ارژنگ داودی، زندانی سیاسی مقاوم، معلم، شاعر و نویسنده ارجمند میهنمان، در بخشی از پیامش در خرداد ۱۳۹۳ که بر روی اینترنت منتشر شده است، «از درون سیاهچالهای تبعیدگاه مخوف بندر عباس»، به حضور معنادار در همایش «همه برای آزادی» فراخوان داده و خطاب به هموطنانمان چنین می نویسد:
هم میهنان،
بهرغم خطراتی که در معرضشان هستیم، امید به فرا رسیدن بهار آزادی، امید موجهی است. از آنجا که در جایجای پیکرة تاریخ بهکرات تجربه شده که تحت سیطرة استبداد، حق همواره گرفتنی بوده نه دادنی. بر یکایک ماست که برای به پیروزی رساندن انقلاب دمکراتیک ایرانیان با دل و جان، چنان کوشا باشیم که سال ۹۳ هم پایانی گردد بر نقض گستردة حقوق انسانی و آزادیهای مدنی و هم سرآغازی باشد بر نهادینهسازی اهداف آزادیخواهانه و عدالتطلبانه مبارزان و جاننثاران راه آزادی میهن بهویژه در یکصد و دو سال گذشته.
بدین منظور بهویژه در مرحلة حساس جاری، برای تهاجمیشدن جنبش ۲۰۰ سالة آزادیخواهی، جامعة ایرانی نیاز به رسیدن بهنوعی تفاهم اصولی و همهجانبه دارد تا با معرفی نوعی جمهوری ایرانی که همة ما را بهحساب بیاورد و حقوق همة ما را تضمین نماید، باری دیگر دست در دست هم بپاخیزیم و یکبار برای همیشه حقوق حقة خود را محقق سازیم. در این راه کاستن از تعصبات نابهجای ملی و تقویت هر چه بیشتر گرایشات جهانی از التزامات اولیه برای دنیای امروز است.
با ابراز صمیمانهترین احترامات قلبی نسبت به تمامی اعضای سازمان ملل، از درون سیاهچالهای تبعیدگاه مخوف بندر عباس، دستان امیدوار خود را دراز میکنم بهسوی تمامی آزادیخواهان جهان بهویژه آزادیخواهان ایرانی در هر جای این کرة خاکی که باشند و خالصانه از همگان میخواهم تا در صورت امکان با حضور معنادار در همایش موسوم به «همه برای آزادی» انزجار خود از استبداد مطلقة حاکم بر میهن اهورایی را هر چه رساتر فریاد کنند.
هممیهنان،
برای زدودن زنگارها و گسستن زنجیرها بهنیت رهایی انسان ایرانی تا بدین جا راه درازی آمدهایم. راهی پرخون، راهی پر تلاطم و رنجبار. اما اینک از «برای آزادی» در پاریس تا «پایگاه آزادی» در بغداد و تا خون آزادی در «میدان آزادی» تهران راه زیادی نیست.
ایرانیان پراکنده در سراسر گیتی،
برای رهایی از یوغ ستمکاران، ضرورت دارد هر چه فشردهتر در کنار هم قرار گیریم و در برابر حاملان جهل و عاملان ستم، جانانه بایستیم.
زنده باد ایرانی
زنده باد ایران