در 4آبان گذشته نیز دژخیمان رژیم به دستور خامنه ای 16زندانی سیاسی بلوچ رابه طور جمعی در زندان زاهدان حلق آویز کردند و رسانه های حکومتی عکسهای اجساد قربانیان را که بیرحمانه از جراثقالها آویزان شده اند، منتشر کردند. دادستان رژیم در زاهدان آشکارا گفت: «این افراد درپاسخ به شهادت مرزبانان، در سراوان اعدام شدند (خبرگزاری نیروی قدس موسوم به تسنیم- 4 آبان92).
اعدام جمعی و مخفیانه 15 زندانی بلوچ دیگر در 16بهمن ماه گذشته در زندان چاه بهار و به دار کشیدن جسد احمد عیسی زهی، یک زندانی 23ساله که قبل از اجرای حکم اعدام، بر اثر سکته جان سپرده بود (مهر92) از دیگر جنایتهای برملا شده آخوندها علیه مردم محروم بلوچستان است.
اعدام زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی، بعد از روی کار آمدن آخوند شیاد روحانی روندی فزاینده داشته است. این جنایتها که به منظور ایجاد رعب و وحشت و جلوگیری از خیزش های بزرگ اجتماعی و بطورخاص زهرچشم گرفتن از مردم محروم سیستان و بلوچستان صورت می گیرد، بر شدت خشم وانزجار عمومی از فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران افزوده است.
مقاومت ایران عموم مراجع بین المللی و ارگانهای حقوق بشری به ویژه کمیسرعالی حقوق بشر و گزارشگرهای ذیربط ملل متحد را به اقدام فوری برای جلوگیری از اعدام سه زندانی سیاسی بلوچ فرا می خواند. سکوت و بی عملی جامعه جهانی در مقابل اعدامهای جنایتکارانه در ایران که در دوران روحانی از 700 مورد تجاوز کرده است، دیکتاتوری دینی حاکم بر ایران را در استمرار و تشدید اعدام و کشتار و نقض وحشیانه وسیستماتیک حقوق بشر تشجیع کرده است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
29فروردین 1393 (18 آوریل 2014)
.