سناتور ژان پیر میشل
کمیته پارلمانی برای یک ایران دمکراتیک، متشکل از نمایندگان مجلس از احزاب مختلف و نیز کمیته فرانسوی برای یک ایران دمکراتیک که من در سنا تاسیس کرده ام، امروز برای بحث در باره وضعیت ژئوپولیتیک بسیار حساس در خاور میانه متحد میشوند. رژیم ایران تلاش میکند در آنجا موقعیت خود را تحکیم بخشد اما خوشبختانه تا بحال دیپلماسی فرانسه با آن مقابله کرده، ما همچنین اینجا گرد آمده ایم تا ابراز خرسندی کنیم از اینکه بالاخره دستگاه قضایی فرانسه تصمیم درست را گرفت. دستگاه قضایی مستقل حکم منع تعقیب عمومی و نهایی در پرونده مقاومت ایران را که در اور سورواز آغاز شد صادر کرد. پرونده ای که در آغاز در باره تروریزم گشوده شد و بعد اتهام فرقه گرایی و تخلفات مالی بر آن افزوده شد. این تلاشی بود برای لکه دار کردن چهره سازمان مجاهدین خلق و رئیس جمهور مریم رجوی. همانطور که به یاد داریم این پرونده در آن زمان بوسیله بروگیر به طور ساختگی گشوده شد، محتوای آن ساختگی بود و حاصل تماسهای دومینیک دویلپنت با مقامات رژیم ایران بود. اما خوشبختانه اکنون قاضی ترویدیک حکم منع تعقیب صادر کرده است. بعد از اینکه سازمان مجاهدین از لیستهای تروریستی در آمریکا و اروپا خارج شد، اکنون حکم دادگاه مبنی بر منع تعقیب عمومی یک چهره جدید به سازمان میدهد. اما خسارات وارد شده قابل توجه بوده است زیرا همه نوع اتهامات و دروغها به این سازمان بسته شد. حالا این تحقیقات به نتیجه رسیده و به سبب تلاشهای قابل توجه وکلای ذیصلاح و شناخته شده به این نتیجه رسیده ایم. این امر، همچنین حاصل فعالیتهای همه دست اندر کاران مثل ما پارلمانترها، منتخبها، سناتورها ، شخصیتها، نخست وزیران پیشین، از طرق نامه ها ، طومارها ، جلسات و همچنین محصول ایمان ما به راهی بود که انتخاب کرده بودیم و طی این سالیان به طور مستمر گفتیم که این اتهامات دروغ است و این پرونده حاصل آلت دست قرار گرفتن دستگاه قضایی است. و حالا بالاخره عدالت به ما حق داد. در آن زمان دبیر اول حزب سوسیالیست به اور سورواز رفت و همبستگی خود را با خانم رجوی ابراز کرد. این پرونده بیش از حد به درازا کشید و بهای سنگینی به همراه داشت، مخارج هنگفتی را در پی داشت. در حالیکه بودجه وزارت دادگستری باید به مصارف بهتری برسد. همانطور که گفتم این برای سازمان مجاهدین خسارات زیادی را بهمراه داشت، زیرا آلترناتیو دمکراتیک را که توسط این جنبش نمایندگی میشود مخدوش میکرد. آنچه که امروز در خاور میانه رخ میدهد یک پاسخ غیر نظامی دارد. پاسخ آن از جانب مردم آن منطقه باید بیاید. پاسخی در مقابل اسلام افراط گرا و اسلام ارائه شده توسط رژیم ملاهای ایران. هم رژیم افراط‌گرای ایران و هم خلیفه اعلام شده در موصل از یک ماهیت برخوردار هستن که عبارتند از: دیکتاتوری، تجاوز، پایین کشیدن موقعیت زنان به سطح حیوانی . . . و همه این جنایات را میدانند. برای مقابله با این خطرها که حتی تا حومه شهرهای ما نیز غوغا میکند، پاسخ فاجعه میتواند در برنامه خانم رجوی یافت شود، یعنی یک ایران دمکراتیک مبتنی بر جدایی دین و دولت، انتخابات آزاد، برابری زنان و مردان، لغو مجازات اعدام، احترام به آزادیهای مندرج در بیانیه جهانی حقوق بشر. این است پاسخی که باید داده شود، این چنین است که کشورهای دوست، ایران و جاهای دیگر از یوغ بنیاد گرایی به دست مردم خود شان و مبارزه آنها برای دمکراسی آزاد خواهد شد. ما در این جلسه در باره این موضوعات صحبت خواهیم کرد و حال رشته سخنان را به خانم رجوی رئیس جمهور منتخب مقاومت ایران واگذار میکنم.

نخست وزیر ادیت کرسون
خانم رئیس جمهور، آقایان پارلمانترها، خانمها و آقایان، دوستان  عزیز، ابتدا میخواهم بگویم که چقدر خوشحالم که امروز در حالی در میان شما هستم که بازیچه قرار دادن افکار عمومی در سال 2003 که در اور سور اوآز آغاز شد،  دیگر از بین رفته است یعنی عدالت بالاخره به اجرا گذاشته شد. فکر میکنم شما پارلمانترها سوالاتی در مجلس ملی و سنا از دولت در این مورد مطرح کرده اید. آنها انتظار این میرود که فرای این دروغپردازیهای ارادی روشنگری شود که چرا این قضیه اتفاق افتاد ، چه وسایل و امکاناتی بکار گرفته شده است. قاضی بروگیر تنها نبوده است یک مجموعه ای از فاکتورها عمل کرده اند و باید آنها را شناسایی کرد. فکر میکنم که این امکان پذیر است و این کاری است که به عهده پارلمانترهاست. از نظر من کاملا مشروع است که تحقیقی در مورد آنچه که گذشته انجام شود حد اقل به خاطر روشن کردن افکار عمومی.
حالا که بحث افکار عمومی شد من همواره خیلی متعجبم در رسانه ها چه جایگاه کمی به آنچه در ایران میگذرد و آنچه که در سالهای گذشته انجام شده است، اختصاص داده میشود.
آنچه دیدیم وحشتناک است.  تمام این زنان جوانی که چهره شان را احتمالا تا آخر عمرشان نابود کرده اند، آنهم بواسطه این جنون زن ستیز و فرقه گرایانه، این اراده ظلم کردن، کشتن و تحقیر کردن زنان.  هر چند این رویکردی است که در خیلی جوامع یافت میشود و فقط در ایران نیست.  ولی اَشکالی که به خود میگیرد در منتهای افراط است و شما کاملا حق دارید که علیه آن بر انگیخته شوید. من میبینم که در سازمان ملل ارگانهایی مورد خطاب قرار گرفته اند. سوال این است که آیا در سازمان ملل این فیلم نشان داده میشود؟
باید این را نشان بدهید. ، باید از طریق نمایندگان برجسته خودمان در سازمان ملل درخواست کنیم که چند دقیقه توجه شخصیتهایی که در آنجا مستقر هستند را جلب کنند که این فیلم را ببینند. این فیلم بسیار گویا است در زمان بسیار کوتاهی آنچه که میگذرد را نشان میدهد. این بی رحمی این فساد و خباثت وحشتناک ، این توهین به زنان و این تمایل برای تحقیر آنها ، و در عین حال یک حماقت کاملا بی حد و مرز، و فکر میکنم این چیزی است که باید محکوم کرد. در مورد همه این فجایع و الان از این زنی صحبت کردیم که بدار آویختند ، هفت سال و نیم زندانی بود و 26 سال داشت یعنی وقتی که به زندان رفت حدود 18 سال داشته یعنی تقریبا یک بچه بوده است. فقط خواسته در مقابل یک متجاوزی که میخواست به او تجاوز کند از خود دفاع کرده است. او در دفاع از خود کاری را کرد که باید میکرد. اما محکوم کردن یک دختر جوان به اعدام بوسیله دار در حالیکه او هیچ خطایی نکرده است و فقط از خود دفاع کرده است این درورای هر آنچیزی است که میتوان در بدترین کابوسها تصور کرد. پس در این رژیم یک امر بطور پایه یی خبیث وجود دارد، که وحشتناک است و باید محکوم کرد. من باز متعجبم که در اخبار تلویزیون چیزهایی به ما نشان میدهند که عموما بیهوده است و از یک وقایع غمگین یک تراژدی درست میکنند ولی این وقایع به پای تراژدی که مردم ایران و بخصوص زنان ایران در آن بسر میبرند نمی رسد.
مرحله بعدی درحال حاضر این است که وحشتناک بودن این رژیم نشان داده شود. شاید منافع اقتصادی در کار باشد ولی هیچ منافع اقتصادی نمی تواند در مقابل این همه جنایت مقاومت کند. این احمقانه است که تصور کنیم که منافع اقتصادی از چنین چیزی قد خواهند کشید این درست نیست. حتی در نهایت منافع اقتصادی این است که مردم بپذیرند. در چنین شرایطی نمی شود تجارت کرد و تکنولوژی فروخت.
مسئله هسته ای در کار است که باید زیر نظر داشت و به ما میگویند که آنها فقط نه تنها انرژی هسته ای نمیسازند، بلکه می خواهند بمب بسازند، این پایانی ندارد. ولی فکر میکنم ، اگر بخواهم به خودم اجازه بدهم که توصیه ای بکنم ، زاویه ای که باید از آن به مسئله ایران پرداخت همین چیزی است که با این فیلم دیدیم. یعنی که جنایاتی وجود دارد که غیر قابل قبول است و سازمان ملل نباید چنین چیزهایی را تحمل کند.
و این تظاهرات را دیدیم که فوق العاده هستند،  یعنی که مقاومت وجود دارد ولی این روحیه مقاومت بایستی در خارج ایران تیز ترجمه شود.
فکر میکنم فرانسه اعتبارش را بالا می برد اگر در افکار عمومی از این جنبش حمایت کند و با اشتیاق زیاد وارد شود و توضیح دهد که منافع اقتصادی هر چه باشد نمی توان اینطور ادامه داد. ما در فرانسه با این داستانی که در اور سور اواز ایجاد کردیم مجرم هستیم و باور کردیم آنچه را که میگفتند. بعضی از میان ما و به آنها درود میفرستم از ابتدا باور نکردند. ما باور نکردیم. تعدادمان زیاد نبود. این عملیات کاملا یک توطئه بود و یک سری منفع در پشت پرده بود. حالا باید ادامه داد چون اوضاع هر روز بدتر میشود.
باید تلاش کرد که افکار عمومی حساس شود و من کاملا آمادگی دارم که در این اقدام به شما کمک کنم. با تشکر 

آندره شاسین-نماینده مجلس ملی فرانسه( رئیس گروه چپ های دمکرات و جمهوریخواه)
ما هریک با رویکردهای فلسفی مختلف به این جا می آییم با طرز فکرها و اعتقادات و گرایشهای سیاسی متفاوت در اینجا گرد هم آمده ایم. اما همگی ما نسبت به این آرمان آگاهی و تعهد داریم. ما خیلی احترام قائل هستیم برای مبارزه خانم رجوی و دیگر اعضای مقاومت ایران.  فعالین مقاومت که مستمرا با آنها در تماس هستیم در مقابل مجلس و جاهای دیگر. میخواهم به دو موضوع مهم اشاره کنم. در راستای فیلمی که الان دیدیم، آنچه که مربوط به نقض حقوق پایه یی بشر در ایران و بطور خاص حقوق زنان در ایران. ما با یک زن ستیزی معمولی مواجه نیستیم. این زن ستیزی بر یک ایدئولوژی بناشده است. یک برداشت افراطی از اسلام که زنان را تحقیر می کند، آنها از یک ایدئولوژی الهام میگیرند و کارشان حساب شده است. وقتی روی زنان اسید میپاشند، این یک زن ستیزی معمولی نیست. آنها به زنان اتهام میزنند و ادعا میکنند که حجاب او بقدر کافی صورت و موهایش را نمیپوشاند، لباسهایش مناسب نیست. خشونت آنها ایدئؤلوژیک است و به وسیله رژیم ملاها بطور آگاهانه اعمال میشود. اعدام دانشجوی 26 ساله ریحانه جباری بعد از 7 سال و نیم زندان بخاطر مقاومتش در برابر تجاوز حیرت انگیز است. اعترافاتی که زیر شکنجه بدست آوردند. در فکر مرتجعان زنان به مثابه کالا محسوب می شوند که میتوانند مورد تعرض قرار گیرند و مورد خشونت قرار گیرند. بخاطر مبارزه با این خشونتهاست که ما قطعیت وجدانی داریم که در کنار مقاومت ایران قرار بگیریم. دومین نکته ای که به آن اشاره میکنم در باره نگرانیهایی است که ما در باره تحولات جهان داریم. کارهایی که داعش میکند فاجعه بار است. اما اگر یک ایران دمکراتیک در ایران برقرار شود چه علامت فوق العاده ای برای جهان خواهد بود. چه تصویر فوق العاده ای در جهان اسلام و در دنیا خواهد داشت. یک دمکراسی در ایران چه ارمغانی برای جهان خواهد داشت. ایرانی که مبارزه خواهد کرد با اسلامگرایی افراطی و ویرانگر. جهان مملو است از اختلافات فرقه ای و دینی.  برقراری چنین دمکراسی چه تاثیرات مهمی خواهد داشت. برای مبارزه با جنایتهای نهادینه شده مثل سر بریدن، مثل قطع عضو کردن ، مثل سنگسار کردن. این مسیر پر از جنایت را آخوندها باز کرده اند. این مسیر را آخوندها برای داعش باز کرده اند. اما تصور کنید اگر دمکراسی در ایران بر قرار شود چه اکسیژنی به جامعه مدنی ایران تزریق خواهد شد زیرا امروز زیر وحشت سرکوب بسر می برد. برای مقابله با این موضوع و رسیدن به این اهداف است که پارلمانترهای فرانسوی که امروز در اینجا از همه گرایشات سیاسی حضور دارند، خود را جزئی از مقاومت ایران می‌دانند.