قطعاً از وضعیت به شدت وخیم امنیتی و موج انفجارها و قتل و ترور و دستگیریهای خودسرانه و اعدامهای بی رویه و گسترده در عراق مطلع هستید. همانطور که خودتان نیز در جریان سفر به عراق تأکید کردید، جانهای شهروندان بیگناه عراقی در الانبار در اثر توپ باران کور و کین توزانه از سوی نیروهای مالکی در معرض خطر است و  طی دو ماه گذشته هزاران تن از هموطنانم در این استان کشته و مجروح شده و صدها هزار تن آواره شدهاند.  
ظلم و ستم این حکومت علاوه بر مردم عراق، متوجه پناهندگانی است که ربع قرن است میهمانان ما محسوب می شوند و  در این تردیدی نیست که عامل اصلی این وضعیت خطرناک و انفجاری در عراق نفوذ ویرانگر و غیرقابل کنترل رژیم ایران در حکومت مالکی و نیروهای امنیتی آن است. تا آنجا که بنا به خواست این رژیم نیروهای امنیتی عراق با هجوم وحشیانه به اعضای اپوزیسیون ایرانی مجاهدین خلق در کمپ اشرف، علاوه بر کشتار شنیع 52 پناهنده سیاسی 7 تن از آنان را نیز ربوده و به گروگان بردند و بهرغم گذشت شش ماه کمترین اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست.
بعد از ماهها امتناع عامدانه و غیرقابل توجیه در پذیرش هیئت تحقیق مستقل بین المللی در خصوص این قتل عام و حتی خودداری از تحویل اجساد 52 شهید به خانواده و دوستان شان، سرانجام حکومت عراق در یک اقدام غیرقانونی و بدون اطلاع حتی نمایندگان یونامی، اجساد را به طور مخفیانه در مکانی نامعلوم دفن کرد. این اقدام اثبات کننده این واقعیت است که حکومت عراق تلاش می کند دستهای خود را از جنایتی که در اول سپتامبر 2013 مرتکب شده است، بشوید.

آقای دبیرکل
کمپ لیبرتی که تاکنون بارها مورد تهاجمات خونین قرار گرفته ، هم چنان درمعرض خطر است و حکومت عراق با کارشکنیهای مختلف و به بهانههای واهی از وارد کردن و نصب تی والهای حفاظتی یا سنگرهای بتونی، که توسط خود ساکنان و با هزینه خودشان خریداری و توسط پیمانکاران خصوصی به کمپ منتقل شده، ممانعت می کند.
حکومت عراق با سپردن مدیریت کمپ لیبرتی را با اختیارات نامحدود به مأمورین خشن و قسی القلبی چون سرهنگ صادق محمد کاظم، سرگرد احمد خضیر و سروان احمد عذاب ماشی- که هر سه نفر در قتل هام های صورت گرفته در کمپ اشرف طی سالیان اخیر نقش مستقیم و فرماندهی داشته اند و در احکام مختلف دادگاههای بین المللی نیز از آنها نام برده شده- عامدانه در پی آزار و اذیت روزانه ساکنان است.
طی هفته های اخیر این فشارها افزایش زیادی داشته است و شرایطی که نظامیان مزبور بر لیبرتی اعمال می کنند عملاً بدتراز رفتار با زندانیان است. آنها حتی از ممانعت ورود کامیونهای مواد غذایی به کمپ ابایی ندارند و بعضاً روزهای متوالی آنها را در خارج کمپ نگه می دارند به طوریکه بخش قابل توجهی از مواد قبل از رسیدن به دست ساکنان فاسد می شود. این در حالی است که ساکنان نه حق تردد به بیرون جهت تهیه مایحتاج خود را دارند و نه بر خلاف کمپ  اشرف، از انبارهای غذایی برخوردارند و ایجاد چنین محدودیت هایی زندگی معیشتی کمپ را با مشکلات جدی مواجه کرده است. نیروهای دولتی همچنین در ورود و خروج خودروهای خدماتی آنقدر مشکل تراشی میکنند که کمپ با بحران بهداشتی مواجه است و ساکنان برای مراجعه به بیمارستانهای بغداد یا خریداری داروهای مورد نیازشان با انواع آزار و اذیت ها و کارشکنیهای روزانه مأمورین استخبارات روبه رو میشوند.  

آقای بان کی مون،
ما عمیقاً معتقدیم و تأکید داریم که دفاع صریح از محترم شمردن حقوق بشر و حفاظت از جان شهروندان عراق و همچنین حقوق مقدس پناهندگی و تأمین  فراهم کردن حداقل های حفاظتی و انسانی شرایط انسانی و معیشتی برای ساکنان لیبرتی باید به هر مصلحت دیگر و از جمله سیاست انزجارآور مماشات با رژیم ایران ارجحیت داشته باشد. تامین الزامات مبرم امنیتی در لیبرتی شامل بازگرداندن 17500 تی وال، انتقال سنگرهای انفرادی بتونی به تعداد کافی، و همچنین انتقال کلاه و جلیقه های ایمنی و تجهیزات پزشکی از اشرف و بطور خاص استقرار پست مراقبت شبانه روزی ناظران ملل متحد همراه با یک تیم کلاه آبی در داخل لیبرتی ضروری ترین و فوری ترین اقداماتی هستند که میتوانند مانع از تکرار جنایات ضد انسانی و خدشه دار شدن هر چه بیشتر وجهه عراق در جامعه بین المللی شوند.
با احترام و در انتظار اقدام عاجل شما
دکتر طارق الهاشمی
17 مارس 2014
گیرندگان رونوشت:
-    جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا
- آنتونیو گوترز، کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد
-    ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد
- جفری فلتمن، معاون سیاسی دبیرکل ملل متحد
-    کاترین اشتون، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا
-    آلخو ویدال کوادراس، نایب رئیس پارلمان اروپا
-    استرون استیونسون، رئیس هیئت رابطه با عراق در پارلمان اروپا