ثقل مظلومیت ریحانه
در غبار چشمانی معصوم
فضای میهن را در می نوردد.
ریحان خوشبو
کباب را در کام زهر آلود کرکسان شوم
به آتش مرک تبدیل کرده بود.
سی و شش سال تجاوز را
یک تنه با دشنه نه گفتن
شهامتی ریحانه وار می خواهد.

ریحانه تسلیم نشد
خنجری شد دوباره
تیز تر بر پرده دری پرده دران
در شب سیاه ظلمت سرای میهن اسیر
و اینچنین دوباره زاده شده
ققنوس وار
در آتش ماندگار سیاوش ایرانزمین ...

آبان نود و سه