این آخرین جمله منتظری، قائم مقام رهبر، به دوست رهبرش خمینی در تابستان بود قبل از این‌که استعفای خود را در اعتراض به صدور فتوای خمینی به وی تقدیم کند، فتوایی که در آن گفته بود هرکس بر فتنه پافشاری کند اعدامش جایز است. به‌دنبال فتوای خمینی، هزاران زندانی سیاسی که اغلبشان از سازمان مجاهدین خلق بودند اعدام شدند، علاوه بر آن بعضی از شهروندان از ملیتهای غیر فارسی و فعالان چپ طی روز در گورهای جمعی دفن شدند. در پی استعفای منتظری، وی تحت اقامت اجباری قرار گرفت تا این‌که چند سال بعد درگذشت. حامیان حاکمیت از این تصمیم خوشحال شدند، و آن را گام مهمی برای حفاظت از وحدت کشور و پاک نگاه داشتن ایدئولوژی دانستند، اما مجاهدین خلق از صحنه هستی محو نشدند... کما این‌که همدردی بین المللی با آرمان خود به‌دست آوردند که به حذف نام این جنبش از لیست تروریستی توسط قدرتهای بزرگ انجامید...».
چهارشنبه - 6 فروردین 93