یک مهره سرکوبگر اطلاعات آخوندها، به شکست رژیم آخوندی و متوقف شدن قطار بی دنده و ترمز هسته ای رژیم اذعان کرد و گفت: در (مذاکرات هسته‌ای)، ما این جا شکست خوردیم که کلید عقب‌گرد را زدیم. بعد سیاسی اش به نظر من خیلی مهمتر بود؛ چون اگر شما می‌توانستید این را تحمیل کنید، چنان اقتداری از شما در جهان ایجاد می‌شد که شاید اصلاً قابل وصف نمی‌بود. ...
دو چیز است که انسان را ناراحت می‌کند: ۱- اینکه ملت نمیداند چه چیزی را از دست داده است. ۲- مردم نمی‌دانند که چه کاری را دارند به اسم موفقیت در جیب ما می‌کنند و این پتک را بر سر ما می‌زنند که شما دیپلماسی بلد نیستید، دیپلماسی یعنی این؟ خوب بنده ی خدا، این دیپلماسی را که ما ۲۰۰ سال است داشته ایم. میرزا ابوالحسن چه کار می‌کرد؟ دیپلماسیش چه بود؟ عقب نشینی در برابر فشار و تهدید. مگر شما به غیر از این می‌توانستید بکنید؟ اینکه ۲۰۰ سال است که داشت انجام می‌شد.
اگر بنا بود از حق مسلم خودم چشم پوشی کنم که این را هر کس دیگر هم می‌توانست انجام دهد.
مهمترین امتیازی که در مذاکرات دادیم توقف پیشرفتمان بود!
این قطار هسته ای ۸ سال داشت با سرعت پیش می‌رفت؛ ولی این قطار بالاخره متوقف شد.
ما معتقدیم که استراتژی مذاکره، استراتژی مناسبی برای چنین مسأله ای نیست. با استراتژی مذاکره این مساله را نمی‌توان حل کرد.
آن روزی که در زمان انتخابات گفته شد که چرخ‌های سانتریفیوژ باید به شرطی بچرخد که کارخانه‌ها هم بچرخد، این در واقع خالی کردن پشت خود در میز مذاکره است؛ وقتی گفته می‌شود که خزانه خالی است، پشت دشمن را خالی نمی‌کنیم، بلکه پشت خود را خالی می‌کنیم.
سایت حکومتی رجا نیوز - 24 اسفند 92