اعدام غلامرضا در انتقام از زندانیان بند 350 و دیگر زندانیان مقاوم در زندانهای فاشیسم دینی حاکم بر ایران و در آستانه 30 خرداد صورت گرفت. دژخیمان و شکنجه گران اوین او را محرک اصلی اعتراض و خیزش زندانیان مقاوم بند 350 می دانستند. از این پیشتر غلامرضا خسروی چندین بار در معرض اعدام قرار گرفته بود اما هر بار به خاطر اخطارها واعتراضات بین المللی ونگرانی رژیم از برانگیختگی افکار عمومی مجبور به توقف آن شد.
دژخیمان برای در هم شکستن این مجاهد قهرمان  او را تا آخرین روزها  تحت شدیدترین فشارها قرار دادند، اما او به رغم شرایط طاقتفرسای زندان و بیماریهای ناشی از سالها حبس و شکنجه، بر آرمان آزادی و رهایی مردم ایران پای فشرد و در حالی که تا آخرین ساعات در سلول انفرادی دست و پایش در زنجیر بود، داغ تسلیم و کرنش را بر دل دژخیمان گذاشت.
غلامرضا خسروی، اهل آبادان، پدر یک پسر 17ساله متخصص جوشکاری و نصب تجهیزات صنعتی بود او طی دو بار دستگیری جمعا 12 سال از زندگیش را در سیاهچالهای رژیم آخوندی به سر برده بود.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
11خرداد 1393 (اول ژوئن 2014)