در روز 18 اردیبهشت یک زندانی در شهر ساوه در ملأعام اعدام شد. او متهم به قتل یک مأمور نیروی سرکوبگر انتظامی بود.
 در روز 17 اردیبهشت سه زندانی در شهر قم، یک زندانی کرد در شهر سنندج و یک زندانی کرد دیگر از اهالی ارومیه در زندان همدان به دار آویخته شدند.
 در روز 15 اردیبهشت 5 زندانی در زندان مرکزی کرمان و یک زندانی دیگر در زندان سمنان اعدام شدند.
 در روز 11 اردیبهشت نوید فیروزیان 25ساله و در همان هفته حمید نوهتانی، در زندان زاهدان اعدام شدند. 34زندانی دیگر در فاصله روزهای اول تا 11اردیبهشت اعدام شده بودند (اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران-12اردیبهشت).
11 زندانی دیگر در روز 31 فروردین ماه در زندان قزلحصار کرج اعدام شدند.
ابعاد فزاینده اعدام در شهرهای مختلف کشور نشانگر هراس رژیم آخوندی از خیزش مردم جان به لب رسیده ایران است.
آخوند حسن روحانی رئیس جمهور آخوندها آشکارا از «پایین بودن آستانه تحمل مردم» اظهار نگرانی می کند (خبرگزاری فارس-16اردیبهشت). رسانه های حکومتی نیز نسبت به «حساسیتها در نقطه جوش» هشدار می دهند. روزنامه ابتکار متعلق به باند اصلاح طلبان قلابی نیز در روز 20 اردیبهشت نوشت: «همه از پایین بودن آستانه تحمل جامعه سخن می‌گویند و در باب خطرات چنین وضعی هشدار می‌دهند... واقعیتهای روزمره و پیرامونی ما این خطر را تأیید می‌کند.. هر حرکت خطایی در این شرایط حکم جرقه در انبار باروت را دارد».

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
21 اردیبهشت 1393 (11 مه 2014)