سخنرانی ژیلبر میتران- رئیس بنیاد فرانس لیبرته
با تشکر از شما آقای رییس.
آقای نخستوزیر، آقایان سفرا، روسا، خانمها و آقایان، دوستان عزیز،         
بنیاد «فرانس لیبرته » متعلق به دانیل میتران حدود سی سال است که در اقدامات در صحنه و همچنین در روشنگریهایش، از حقوق بشر و از به رسمیت شناختن حقوق انسانها مثل حق دسترسی به منابع تامین آب، دفاع می کند و به تعهداتش پاسخ میدهد.
این بنیاد وقایع 17 ژوءن 2003 را که شما به آن اشاره کردید و یک عملیات گستردة دستگیری بسیار رسانه یی در حومة پاریس و بر علیه مجاهدین خلق ایران  بود را به خاطر میآورد.
در آن روز، در فردای آن روز، دانیل میتران در کنار مجاهدین خلق قرار گرفت، نه فقط به خاطر اینکه آنها مجاهدین خلق بودند، بلکه به خاطر اینکه آنها جمعیتی بودند که حقوقشان نفی شده و مورد تعقیب و آزار قرار گرفته بودند، و تا همینجا نیز، این قابل تحمل نبود، آنهم در یک حکومت قانون، مثل فرانسه.
و این حقکشی، یازده سال بعد منتهی به این اذعان شد که این عملیات موضوعیتی نداشت. تقدیر این بود که درست در حالیکه قرار بود ما امروز در اینجا گردهم بیاییم، قاضی در فرانسه آخرین حکم قضایی منع تعقیب کلی در این پرونده را صادر کرد. این تصمیم نقطة پایانی میگذارد به اتهامزدنهای مصنوعی به مقاومت ایران  و حثییت و هویت آن که به نادرستی مخدوش شده بود و اکنون حق آنها اعاده می شود.
امروزه، کماکان مردان، زنان و کودکان جان خود را از دست میدهند و هویت و  حقوق و کرامت آنها پایمال میشود، در حالیکه آنها تحت مراقبت ما، یا لااقل مراقبت جامعة جهانی هستند. آنها در تبعید هستند. مشخصا از ساکنان کمپ لیبرتی در عراق که در چارچوب قانون بینالملل قرار دارند، صحبت میکنم. آنها تنها تبعیدیان این جهان نیستند ولی امروز از آنها صحبت میکنیم، و از طریق آنها به همة تبعیدیان پیاممان را میرسانیم.    
بنیاد «فرانسه – آزادی» به همراه چند سازمان غیر دولتی دیگر که سازماندهندگان جلسه امروز هستند، بیانیة مکتوبی را صادر کرده که در جریان اجلاس شورای حقوق بشر به اطلاع عموم خواهد رسید. این بیانیه یک هشدار، یک دفاعیه، یک فراخوان است رو به کسانی که باید ضامن حقوق، حفاظت و زندگی آنها باشند،
از نظر ما جامعه بین المللی نیز همین وظیفه را بر عهده دارد چون باید از دولت عراق بخواهد که به تعهدات بین المللی خود پایبند باشد. باید دولت عراق را وادار به پایبندی به وظایفش در قبال ساکنان لیبرتی در چارچوب حقوق بین الملل بکند.
سازمانهای ما همچنین فراخوان میدهند به اخراج کسانیکه درمدیریت کمپ، دست در کشتار و سرکوب ساکنان داشتند، ضرورت تحقیقات مستقل سازمان ملل در رابطه با کشتار سپتامبر 2013،  پرداخت غرامت برای اموال آسیب دیدة ساکنان درجریان حملات مختلف و مجاز شمردن ساکنان به فروش اموال منقول و غیرمنقول خود.
ادامة محاصره پزشکی اعمال شده به کمپ و عدم انتقال افراد بیمار به بیمارستانهای بغداد، امری غیر قابل قبول است.
حق زندگی و آزادی. این حقوق قابل خرید و فروش نیستند و نمیتوانند فدای هر منفعت یا ملاحظه یی بشوند. در سایه احترام به این اصول حقوقی باید دست به اقدام بزنیم و کسانی را که به وظایفشان عمل نمیکنند یا اصلا عمل نمیکنند باید به محاکمه بکشیم. ما به امید و به منطق و به امید فراخوان میدهیم.    
با تشکر

سخنرانی سید احمد غزالی- نخست وزیر پیشین الجزایر
آقای رییس،
از ویژگیهای شرایط کنونی، وخامت شدید وضعیت در عراق است که بعدا به آن خواهم پرداخت، و دو واقعه که یکی اسفبار و دیگری مایة دلگرمی است.
خبر اسفبار جان باختن برادرمان تقی عباسیان در روز قبل که یکی از قربانیان متعدد برخوردهای جنایتکارانه دولت مالکی و حامیانش در ایران است.
دلیل مرگ و باید گفت شهادت تقی عباسیان این است که در طول سالیان از معالجة او جلوگیری به عمل آمده است. وی اولین قربانی از این نوع نیست. کسانی که در اشرف و لیبرتی بوده و هستند، هفت سال است که تحت تاثیر یک حصار مستمر که هر روز تشدید میشود، میباشند.
عوامل ضروری برای حیات هر انسانی، مثل آب و برق و دارو از آنها دریغ شده.علاوه بر این، این افراد مرتبا تحت حملات کشنده یی قرار گرفته که صدها و صدها کشته و مجروح بر جای گذاشته اند.
خبر دلگرم کننده همانطور که سخنرانان قبل از من گفتند، بسته شدن نهایی پرونده غیر قانونی بود که با شیوههای غیر قانونی از چهارده سال پیش توسط دستگاه دولتی فرانسه تحت عنوان مبارزه با تروریسم گشوده شده بود. این افرادی که متهم به تروریسم شدند، اعضای سازمان مجاهدین خلق بودند، این سازمان بزرگترین سازمان مخالف شاه و معمار اصلی سقوط شاه بود.
به چنین سازمانی اتهام تروریسم زدند و پرونده ساختند. دیروز شنیدیم که دستگاه عدالت فرانسه حکم منع تعقیب کلی در رابطه با همة اتهاماتی که در آن دوران متوجه سازمان مجاهدین خلق ایران کرده بودند، صادر کرد.
باید این یادآوری را در شرایط کنونی میکردیم؛ شرایطی که در آن راجع به وحشیگریها صحبت میکنیم.   
البته که سربریدن انسانها وحشیگری است. دهشتناک است. و البته ما واکنشی که عبارت است از نابودی آنها را مشروع میدانیم.
ولی باید این سوال را از خودمان بکنیم. آدم نباید به خودش دروغ بگوید. نباید این دورویی را پذیرفت. کدام عمل وحشیانهتر است؟ بریدن سر یک خبرنگار یا صدها و صدها سنگسار زنان که در ایران بنام عدالت اسلامی صورت میگیرد؟ در ایران زنان را سنگسار میکنند. آدمها را بدار میآویزند. ایران حکومتی است که با تناسب جمعیت بیشتر از همه میکُشد. آنچه غیر قابل قبول است این است که در کشف وحشیگری اینقدر تاخیر صورت بگیرد!
علاوه بر این، این ایده مطرح شد که رژیم  ایران را در مبارزه با تروریسم شریک بکنیم! به درد میگویند دارو و درمان باش! خود درد که نمیتواند درمان باشد! مگر میشود به روباه گفت از گوسفندان مراقبت کن؟
مشکل در منطقه اینطور حل خواهد شد که کسانی که داعش را از میان برخواهند داشت، مردم این مناطق هستند. مردم ایران و مردم عراق داعش را از میان برخواهند داشت.

سخنرانی الیزابتا زامپاروتی کمیته پارلمانترها و شهروندان برای ایران آزاد درایتالیا
میخواهم در مورد موضوع کنفرانس امروز که کمپ لیبرتی است صحبت کنم. مایلم نخست از حکم فضایی فرانسه استقبال کنم و همچنین در مورد احکام مرگ در ایران صحبت کنم، چرا که معتقدم آن چه در کمپ لیبرتی میگذرد ادامه وقایع داخل ایران است.. به گفته سازمان «به قابیل دست نزنید»، کارزار بین المللی برای توقف اعدامها، در سال 2013 ایران دومین کشور بعد از چین در رابطه با تعداد اعدامها بود. اما ایران اولین کشور در رابطه با اعدام به نسبت جمعیت است. برای کسانی که معتقدند روحانی یک مدره است و بعد از ریاست جمهوری او مسائلی تغییر خواهند کرد، مایلم بپرسم پس چرا تعداد اعدامها به نزدیک هزار نفر در یک سال گذشته رسیده است؟ در میان این قربانیان اعدامها، بسیاری هستند که بدلایل سیاسی کشته شدند، بطور خاص افرادی که در ارتباط با اپوزیسیون ایرانی، سازمان مجاهدین خلق ایران بودند. غلامرضا خسروی در میان آنهایی که بدلایل سیاسی اعدام شدند بود، که بدلیل هواداری مالی و معنوی خود از مجاهدین به جرم «محاربه»، یعنی دشمنی با خدا، به مرگ محکوم شد. خسروی گفت تحت هر شرایطی او هوادار سازمان مجاهدین خلق باقی خواهد ماند و به این دلیل او در اول ژوئن 2014 اعدام شد و پسری از وی باقی مانده است.
یک نمونه تراژیک دیگر وبلاگ نویس جوان ستار بهشتی بود که در سال 2012 بطرز وحشیانه یی تنها بدلیل انتقاد از ارژیم ایران به قتل رسید. این روند، و حتی بدتر از آن در مورد اعضای مجاهدین در اشرف که اکنون در کمپ لیبرتی هستند، ادامه دارد. در اول سپتامبر 2013 آنها نیروهای تروریستی خود را اعزام کردند تا بطرز وحشیانه یی ساکنین کمپ اشرف را قتل عام کنند چرا که آنها اعضای گروه اصلی اپوزیسیون ایرانی بودند
امروز میدانیم که کمپ لیبرتی هنوز تحت یک محاصره ظالمانه است. در ساعت 1:20 بامداد صبح امروز تقی عباسیان، یک عضو مجاهدین درلیبرتی، که از بیماری قلبی و دیگر بیماریهای خطرناک رنج میبرد، در کلینیک عراقی کمپ جان خود را از دست داد. این ناشی از این محاصره ظالمانه علیه کمپ و عدم دسترسی به رسیدگی پزشکی است.
مایلم سخنان خود را با این به پایان ببرم که جهت تضمین امنیت و سلامتی ساکنین کمپ لیبرتی، ما باید چه کار کنیم؟ باید ملل متحد، دولت آمریکا و البته کشورهای اتحادیه اروپا و دولتهای خودمان را تحت فشار قرار دهیم که تضمین کنند سرکوبی ساکنین در کمپ لیبرتی را پایان دهند. این کمپ باید به عنوان یک کمپ پناهندگی تحت نظر کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد قرار گیرد. این محاصره باید فوراً پایان یابد و حفاظت آن باید تضمین شود. البته عدالت از همه مهمتر است. باید یک تحقیقات ملل متحد در مورد  شش حمله وحشیانه توسط مالکی علیه کمپ اشرف و لیبرتی، و بطور خاص، در مورد اعدامهای جمعی وخوسرانه52 نفر در کمپ اشرف، صورت گیرد تا عوامل آن در برابر عدالت قرار گیرند. این آرزوی من است و از همه شما تشکر میکنم. تعداد شما بسیار زیاد است و به نظرم این برای نبرد ما بسیار مهم است چرا که این نبردی نه تنها برای آزادی و دمکراسی در ایران و عراق، بلکه در سراسر جهان است.
با تشکر فراوان

سخنرانی آقای پرویز خزایی از اعضای شورای ملی مقاومت ایران از کشورهای نوردیک:
متاسفم از شنیدن خبر درگذشت غم انگیز بیست و یکمین قربانی از بیماران و افرادی که از هرگونه رسیدگیهای پزشکی در کمپ های اشرف و لیبرتی محروم شده اند. همانطور که سخنرانان برجسته قبلی گفتند، او تقی عباسیان بود. این تصویر اوست. او یک فعال حقوق بشر در ایران بود. کسی که تمامی زندگی خود را وقف آزادی کشورش از چنگال فاشیسم مذهبی کرد. همانطور که خانم مریم رجوی رئیس جمهور شورای ملی مقاومت بارها و بارها در اینجا گفته اند و بارها در این جا حضور یافته اند، دنیا باید در برابر تهدید فاشیسم بیدار شود و انسانیت در تمامیت آن، آنچه که در اشرف و لیبرتی اتفاق میافتد، فقط بخشی از مصیبتی است که تمامی بشریت از آن رنج میبردما بسیار در باره داعش صحبت میکنیم، آنها صحبت از خلافت میکنند ولی ما هم طی سی و پنج سال گذشته یک خلافت در ایران داشته ایم. فرق اش این است که در مذهب سنی آنرا خلیفه و در مذهب شیعه  آنرا ولایت مطلقه فقیه مینامند. این چیست ؟ آیا خلافت نیست؟ البته که خلافت است. دنیا باید همین الان بیدار شود. 35 سال است که ما داریم فریاد میزنیم. خانم رجوی در پارلمانهای مختلف دنیا، در اینجا ، فریاد برآورد که ما همین الان هم یک خلافت داریم و این تهدیدی است علیه تمامیت بشریت. امیدوارم که جامعه جهانی در رابطه با کمپ لیبرتی و اشرف نیز بیدار شود. این وضعیت دردناک باید پایان یابد و این جنایتهای شنیع علیه کسانیکه فقط یک گناه دارند و آن این است که جانهایشان، اموالشان و خانواده شان را برای ایران، آن میهن عزیز فدا کرده اند. متشکرم.
ژنو – 27 شهریور 1393