دولت راست میانه که ائتلافی از حزب اصلی حاکم یعنی مردم آزادی به رهبری برلوسکونی و اتحاد شمال می باشد توانست یکسری از استانهایی را که به طور تاریخی دست چپها بود در اختیار خود بگیرد و در مجموع در 6 استان به پیروزی دست پیدا کند.
چپ میانه 7 استان را از آن خود کرد و 4 استان را تحویل راست میانه داد. اما از میان 8 استانی که دراین دوره از انتخابات نبودند تقسیم بندی به این صورت است که 5 استان در دست راست میانه و 2 استان در دست چپ ها و یک استان هم در دست اتحاد خودمختار Valdotaine می باشد.
نگاهی کلی به وضعیت تقسیمات سیاسی در سراسر ایتالیا نشان می دهد که راست میانه 11 منطقه و چپ میانه 9 منطقه را در دست دارند.
به این ترتیب این انتخابات یک پیروزی برای راست میانه بود و به قول مطبوعات ایتالیا برلوسکونی در انتخابات 28 و 29 مارس برنده اصلی بوده است زیرا استانهای اصلی کشور مانند لومباردیا (میلان)، پیومونته (تورینو)، لاتزیو (رم)، کالابریا (شهر کالابریا) و کامپانیا (ناپل) که از بزرگترین استانها می باشد را راست میانه در دست دارد استانهای سیسیل و ساردنیا نیز از گذشته دست ائتلاف برلوسکونی بوده است.
جمعیت کشور ایتالیا بیش از 60 میلیون نفر است که بعد از این انتخابات راست میانه بر 42 میلیون نفر (11 استان) حکومت دارد و چپ میانه بر حدود 18 میلیون نفر (9 استان).
اصلی ترین صحنه های رقابت در استانهای پیومونته (تورینو) و لاتزیو (رم) بود.
در تورینو که دور قبل دست چپ میانه بود با پیروزی روبرتو کوتا این استان صنعتی تحویل ائتلاف برلوسکونی شد و اما در رم رقابت تنگاتنگی بین خانم اما بونینو نایب رئیس سنای ایتالیا از حزب رادیکال و کاندیدای چپ میانه با خانم روبرتا پولورینی, یک سندیکالیست و دبیرکل اتحادیه سراسری کار (UGL) و کاندید راست میانه برقرار بود, سرانجام با اختلاف کمتر از 2 درصد یعنی 50.7 درصد در برابر 48.8 درصد, خانم پولورینی کاندید راست میانه به پیروزی رسید. خود وی این پیروزی را یک معجزه نامید.
مقایسه این انتخابات با انتخابات قبلی که مربوط به انتخابات پارلمان اروپا در سال 2009 بود نشان می دهد که اگرچه ائتلاف راست میانه به رهبری برلوسکونی نسبت به انتخابات قبلی پیروزی قابل توجهی کسب کرده ولی تا آنجا که به حزب برلوسکونی یعنی مردم آزادی Popolo della Liberta بر می گردد افت داشته است. در عوض حزب اتحاد شمال Lega Nord صعود کرده و آرای بیشتری کسب کرده است و نشان می دهد که در مناطق شمالی این حزب پیشرفت قابل توجهی داشته است.
از طرف دیگر در طیف چپ به دلیل تفرق و شرکت در انتخابات به صورت پراکنده و احزاب کوچک نتوانستند موفقیت قابل توجهی کسب کنند. این پراکندگی راه را برای پیروزی حریف (ائتلاف راست میانه) هموار نمود.
