در یک جنایت ضد انسانی دیگر، زندانی سیاسی حمزه نارویی 23 ساله از اهالی بلوچستان، روز 4 تیر در اثر شکنجه های وحشیانه دژخیمان رژیم ضدبشری آخوندی، در زندان مرکزی زاهدان جان باخت. پنج ماه پیش از این، برادر وی  علی نارویی نیز در زیر شکنجه دژخیمان در زندان ارومیه به شهادت رسیده بود.
حمزه هفت ماه پیش در شهر زاهدان به خاطر نسبت خانوادگی با علی نارویی بازداشت شد و سه ماه در سلولهای انفرادی اداره اطلاعات زاهدان تحت شکنجه قرار گرفت. سپس به سلولهای انفرادی قرنطینه زندان مرکزی زاهدان منتقل شد و چهار ماه در این زندان در شرایط غیر انسانی نگهداری شد. پس از آن که حمزه به خاطر این شرایط به کارگزاران رژیم اعتراض کرد، بار دیگر به دستور سردژخیم سرگل زای معاون محمد مرزیه، دادستان جنایتکار سیستان و بلوچستان، تحت شکنجه قرار گرفت که باعث جان باختن او شد.
در روز جمعه 30خرداد نیز، حبیب عباسی، 40ساله، از زندانیان زندان ارومیه، به نحو مشکوکی در سلول انفرادی جان باخت. وی پنج روز قبل از آن در پی درگیری لفظی با یکی از شکنجه گران به سلول انفرادی منتقل شد و در آنجا  به شدت مورد شکنجه قرار گرفت. دژخیمان به منظور جلوگیری از درز خبر، در روز جمعه درهای بندها را قفل کردند و از هر گونه رفت و آمد زندانیان جلوگیری نمودند و جسد زندانی مزبور را نیز به سرعت از سلول خارج ساختند.
در یک جنایت دیگر، جابر صخراوی٣٠ ساله، از زندانیان سیاسی در اهواز بر اثر شدت شکنجه های وارده از ناحیه پا فلج شده و بینایی اش به شدت کاهش یافته است. شکنجه های ددمنشانه او در حالی است که از تومور مغزی رنج می برد و پیش از این دچار سکته قلبی خفیف شده است.
این جنایتها تنها بخش کوچکی از فجایعی است که به طور روزانه در زندانهای قرون وسطایی رژیم و در خانه های امن و شکنجه گاههای مخفی آخوندها در شهرهای سراسر کشور رخ می دهد.
روند فزاینده سرکوب، شکنجه و اعدام که بعد از روی کار آمدن روحانی ابعادی گسترده تر یافته، دعاوی «اعتدال و میانه روی» در نظام ولایت فقیه را رسوا کرده است.
مقاومت ایران بار دیگر خواهان ارجاع پرونده جنایات هولناک رژیم آخوندی به شورای امنیت و دادگاه بین المللی جنایی شده و تأکید می کند هر گونه رابطه اقتصادی با فاشیسم دینی حاکم بر ایران باید مشروط به توقف شکنجه و اعدام و بهبود وضعیت حقوق بشر گردد. 

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
13تیر1393 (4ژوییه2014)