهب یا فرهنگ یا افراطی گری ادامه پیدا کنند. زیرا نمی توان به نام مذهب، به نام فرهنگ، به نام آداب و رسوم حقوق بشر زنان را نقض کرد.
بگذارید به آنها بگوییم که در این لحظات ما زنان جهان، که حق برابری واقعی برای زنان را راهبری می کنیم باید که به بر افراشتن پرچم حقوق بشر آنها ادامه دهیم زیرا متأسفانه همچنان به رغم مصوبات چهارمین کنفرانس جهانی زنان که در پکن در سال 1995 برگزار شد، حقوق زنان در جهان نقض می شود. می خواهم به شما یک موضوع خیلی مهمی را بگویم که تا چند روز دیگر در نیویورک مجدداً در بازنگری پلاتفرم اجرایی قراردادهای کنفرانس چهارم جهانی زنان که در پکن در 1995 برگزار شد، شرکت می کنم. و مجدداً کشورهای عضو سازمان ملل پلاتفرم اجرایی قرارداد پکن را بازنگری خواهند کرد. یکبار دیگر خواهیم دید که آیا به اهداف هزارة قبلی رسیده ایم یا نه؟ ولی می خواهم یک چیزی را به شما بگویم، انشالله امسال بتوانیم تعهدات قرارداد پکن را اجرا کنیم، زیرا سال گذشته کشورهایی که پرچم بی عدالتی را بلند کرده اند، کشورهایی که پرچم به رسمیت نشناختن حقوق بشر زنان را بلند کرده اند، بیانیه علیه خشونتی که همچنان در مورد زنان اعمال می شود را وتو کردند. انشالله که امسال ما زنان جهان بتوانیم یکبار دیگر فراخوانی را به جامعة بین المللی بدهیم برای اینکه زنان بتوانند به پیشرفت خود ادامه دهند، زیرا همچنان نقض حقوق زنان ادامه دارد. زیرا همچنان در بسیاری از کشورهای جهان صحبت کردن در مورد برابری زن و مرد، همانند صحبت در مورد مدینة فاضله است، صحبت از برابری همانند صحبت از یک واقعیتی است که در زندگی زنان وجود خارجی ندارد. برای همه این مسائل، خانم رئیس جمهور، از این کنفرانس می خواهم همبستگی خودم را اعلام کنم. می خواهم حمایت خود را از زنان ایران اعلام کنم. می خواهم حمایت خود را از زنانی که هر روز برای آزاد بودن، مبارزه می کنند، اعلام کنم و علاوه بر این می خواهم به همة شما فراخوان بدهم. شما آینة آن زنان هستید که امروز به ما در اینجا در پاریس نگاه می کنند و انتظار دارند در بارة آنها صحبت کنیم. آنها انتظار دارند که امروز ما فراخوانی را به جامعة بین المللی بدهیم برای اینکه نمی شود تحت عناوینی مانند دفاع از صلح، حقوق بشر زنان ایران را امروز در قرن بیست و یکم نقض کرد. و علاوه بر این باید و می خواهم حمایتمان را نسبت به آنها اعلام کنیم و از کلمة امید بگوییم. کلمه یی که باید در زندگی آنها حضور داشته باشد، چرا که امروز ما زنان بسیار زیادی هستیم که برای آنها مبارزه می کنیم. امروز بسیار زیاد هستیم و برای آنها پیامی می فرستیم که می گوید آینده از آن ماست. به آنها پیامی می دهیم روزی می رسد که آنها آزاد خواهند شد همانند ما، آنها در یک دموکراسی زندگی خواهند کرد. و روزی می رسد که از عدالت و حقوقی که به آنها تعلق دارند، بهره مند خواهند شد.
دوستان عزیز امروز زنان ایران به ما نگاه می کنند، امروز زنان ایران به رئیس جمهور خانم رجوی نگاه می کنند و امروز به این زنان باید بگوییم که در کنار آنها هستیم و برای آنها مبارزه می کنیم. بدون شک پرچم برابری، پرچم ماست و پرچم حقوق بشر، پرچمی است که ما به ایران خواهیم برد. بسیار بسیار متشکرم و برایم افتخار و موجب خرسندی بسیار بوده که این روز را با همة شما همراه شوم.
با تشکر فراوان. 

نونتومبی توتو، مبارز ضد نژادپرستی - آفریقای جنوبی
متشکرم ، متشکرم، عصر بخیر، این افتخار بزرگی است که از من خواسته شد در گرامیداشت روز جهانی زن در میان شما باشم.
خانم رئیس جمهور رجوی این افتخار بزرگی است که بار دیگر با شما باشم، و همچنین در میان زنانی که مرا بسیار زیاد به یاد زنان کشورم می اندازد. زیرا، هنگامی که مبارزه علیه آپارتاید در جریان بود، این زنان بودند که رهبری را به دست گرفتند در ایستادن و مبارزه را به خیابانها کشاندن. این زنان آفریقای جنوبی  بودند که به دولت نژادپرست گفتند: اکنون که  به زنان ضربه زده اید مثل این است که به صخره ضربه زده باشید و من می دانم آخوندها در ایران به هراس افتاده اند زیرا آنها می دانند که به زنان در ایران  ضربه زده اند، ولی آنها در حقیقت به صخره ضربه زده اند.
چه فرصتی رژیم ایران دارد وقتی که 1000 زن در لیبرتی آماده فدکاری هستند؟ چه فرصتی رژیم ایران دارد وقتی که زنان جوان در داخل ایران اعتراضات در محیط های دانشجویی را رهبری می کنند؟ چه فرصتی رژیم ایران دارد هنگامی که اپوزسیون توسط یک زن مانند مریم رجوی رهبری می شود.  این رژیم هیچ فرصتی ندارد. هیچ فرصتی ندارد.
آنها تا آن جا که می توانند  به سرکوب، به زندان انداختن و به شکنجه ادامه دهند، آنها حتی می توانند به کشتار ادامه دهند ولی حقیقت این است و آنها هم خودشان می دانند، رژیم طرفی است که خواهد مرد.
حقیقت این است که آنها نمی توانند در مقابل نیروی زنان ایرانی بایستند، آنها نمی توانند در مقابل نیروی مردم سراسر جهان که آزادی و دموکراسی در ایران  را بزرگ می دارند و به آن باور دارند بایستند. آنها نمی توانند. آنها چه فرصتی دارند؟
بنابراین تعجب آور نیست که تلاش کنند به جهان نشان بدهند شکست ناپذیرند، چون می دانند که این طور نیست. تعجب آور نیست که تلاش کنند و به جهان نشان دهند همه چیز تحت کنترلشان است، چون می دانند که اینطور نیست. امروز، ما روز جهانی زن را در پاریس در حمایت از زنان و مردان شجاع مقاومت ایران جشن می گیریم. من قبلاً هم گفته ام و اینجا هم می گویم، می دانم ما روزی نه چندان دور، روز جهانی زن را در تهران جشن خواهیم گرفت. و من دعوت نامه ام را می خواهم.
متشکرم.    

دورنا معاصر - انجمن دانشجویان برلین
خانم رئیس جمهور، میهمانان برجسته، خانمها و آقایان. در ابتدا میخواهم روز جهانی زن در سال 2014 را به همة زنان تبریک بگویم. من به طور خاص بهترین آرزوهایم را نثار 1000 زن شجاع در لیبرتی میکنم، و به جسارت، ثبات قدم و به استمرار روحیه بالایشان در مبارزه علیه رژیم ایران درود میفرستم. برایم باعث افتخار بزرگی است در برابر شما که از سراسر جهان آمدید تا این روز مهم را گرامی بدارید، صحبت کنم. میخواهم به طور مختصر خودم را معرفی کنم. اسم من دورنا است و یک دانشجوی 23 ساله رشته حقوق از برلین هستم. من به عنوان نماینده و مؤسس انجمن جوانان و دانشجویان برای حقوق بشر و دموکراسی در ایران در اینجا حاضر شدهام. اما امروز من همچنین به عنوان دختر مخالفان ایرانی حاضر شده‌ام که به خاطر فعالیتهای سیاسیشان علیه رژیم ملاها مجبور به ترک ایران شدهاند. پدر من به عنوان معاون وزیر محیط زیست در استان آذربایجان خدمت میکرد اما به خاطر حمایتش از سازمان مجاهدین و عقاید سیاسیاش یعنی  دموکراسی، آزادی و احترام به حقوق بشر بنیادین برای همة ایرانیها، صرف نظر از جنسیت، قومیت، مذهب یا ایدئولوژی آنها زندانی شد.
بیش از 100 سال پس از برپایی روز جهانی زن، خواستة زنان برای داشتن حق رأی در اکثر کشورهای جهان محقق شده است. با این حال، برابری جنسی هنوز به واقعیت تبدیل نشده است، چه در آلمان، یعنی در کشوری که من در آن به دنیا آمدم، و چه در سراسر جهان. اما ما امروز جمع نشدهایم که در مورد هر کشوری سخن بگوییم، امروز همه ما جمع شدهایم تا صدای اعتراضمان را علیه رژیم ایران بلند کنیم. این رژیم، زن ستیزی را در قوانین خود مدون کرده است و به طور سیستماتیک زنان را مورد سرکوب قرار میدهد. شکنجة وحشتناک، اعدام و ارعاب به خصوص زنان جوان به خاطر انتخاب نوع پوشش و نحوة زندگی تبدیل به یک واقعیت شده است. فراتر از همه، هتک حرمت زنان عام ترین روش برای سرکوب آنان است. خمینی حتی یک فتوای رسمی صادر کرد و اجازه داد تا زنان جوان و دختران قبل از اعدامشان مورد هتک حرمت قرار گیرند. برخلاف سرکوب وحشیانه، زنان در داخل و خارج از ایران هرگز تسلیم نشدهاند و همچنان برای احقاق حقوقشان ایستادگی میکنند. 1000 زن شجاع ایرانی که صدای خود را علیه بنیادگرایی اسلامی حاکم بر ایران بلند کردهاند، اکنون در کمپ لیبرتی در عراق هستند. یک سوم آنها زندانیان سیاسی سابق هستند و وحشیانه ترین شکنجههای جسمی و روحی را تجربه کردهاند. پس از چندین حملة نظامی و موشکی علیه ساکنان بیدفاع اشرف و لیبرتی، که به شهادت 130تن، ربوده شدن 7 گروگان (که 6 تن از آنان زن هستند) منجر شده است، این زنان فرو نریختهاند و به مبارزه خود علیه رژیم ایران ادامه میدهند و امروز با اعتقاد راسخ تری این مسیر را ادامه میدهند. خانمها و آقایان، این زنان منبع امید و انگیزش برای میلیونها نفر در ایران و سراسر جهان هستند. خانمها و آقایان، در مبارزه علیه رژیمی که دیدگاهش نسبت به زن به قرون وسطی بر میگردد، هیچ چیز قویتر از حضور زنان در رهبری جنبش اپوزیسیون نیست. مریم رجوی گواه این حقیقت است که اسلام و برابری جنسی، ازجمله حضور زنان در مواضع رهبری، با یکدیگر مغایرت ندارند. کمک منحصر به فرد وی در تشویق زنان برای کسب مواضع رهبری در این مقاومت بر روی سازمان مجاهدین تأثیر بسیاری داشته و آن را به پیشتاز جنبش حقوق زنان در خاورمیانه تبدیل کرده است. سرکوب رژیم باید با مقاومتی قویتر پاسخ داده شود. اگر همة ما به دنیایی اعتقاد داشته باشیم که در آن زنان و مردان با یکدیگر برابرند و حق و فرصت دارند تا در همة قسمتهای جامعه شرکت داشته باشند، ما باید دست به دست هم بدهیم و با بنیادگرایی مبارزه کنیم. سال گذشته و در روز جهانی زن، سازمان ملل بر روی تعهد خود نسبت به حقوق زنان تأکید و این شعار را اعلام کرد: به قول خود باید وفا کرد، زمان آن است که خشونت علیه زنان متوقف شود. بنابراین من از همة دولتها از اروپا تا آمریکا میخواهم باور نکنند که میتوان در سیستم کنونی تغییری ایجاد کرد. حمایت از رژیم ایران برابر است با حمایت از سرکوب زنان، بنابراین به قولهای خود وفادار بمانید. اکنون زمان اقدام برای پایان دادن به خشونت علیه زنان است. با تشکر.

ویدا نیک طالعان - انجمن زنان برای دمکراسی در ایران - شمال آلمان
با سلامی گرم خدمت خانم رئیس‌جمهور، میهمانان محترم، و حضار عزیز، خسته نباشید
و سلام و صد سلام خدمت رهبر مقاومت، آقای مسعود رجوی که این میدان مبارزه را برای زنان باز کرد. و سلامهای گرم و درودهای بی‌پایان از طرف انجمن زنان برای دموکراسی در ایران به زنان و مردان مجاهد و مبارز میهنم در زندان لیبرتی. و سر تعظیم در مقابل آنها که در راه آزادی میهن از همه چیز خود گذشتند و آمادة پرداخت حداکثر در راه آزادی و بهروزی ایران هستند.
خانم رئیس‌جمهور، حضار محترم،
از مراسم سال گذشته تا امروز تحولات بزرگی در رابطه با مقاومت ایران به وقوع پیوسته است که در بالاترین کاکل آن حماسة کهکشان زهره در اشرف بوده است. با تعظیم در برابر 52 مجاهد قهرمان، 52 مجاهد پاکباز علی‌الخصوص زنان بی همتا و دلیر که در برابر این شقاوت بزرگ با تمام مهر آزادگی بر روی پاهای خود ایستاده جان دادن را برگزیدند و در مقابل این جانیان ضدبشر زانو نزدند و درس شهامت و ایستادگی را در مقابل بنیادگرایان ضدزن به جهانی آموزگار شدند. زنان شجاع میهنم همچون زهره و یاران پاکبازش که خاک اشرف را با خون خودشان متبرک کردند، سمبل زنان شجاعی شدند که در جدیترین و حساس ترین مرحلة تکامل و رهایی زنان ایران زمین و منطقه بار سنگین مبارزه و پرداخت همه چیز را به دوش کشیدند، تا به ما و نسلهای آیندة ما راه آزادی و رهایی بیاموزند و ما را از چنگال ارتجاع پلید زن ستیز نجات دهند. حال بگذار سازمان ملل، آمریکا و دیگر دولتهای مماشتگر در خاموشی و سکوت نظاره گر باشند و به تعهداتشان عمل نکنند و همچنان هفت گروگان که 6تن آنها از زنان شجاع میهنمان هستند، در اسارت بمانند. جز کلمة شرم بر این مماشتگران چیز دیگری نمی بایم. شرم بر شما باد، شرم بر شما باد. هیچ می دانید اشرف از کجا آغاز شد؟ اشرف از آنجایی آغاز شد که بنیادگرایان زن‌ستیز کمترین، کمترین حق و حقوق ما زنان را به رسمیت نشناختند. اشرف از آنجایی آغاز شد که ما را خانه‌نشین می خواستند و به خاطر اینکه ما دنبال حقمان بودیم ما را شکنجه، سنگسار و اعدام کردند، اشرف از آنجا آغاز شد که دخت ایران زمین فاطمة مصباح در سن 13 سالگی اعدام شد، اشرف از آنجا آغاز شد که مام ایران زمین، مادر ذاکری به فجیع ترین وجه شکنجه و اعدام شد. بله اشرف از آنجا آغاز شد که اشرف شهیدان، اشرف رجوی در مقابل چشم طفل خردسالش به خون غلطید. اما تمام نشد، تداوم یافت و تکثیر شد. تداوم اشرف و محرکة اصلی چرخش این اصل به دست پرتوان پاک مریم رجوی با بلند کردن پرچم آزادی زنان ایران زمین به حرکت درآمد، همه‌گیر شد و بر خلاف میل ارتجاع و استعمار به گونه یی بی‌بدیل، بله به گونه‌یی بی‌بدیل توسط پاکترین، آگاه ترین زنان میهنم امتداد پیدا کرد و تا سرنگونی ارتجاع زن ستیز نیز ادامه خواهد داد. شک نکنید، شک نکنید اشرف تمام شدنی نیست. اشرف نه مکان است و نه چند ساختمان نیست. اشرف ارادة زن ایرانی است برای سرنگونی رژیم ضدبشر و ضد زن و استثمارگر است. اگر امروز زهره را از ما گرفتند، هزار هزار زهره در آسمان میهن تکثیر خواهد شد.
ما انجمن زنان برای دموکراسی در ایران از مماشتگران می‌خواهیم دست از تجارت خون با نفت بردارند و آرمانهای یک ملت در زنجیر را با منافع زودگذر اقتصادی معامله نکنند. یک ایران آزاد و غیر اتمی بر پایة عدالت و برابری زن و مرد و تمامی اقشار با دست پرتوان مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیدة مقاومت ملی ایران نه تنها برای ایران و ایرانی بلکه برای تمامی جهان، لازم، میسر و در دسترس است. درست است که چاه ظلمت و ارتجاع عمیق است اما کوه استوار مقاومت و حضور زنان آزادة  ایران زمین با الهام از راه و رسم مریم رهایی، سر به فلک کشیده و با حضور جدی، استوار و پابرجا، دست در دست هم سر اژدهای زن ستیز ارتجاع را به صخره‌های البرز می‌کوبیم. و همراه با زنان و مردان مجاهد، در جنگی صد برابر زهره و یارانش را تکثیر می‌کنیم.
حضار محترم!
زنان مجاهد ایران زمین همواره سرسخت و سرفراز بر چوبه‌های دار و تیرکهای اعدام بوسه می‌زنند و صلیب بر دوش چون مسیح به جنگ بنیادگرایان می روند و جهان را خبردار می کنند که بر ملت اسیر علی‌الخصوص زنان میهنمان چه گذشته و چه می‌گذرد. پس بر ماست که در چنین روزی عهد و پیمانی در حمایت و پشتیبانی با آنها ببندیم و از این پس شعر فروغ را که می گفت خواب دیده است کسی می آید را با جملاتی رساتر می خوانیم و دیگر به انتظار کسی نمی نشینیم.
آن کس آمده است، یاری می طلبد،
آن ستارة قرمز آمده است، دیگر خواب نیست
کسی دیگر، کسی بهتر، کسی که مثل هیچ کس نیست
و مثل کسی است که باید باشد
کسی که در برابر ظلم کم نمی‌آورد
کسی که آمدنش را نمی‌شود گرفت و دستبند زد
کسی که در دلش با ماست و در نفسش با ماست و در صدایش با ماست
کسی که رهایی و نان را تقسیم می‌کند
کسی که روز اسم نویسی را تقسیم می‌کند
بله زنان آزادة میهنم خواب نیست. انتظار نیست
آنکس آمده است راه  باز کنیدش
راه بازکنیدش و با همتی سترگ به یاریش به پا خیزید.
متشکرم

الیزابتا زامپاروتی ـ رئیس مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان

متشکرم، رئیس جمهور عزیز، مریم رجوی، سخنرانان و حضار محترم
بسیار خوشوقتم که امروز در اینجا در یک چنین مناسبت مهمی با شما هستم. مایلم که سخنرانیم را روی وضعیت لیبرتی و ساکنان زن شجاع آن متمرکز کنم. طی سالیان، ساکنان کمپ با چالشهای جدی و خطرات زیادی مواجه بوده اند. در ورای همة تهدیدها، کشتارها و تحریمهای ظالمانه و فشارها هر کس می تواند یک ارادة قوی برای آزادی ایران و برقراری دموکراسی در این کشور را ببیند. پشت این ارادة قوی، هر کس می تواند درخشش رهبری زنان را ببیند. زنان شجاعی که نشان داده اند اشرفیها چه زن و چه مرد، به دیکتاتور ایران تسلیم نخواهند شد.
دیکتاتورها همیشه مثل هم هستند. به عنوان یک فعال حقوق بشر، از انجمن مخالف خشونت «به قابیل دست نزنید»، مایلم به شما بگویم، از زمانی که روحانی در ماه اوت گذشته به قدرت رسید، بیش از 500 نفر در ایران از جمله زنان و نوجوانان اعدام شده اند.
در همین حال توطئه های آخوندها یکی پس از دیگر اجرا می شود. آنها بیش از 120 تن از ساکنان را کشته اند، بیش از 1000 تن از آنان را مجروح ساخته اند. یک محاصرة ظالمانه از جمله محاصرة پزشکی را به آنها تحمیل کرده اند. داراییهای آنها را منهدم کرده اند. ولی موفق نشده اند ساکنان را مجبور به تسلیم کنند و موفق نشده اند ارادة آنها را در مبارزه شان برای آزادی در ایران درهم بشکنند.
اکنون، پیامی که این زنان به زنان جهان می فرستند چیست؟ خواستشان از ما چیست؟
 پیام این است که زنان می توانند یک چنین الگویی از شجاعت، قدرت، اراده و تلاش خستگی ناپذیر را حتی تحت سخت ترین شرایط خلق کنند. درخواستشان از ما هم این است که پشتیبان آنها باشیم و تمامی حمایتمان را نثارشان کنیم. صدایشان را به جهان برسانیم و در کنارشان بایستیم.
می دانیم که 10 سال پیش آمریکا آنها را به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو به رسمیت شناخت و به آنها کارت افراد حفاظت شده داد. آنها حتی توسط کمیساریای عالی پناهندگان به عنوان پناهجو و افراد مورد نگرانی شناخته شده اند ولی با این حال بیش از 120 نفر که دارای کارت افراد حفاظت شده بودند، قتل عام شدند. این برای سازمان ملل و آمریکا شرم آور است. به همین دلیل ما خواهان پایان دادن به قتل عام افراد بیگناه و بیدفاع و غیرمسلح هستیم.  باید از حمله به کمپ لیبرتی جلوگیری شود و حملات متوقف شود،  اقدامات امنیتی باید اتخاذ شود تا اطمینان حاصل شود  که ساکنان تا زمانی که عراق را ترک نگفته اند در سلامت و امنیت هستند.
ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که 7 گروگان آزاد شوند. ما به عنوان اروپا، آمریکا باید شروع به بررسی مسائل و مشکلات کمپ لیبرتی، نه تنها مسائل انساندوستانه بلکه مسائل سیاسی، بکنیم. و یک راه حل سیاسی برای همه آنها پیدا کنیم.
خانم رجوی همگی ما با شما هستیم، به حضار در این کنفرانس نگاه کنید، شما تمامی این زنان را در سمت خود دارید. ما شکی نداریم که شما موفق خواهید شد.
ایران آزاد خواهد شد و ایران با زنان از شر رژیم زن ستیز آخوندها خلاص خواهد شد.
بسیار متشکرم 

جانا گانچا - فرماندار کونئو - ایتالیا
خانم رجوی، برادران و خواهران، ما به عنوان هیأتی از کونئو، که شهری در ایتالیاست، در اینجا هستیم و از شما به خاطر دعوتی که از ما به عمل آورده اید تشکر می کنیم. همچنین به شما توضیح می دهیم که چرا به اینجا آمده ایم.
کونئو شهری است که اعلام کرده با شهر اشرف دوقلو و خواهر است.
 ما اهالی کونئو احساسات قوی نسبت آنها (اشرفیها) و نسبت به درد و رنجهای آنها داریم و می خواهیم همبستگی عمیق مان را با اشرفیها، که کماکان در رنج و محنت به سر می برند و ریسکهای خطرناکی را متحمل می شوند، ابراز کنیم.
آنها باید بدانند که اهالی شهرستان کونئو در درد آنها شریک هستند و در کنارشان ایستاده اند و حمایتشان می کنند. مایلیم به اطلاع شما برسانیم که تاکنون ما قطعنامه های متعددی را در خصوص ضرورت حفاظت از ساکنان به تصویب رسانده ایم و باز هم به اینکارمان ادامه خواهیم داد.
درد و رنج آنها موجب اضطراب و نگرانی ما شده، به ویژه وقتی متوجه شدیم که آنها افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و باید باشند.
 بنابراین سازمان ملل و دولت آمریکا و اتحادیه اروپا وظیفة قانونی و اخلاقی در قبال حفاظت آنها دارند.
 اما متأسفانه این وظایف محترم شمرده نشده و این قابل قبول نیست.
در هر حال، در این مناسبت ویژه برای زنان، می خواهیم همگی با هم به تمامی زنان شجاع کمپ لیبرتی و تمامی زنان دوست مقاومت ایران سلام و درود ویژه بفرستیم و به آنها بگوییم که ما با شما هستیم.
 قوی دل و شجاع باشید.
متشکرم