ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا بل أحیاء عند ربهم یرزقون. و مپندارید کسانی که در راه خدا به شهادت می رسند مردگانند، بلکه اونها زنده هستند و نزد پرورگارشون روزی داده می شوند.
با تعظیم در برابر جسد پاک و مطهر شهید بزرگ حقوق بشر و مقاومت عادلانة سراسری، دکتر کاظم رجوی، که در 4 اردیبهشت در ژنو به دست تروریست های خمینی به شهادت رسید.
امروز زمین کربلا، در جوار مرقد مطهر سرور آزادگان حسین علیه السلام و همینطور جاودانه فروغ های ما در اینجا, مهمان, یار و همسفر بزرگواری رو مقدمش رو گرامی می دارند. مهمان و یاری که از خانوادة مسعوده و رایحة اون رو براشون به ارمغان آورده. مقدم این مهمان عزیز بر همة شما و بر همة جاودانه فروغ هایی که پیکر غرقه در خونشون زیر سم پاسداران خمینی در خاک ایران له و لورده و در نوردیده شد، مبارک باد.
نمی دونم جای گریستن داره یا نه. اگرچه که می دونم که قلب هامون خونبار و دردمون جگرسوزه. ولی آخه شهید بزرگ ما دکتر کاظم در سن56 سالگی به اوج و آرزوی خودش که شهادت در راه آرمانش بود رسید و نه در عنفوان جوانی. راهی بود که خودش انتخاب کرده بود. نهایت آرزوش بود. فکر می کنم همة نزدیکان و همة خواهران و برادران تا اونجایی که اون رو دیده بودن یادشونه, هربار که می اومد اینجا متقاضی بود که اون رو جزء رزمندگان ارتش آزادیبخش ثبت نام کنند و به صف مقدم نبرد با خمینی دژخیم بفرستند. آرزوی اون این بود که به صف مقدم نبرد بره و در اونجا به شهادت برسه. بارها به من میگفت که حتما من رو برای عملیات نهایی ثبت نام کن، می خوام تو صحنه باشم.
بارها از من می پرسید، آیا امکان داره  وقتی که من بعد از مرگم, من رو مجاهد خطاب کنین و روی سنگ مزارم مجاهد بنویسین. این نهایت آرزومه.
ولی واقعیت این بود که اگر چه اون آرزوش به لباس رزمندة ارتش آزادیبخش دراومدن و شهید شدن در صف مقدم جنگ نظامی ما با خمینی بود, ولی اون سرداری از ارتش آزادیبخش بود که در صحنة جنگ سیاسی و بین المللی ما با خمینی دژخیم به شهادت رسید.
بارها سئوال می کرد من می تونم مجاهد باشم؟ در زمان حیاتش بهش گفتم, الان هم تکرار می کنم. مگر غیر از اینه که مجاهد نه یک اسم که یک رسم, یک روش, یک آئین و یک زندگیه. مجاهد بودن یعنی رها و آزاد از هرقید و بند استثماری و بنده ساز. مومن به آرمان خلق و آزادی اون و مبارزه برای اون و به حق که   با خون خودش مجاهدتش رو مهر کرد و چه مجاهد والا قدر و پرارج و پر ارزشی.
این شهید بزرگ ما از ویژگی منحصر به فردی برخورداره, بخصوص برای من و مجاهدین و مقاومت سراسری. ویژگی منحصر به فرد این شهید تلاش بی وقفة اون برای حفظ جان مسعوده. مسعود در سال های 1350-1351 در شمار بنیان گزاران و مرکزیت سازمان زیر اعدام بود. تلاش های وقفه ناپذیر و شبانه روزی کاظم بود که از طریق مجامع بین المللی حقوق بشر و بخصوص بسیج کردن هر اونچه که امکانات داشت در خارج کشور, رژیم شاه رو مجبور کرد که لااقل در مقابل اعدام مسعود عقب نشینی کنه. به واقع این اقدام کاظم بسی گرانقدر و پر ارج و پر ارزشه, که با هیچ چیز دیگه قابل قیاس و قابل مقایسه نیست و از این بابت این شهید برای ما جایگاه ویژه و والایی داره.
بعد از اون هم کاظم از آغاز شروع مبارزة مسلحانة انقلابی و تشکیل شورای ملی مقاومت, تمام زندگیش رو وقف دادخواهی خون تمام مجاهدان و مبارزان و تمام کسایی که در حکومت خمینی تحت ستم و شکنجه بودن کرد. در 9 سال گذشته روزی نبود که کاظم آروم باشه. از این کشور به اون کشور و تمام مجامع بین المللی رو تا اونجایی که براش امکان پذیر بود بر علیه رژیم خمینی شوروند و هر سال برای مقاومت سراسری موفقیتی کسب کرد. به دنبال تلاش های کاظم بود که 9 سال پیاپی رژیم خمینی جنایاتش در سطح بین المللی افشا شد و هر سال محکومیت رژیم رو در نقض حقوق بشر به تصویب رسید و چهرة کریه اون برای همة مردم دنیا افشا شد. از این بابت بود که رژیم دل پری از اون داشت بخصوص که داغ ننگی رو که کاظم بر اثر تلاش های خودش بر پیشونی رژیم گذاشته  بود نمی تونست به این سادگی پاک کنه و  اون رو بپوشونه .
هر جا که اون رو گیر می آوردن, در هر محفلی علنا و رسما اون رو تهدید به قتل می کردند. اما کاظم که گوشش به این چیز ها بدهکار نبود. اونچه که کاظم رو به لحاظ شخصی و شخصیتی ممتاز و برجسته می کرد, تا به عنوان یک مدافع سرسخت حقوق بشر و آزادی مردم ایران بر علیه رژیم خمینی مبارزه کنه و این 9 سال از پا نشینه, قلب پاک و روح زلال و بی آلایش اون بود و ازطرف دیگر عواطف سرشار و عمیقش به مسعود. نه فقط به عنوان اینکه اون برادرشه, عمیق تر از اون و بالاتر از اون به گفتة خودش از اونجایی که مسعود براش راهبرآرمانیش بود. به اون ایمان داشت و در این راه با همه چیزش اومده بود. آره همه چیز, ازمقام, موقعیت, مناصب قبلیش, شغلش و حتی زن و فرزندش. کاظم کسی بود که بارها خودش می گفت وقتی که کار دارم حتی لحظه یی نگران و دغدغة زن و فرزند رو ندارم. مسعود به او خیلی سفارش می کرد. آخه خانوادة اون تنها در یک گوشة دنیا بود. هر بار در مقابل سفارشات مسعود میگفتش که من از اونها نگرانی ندارم تو چرا نگرانی. اونچه که برای من مشخص و معین شده من باید با همه چیزم تو این راه بیام این که کمترین چیزه. خانواده من تنها باشه مگه هزاران خانواده در دنیا نیستن, بخصوص در ایران که غریب و آواره افتادن و سرپرستی ندارن.  

رژیم دل پری از اون داشت بخصوص که داغ ننگی رو که کاظم بر اثر تلاش های خودش بر پیشونی رژیم گذاشته بود نمی تونست به این سادگی پاک کنه

 به دست و پا افتاد تا بلکه بتونه خودش رو از این انزوای بین المللی در بیاره. برای این کار نیاز داشت که چهرة کریه خودش رو قدری رنگ و روغن بزنه و بزک کنه تا شاید مورد پسند شیطان های بزرگ و کوچک قرار بگیره. و همانطور که همه تو جریانین، اومد و جریان مفتضح اعزام هیاتی به سرپرستی گالیندوپل  به ایران  راه انداخت ومحصول اون, اون گزارش خائنانه و رذیلانه بود که سعی داشت و تلاش کرد که چهرة رژیم رو ازاین بابت قدری پاک کنه و بگه اونطور هم که میگن نیست, زندان های رژیم خالی شده, اون کارهایی که میکردن مال دورة  خمینی بود, دورة رفسنجانی که دیگه از این خبر ها نیست .یادمه بعد از جریان گالیندوپل و گزارش اون تلفنی کاظم با مسعود صحبت می کرد. خیلی برآشفته بود. میگفت باور نمی کنم  یک چنین جنایتی رو اونها مرتکب شده باشند. بعد به مسعود میگفت فکر می کنم من کوتاهی کردم و الا آخه این چیه؟ مگه می شه جوامع حقوق بشر اونهم تو اروپا یک همچین چیزی بدن بیرون. مسعود به او میگفت اشتباه می کنی تو کوتاهی نکردی اجریان پشت پرده است. بند و  بست اینها با همدیگه عمیق تر از این حرفهاست که اینجا نه من نه تو نه ما بتونیم کاری بکنیم. ولی کاظم آروم نداشت. حتی نقل کرد که باز در یکی از این اجلاس که رفته بوده به یکی از سرکردگان (گالیندوپل) تف کرده بوده تو صورتش و اونهم از سوز دلش بود, بخصوص از اون گزارش. به واقع که کاظم مدافع سرسختی برای حقوق بشر بود و جایی که دیگه نتونست با قطعنامه و امضاء و کاغذ, چهرة کریه خمینی رو افشا کنه, این مدافع سرسخت  با خون خودش, خون 90 هزار شهید و شکنجة 140 هزار زندانی رو دوباره زنده کرد و در تمام جهان به نمایش گذاشت.
فکر می کنم که الان روح کاظم خیلی شاده, داره می خنده داره, به همة اونها میخنده. میگه دیدین شما تلاش کردین که اینجوری خون مجاهدان و مبارزان راه آزادی و شکنجة همة زندانیان مارو اینجوری پامال کنین. ولی نذاشتم, میزتون رو بهم زدم. حالا بعد از این دیگه کی می تونه مدعی بشه که رژیمی که در ژنو, در مقر اروپایی ملل متحد, در خاک کشور بی طرف جاییکه حتی فاشیست ها جرات نکردن دست درازی کنند ، رژیمی که اونجا کسی رو که تنها جرمش دفاع از حقوق بشر و خون های به ناحق ریخته شده به زمین و شکنجه های در سیاه چال ها بوده، کسی که تنها جرمش این بوده، رژیمی که میاد و یک همچین کسی رو در اونجا تیرباران می کنه و تیر خلاص می زنه، دیگه کی می تونه چهرة اون رو بپوشونه؟ نه گالیندوپل نه پدر جدش نه نوه اش. هیچ کدومشون هیچ غلطی دیگه نمی تونن بکنن.
و به واقع خوشا به حال کاظم در راهش اونقدر استوار بود  که اونجایی که دیگه تیغ اش نبرید خونش رو وارد میدون کرد. سال 64 این مصاحبه هایی که سر نقض حقوق بشر کاظم داشت, توی روزنامه های مختلفی نوشته بودن. یک جملة خیلی جالبی از دکترکاظم  نقل کرده بودند. گفته بود که ما تاریخ حقوق بشر را با خون هایمان می نویسیم و به راستی کاظم حرفش رو عملی کرد و مبارزی بود که پای حرف هاش خوابید و اونجایی که نتونست کارش رو پیش ببره با خونش کارش رو پیش برود و به حق که پیش برد کاظم با خون خودش مجبور بود که این راه رو بشکافه و الحق که خیلی خوب شکافت.   
کاظم یکبار دیگه با خون خودش این بانگ رو برآورد که, با خون شهدای مقاومت عادلانه و سراسری و با شکنجه و رنجی که مردم ایران تحمل کردند, نمی شه معامله کرد, نمیشه سر اون رو زیر آب و زیر خاک کرد. تا این رژیم هست همینه و به همین دلیل این رژیم نامشروعه و این تنها جانشین این رژیم یعنی شورای ملی مقاومته, که جانشین برحق این رژیمه و می تونه آزادی واقعی رو به مردم برگردونه و الحق که شورای ملی مقاومت هم با خون شهدای والامقامی چون کاظم رجوی, کاظم باقرزاده, حسن حبیبی و سایر مجاهدان راه آزادی صلاحیت و پایداری خودش رو مهر کرده و قطعا روزی اون به بار خواهد نشست.
شهادت کاظم در عین اینکه خیلی دردناک بود, نه مجاهدین و مبارزین و ارتش آزادیبخش و هواداران مقاومت رو بلکه سراسر دنیا رو به درد آورد و به صدا آورد. اغلب رسانه های بین المللی , مطبوعات, خبرگذاری ها خبر شهادت کاظم رو دادند و به شدت ابراز همدری کردند. بسیاری از شخصیت های بین المللی اونقدر قشنگ کاظم رو توصیف و تشریح کردند که دلم نیومد اینجا, اگرچه زیر آفتابه چند تا از اونها رو براتون نگم.
مطبوعات سوئیس نوشتن کاظم رجوی افشاگر خستگی ناپذیر عملکرد های کشورش بیشترین ضررها رو به دولت ایران در سالن های سازمان ملل وارد  می کرد. مطبوعات سوئد نوشتن کاظم رجوی ، بزرگترین منتقد رژیم ایران در اروپا بود. یکی از شخصیت های بزرگ سوئیس نوشت: اون برای ما همیشه یک نمونه و یک مشعل روشنی بخش خواهد بود و باز از اعضای حزب سوسیالیست سوئد نوشتن که یکبار دیگر آیت الله ها توانستن نقشة قتل یکی از رهبران جنبش آزادی ایران را عملی سازند. اما آیت الله ها هرگز نخواهند توانست جنبش مجاهدین را به قتل برسانند.
شهادت کاظم در عین دردناکی ،اما خیلی تکون دهنده بود. هر ایرانی آزاده و شریف، هر هوادار واقعی مقاومت و هر رزمنده ارتش آزادیبخش که خبر شهادت کاظم رو شنید، تکون خورد و با مشت گره کرده، سوگند یاد کرد که انتقام اون رو در جنگ بیشتر با خمینی خواهد گرفت و بازخواست کننده سئوال می کرد که چرا، چر، چرا.
توی یکی نشست توی یکی از قرارگاه ها بودم. یکی از برادران سوال کرد چرا باید همة بلا ها سر خانواده مسعود بیاد؟ آخه چرا اینجوریه؟ اون شهادت اشرف همسرش، بعد شهادت منیره خواهرش و شهادت اصغر. بعد دستگیری و کتک فرزند شیرخوارش زندانی بودن فرزندان خواهرش منیره و بعد جلوی اونها مادرشون رو شکنجه کردن.
 پدر و مادر پیر 80-70 ساله شو دستگیر کردن و آزار و شکنجه کردن در زندان و حالا هم شهادت کاظم. بس نیست؟
 به او گفتم اینها گوشه یی از خانوادة مسعوده. خانوادة مسعود 90 هزار شهید, 140 هزار زندانی، اینهمه جاودانه فروغ، تمام خانواده های شهدا که تعداد کمی شون تازه همه اینجان. اینها همه خانواده اونن. غم اول اونها مال اونه، غم آخرشون هم همینجور. درغیر این صورت که نداشتن رهبری ذیصلاح می دونین چی به سر مردم میاره و چی به سر انقلاب. اونچه که تا به حال کرده. نابود کردن، از بین بردن و به انحراف کشوندن انقلاب.
اگه رهبری ذیصلاح می خواین مایه اش اینه دیگه. معنی رهبری ذیصلاح رو هم همه مون خوب می فهمیم. یعنی به بار نشوندن همة این درد و رنج ها و همة این خونها، به ثمر نشوندن اون و بعد عینیت بخشیدن به مسیر تکامل اجتماعی انسان و نهایتا راه باز کردن برای رهایی و آزادی و آزاد زیستن و آزاد بودن همة انسان ها. این ماده شه این هم مایه شه هرکس می خواد بیاد. رژیم فکر کرد که مجاهد بس گرانقدری رو از ما گرفته. البته درست فکر کرد  . ولی یک چیز رو اشتباه کرد. نفهمید که خون کاظم در رگ های هزاران رزمندة ارتش آزادیبخش اونچنون به جوشش اومده که باعث پیوند هرچه بیشتر همة اونها به همدیگه شده   آنچنان که مسعود گفته، جواب شایسته و بایسته به همة این خونها تنها و تنها از طریق عملیات نهایی ارتش آزادیبخشه. باید همة این خشم و کین ها رو برای اونجا ذخیره کرد و اونجا به بارنشوند.
خدایا فطریة مسعود رو در آخر ماه مبارک رمضان، برای رهایی مردم ایران قبول کن و بپذیر.
ربنا تقبل منا انک انت سمیع العلیم
خدایا فطریة ما رو برای صلح و آزادی و استقرار حاکمیت مردمی ایران از ما بپذیر.
یادم می یاد شهادت حمزه علیه السلام عموی حضرت محمد. رژیم اگر چه در منتهای استیصال، درماندگی و سقوط محتومش دست به این عمل  ننگین و این جنایت فجیع زد، اما کور خونده.  چنان خشم و قهر و آتشی رو در دل رزمندگان ارتش آزادی و همة هواداران مقاومت برانگیخته که   دامنش رو خواهد گرفت  
اینجا باید اعلام کنم که همونطور که مسعود بارها گفته و در پیام اخیرش هم گفت. همة دولت ها از شرق و غرب باید بدونن که   تا این رژیم یعنی بقایای رژیم خمینی بر سر کاره, چشم دوختن به هر به اصطلاح میانه روی و از این قماش, چشم دوختن به سرابی بیش نیست. تا این رژیم هست نه از صلح و آزادی خبریه نه از میانه روی و بازسازی. جنایت اخیر این رژیم هم علاوه بر 90 هزار شهید دیگه یی که داشتیم, یکبار دیگه این حقیقت رو روشن کردن که این رژیم هیچ مشروعیتی نداره و هرکس که  چه داخل ایران و چه خارج ایران دست در دست این رژیم داره و با اون همکاری می کنه، بر ضد مردم ایرانه و بر خلاف آرمان صلح و آزادی برای مردم ایران قدم بر می داره. کما اینکه جای هیچ تردیدی نیست که  تنها جانشین مردمی مستقل و آزادیخواه برای این رژیم, تنها شورای ملی مقاومته. که سالهاست بی دریغ از پیکرش خون می ره و خون بهای آزادی رو به تمام و کمال پرداخته. و انشاءالله روزی که به اتکاء ارتش آزادیبخش طومار این رژیم جهل و جهل و جنایت رو در هم بپیچیم.
درهمین جا باید تشکر کنم از همة سازمان ها, احزاب و شخصیت های ایرانی و خارجی که شهادت دکتر کاظم رو به شورای ملی مقاومت, به سازمان مجاهدین خلق و خود مسعود، به خانوادة رجوی   تسلیت گفتن و با اونها ابراز همدردی کردند. همسنگرهای شورایی شریف ما هم که اینجا حضور دارند و راه بس طولانی رو اومدند. دیگه جای صحبت تو رابطه با اونها نیست ،چرا که اونها خودشون   صاحب مراسم و داغدارند.
اجازه بدین که در پایان خطاب به شهید به خون خفته مون، دکتر کاظم رجوی، این نفس مطمئنه و آرام و آسوده یی که اینجا آرمیده بگم که، اگر تو در دو دهة گذشته برای ما جان مسعود رو حفظ کردی و همچنین نزدیک به 20 سال از عمرت رو بی وقفه برای آرمان و آزادی خلقت در برابر ستم شاه و شیخ سپری کردی. مطمئن باش که ما هم نسل او رو حفظ خواهیم کرد. یعنی آرمان تو رو. و در این راه تا آخرین نفس و تا آخرین قطرة خون از پا نخواهیم نشست، تا این مشعل رو هر چه فروزانتر نگاه داریم. با درود به روان پاکش. درود، درود، درود.
جمعیت درود درود درود.
صدای یک نفر : یگانها جهت اجرای سرود خبر دار
سرود ایران زمین