در مصوبه شورای ملی مقاومت بتاریخ 5 شهریور 1372 در این رابطه از جمله آمده است: «دوره ریاست جمهوری ایشان پس از تصویب ریاست جمهوری جدید در مجلس موسسان و قانونگذاری ملی و انتخاب رئیس جمهوری جدید ایران پایان می یابد».  
مریم رجوی در دفاع از ضرورت مقاومت زنان به روشنی می گوید: «حقیقت این است که نیل به برابری زنان با از خود گذشتگی بی دریغ خود آنان میسر شده است. فداکاری در صف مقدم پیکار سخت و خونین و طولانی در برابر مهیب ترین دیکتاتوری قرون وسطایی از 24 سال پیش که مقاومت و نبرد همه جانبه علیه دیکتاتوری ملایان آغاز شد تا امروز، زنان در آن وسیعا شرکت داشته اند. از 120 هزار نفر آمار اعدام شدگان سیاسی این سالها، حدود 40 هزار نفر را زنان تشکیل می دهند. این رقم به تنهایی برای پی بردن به مقاومت ستایش انگیز زنان ایران کفایت می کند».
سخن از پاسخ به تغییر، به بنیاد گرایی و به رسیدن به آزادی، دمکراسی و حاکمیت مردمی در ایران است و مریم رجوی تنها بدیل برای این مشکلات است. نماد ملی و پرچمدار "راه حل سوم“ و تغییر دمکراتیک از طریق مردم و مقاومت آنان. زنی شجاع، مسلمانی بردبار و دمکرات، برآمده از بطن تاریخ مبارزات مردم ایران در مبارزه که هیالویای ارتجاع هار و ضد زن آخوندی را به چالش کشیده است. رهبری هوشیار با اعتقاد و پایبند به "پوشش آزاد و اصل جدایی دین از دولت“.
دلیر زن قهرمانی که این چنین از برابری زنان و مردان می گوید: «زنان از هر قومیت، مذهب و طبقه اجتماعی در هر سنی که هستند و در هرکجا سکونت دارند باید از حقوق برابر با مردان در همه زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی برخوردار باشند».
 
در آن روی این سکه نیز سخن از حاکمیت بغایت مرتجع و عقب مانده ای است که سرکوب خونین زنان میهنمان را اکنون بیش از سه دهه است، دردستور کار خود قرار داده و بخش بزرگی از جامعه جوان، فعال و پویای ایران را عملا از فعالیت های اجتماعی و مدنی خذف کرده است. حاکمیتی با دستان خونین و سیاست های سرکوبگرانه و با چوبه های دار و تخت های شلاق و شکنجه که ستمی مضاعف را بر زنان ساری کرده و حقوق فرهنگی و سیاسی آنان را روزانه لگد مال می کند.
حاکمیتی که به خونین ترین وجه در تلاش است تا زنان آزاده را خانه نشین نماید و با اعمال قوانین ارتجاعی آنان را از روند مشارکت و تصمیم گیری برای میهنمان حذف نماید. رژیمی که با باند های سیاه و شبکه های تروریستی اش بروی دختران و زنان ما اسید می پاشد. حاکمیت ننگینی که دست زنان را از تمامی پست های کلیدی در تمام سطوح حکومت کوتاه کرده و خشونت جنسی، جسمی و روانی را علیه زنان در محیط کار، در مراکز آموزشی خانواده و در جای جای اجتماع ساری و جاری نموده است.
با مریم رجوی به ایران فردا ایمان بیاوریم
مهرداد هرسینی 30مهر93