آنچه امروز رخ می دهد از دو مسیر نشان دارد. مسیر اول که در واقع ما را بسیار نگران می کند تهدیداتی بود که نوری المالکی رئیس لیست دولت قانون در جریان بحران شمارش آرا به صورت دستی در نامه اش به کمیساریا آن را مطرح کرد و گفت اگر روزهای آینده خواسته های دولت قانون برآورده نشود شاهد جنگ داخلی و بازگشت خشونت خواهیم بود. ما همان موقع گفتیم که مثل چنین تهدیداتی ترس و نگرانی واقعی ما نسبت به دست داشتن برخی ارگانهای دولتی در تمامی حوادث خشونتی که رخ داده را موجب می شود و این چیزی بود که همان موقع به مردم عراق و افکار عمومی گفتیم. وقتی که امروز چنین فروپاشی امنیتی رخ می دهد, نگرانی ما را از دو سو نشان می دهد. مسیر اول را قبلا گفتم و مسیر دوم این است که ما باید اعتراف کنیم که دولت نوری المالکی در پرونده امنیتی شکست بزرگی خورده و آنچه امروز رخ می دهد, بر روی ارگانهای دولتی سایه می افکند چرا که معقول و منطقی نیست که بعد از چهار سال فرجام دولت نوری المالکی با چنین فروپاشی امنیتی پایان یابد. امروز مردم عراق سؤال می کنند که گناه این قربانیان چیست؟ و چه کسی مسئول حفاظت از این قربانیان است؟ مسئولیت چنین چیزی با ارگانهای دولتی است. امروز آنچه رخ می دهد نشان از این دارد که نهادهای دولتی بصورت حرفه ای وجود ندارند و تلاش اطلاعاتی وجود دارد و چیزی به اسم دولت نهادها وجود ندارد چرا که حتی کسانی که این منازل را اجاره کرده بودند و امروز منفجر شدند, هیچ مکانیسم روشنی برای مانیتور کردن صاحبان املاک و کسانی که اجاره می کنند وجود نداشته و دولت نهادها در کار نیست و لذا در شرایط عدم وجود دولت نهادها آنچه امروز رخ داد نتیجه طبیعی آن است و بنابراین کسی که شکست خورده باید که به شکست خود اعتراف کند. ما باید با مردم عراق واقع گرا و صریح باشیم. کسی که می خواهد بگوید که نباید گذشته را پیش کشید و فقط از منفی های گذشته صحبت کرد, پس بر ما است که به مردم عراق دیدگاهی ارائه کنیم که چگونه می شود تجربه شکست چهار سال گذشته را کپی برداری نکنیم و کسی که شکست خورده بر او است که به شکست خود اعتراف کند و با دیگران در بنای دولت نهادها در مرحله آینده شریک شود.