عاشقان بزرگ آزادی، خواهران و برادران من،
افتخار بزرگی است که بار دیگر در پاریس با شما باشم و همه باهم برای تغییر رژیم و «همه برای آزادی» را گرامی بداریم.    
آخرین بار که سال گذشته با این هدف در پاریس حضور به هم رساندیم، انتخاباتی در ایران برگزار شده بود و حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور رژیم روی کار آمد. بسیاری از دولتهای غربی از آن بعنوان علائمی از یک ایران جدید استقبال کردند. اما ما شاهد ایرانی جدید نبودیم. ما از دولت روحانی هیچ گونه مدراسیونی مشاهده نکردیم. برعکس ما شاهد افزایش سرکوب، اعدامهای علنی و تعقیبهای بیشتر بوده ایم. اکنون با این چشم انداز مواجهیم که دولتهای متعددی در حال مذاکره هستند و در مذاکرات هستهیی به ضربالاجل 20ژوئیه نزدیک میشویم. اما من به شما میگویم که صرف نظر از اینکه چه اتفاقی در مذاکرات صورت دهد، جدا از اینکه چه تکه کاغذی نتیجه آن باشد یا نباشد، ما شاهد هیچ چیزی در راستای آزادی بیشتر در ایران و صلح و ثبات در خاورمیانه و البته در زمینه صلح جهانی در آینده نخواهیم بود، مگر اینکه تغییر رژیم در ایران صورت پذیرد.
سال گذشته اوضاع کمپ لیبرتی بد بود و اکنون بدتر است. ما از زمانی که گرد هم جمع شدیم، شاهد کشتارهای بیشتری بودیم. ما شاهد اعدام 52 فرد شجاع به دستان کسانی بودیم که متحد دولت مالکی هستند و به دستور (رژیم) ایران عمل میکنند. ما شاهد گروگانگیری اشخاصی بودهایم که هنوز از آنها خبر نداریم. همچنین در هفتههای گذشته شاهد وخامت وحشتناک اوضاع در عراق به طور عام و در کمپ لیبرتی بطور خاص، بوده ایم. بسیار متشکرم