ابتدا مایلم از ابتکار آقایان شهردار، ژاک بوتو، ژان پیر مولر و فرانسوا لوگاره، رؤسای مشترک کمیتة شهرداران مدافع اشرفیها در برگزاری این کنفرانس، تقدیر کنم. حمایت گستردة شهرداران و منتخبان فرانسه از مقاومت ایران و به طور خاص از رزمندگان آزادی در اشرف و لیبرتی، بیانگر تعهد شهروندان و منتخبین فرانسه به دفاع از آرمان آزادی و حقوق بشر است.
ملت ایران مفتخر است که در نبرد با استبداد و هیولای بنیادگرایی، منتخبان فرانسه را در کنار خود دارد.
تصمیم روز گذشتة دولتهای غربی برای تمدید مذاکرات اتمی، فرصت بیشتری در اختیار رژیم ایران قرار داده تا صلح و امنیت منطقه و جهان را به لبة یک پرتگاه خطرناک برساند. دست نیافتن به توافق پس از یک سال مذاکره، دو پیام اساسی دارد:
اول: رژیم ملاها آن قدر ضعیف و شکننده است که بهرغم امتیازهای ناموجه آمریکا و دیگر کشورهای غربی، قادر به دستکشیدن از پروژة بمب اتمی نیست. این ضعف از زمانی که دست نشاندهاش در عراق، یعنی مالکی، مجبور به ترک قدرت شد، افزایش پیدا کرده است. خامنهای ولی فقیه رژیم ایران، برای باقی ماندن در قدرت، به سلاح هستهیی نیاز دارد.
پیام دوم: سیاست امتیاز دادن به رژیم ایران، همراه با قربانی کردن مردم و مقاومت، نتیجهیی نداده و یک شکست است. ادامة این مماشات، مانند تقدیم بمب اتمی به آخوندها و به خطر انداختن صلح و امنیت جهان است.
در شروع این مذاکرات در سال گذشته، دولتهای غرب از اجرای قطعنامههای شورای امنیت ملل متحد درمورد ملاها کوتاه آمدند. این عقب نشینی به شکست اعلام شدة دیروز انجامید.
وجه پنهان این رویکرد به غایت ضعیف، سکوت شرمآور نسبت به نقض هولناک حقوق بشر ایران و مداخلات جنایتکارانة رژیم ایران در سوریه، عراق، لبنان و یمن است. سکوت دولتها سرنوشت مردم ایران و ملتهای منطقه را قربانی کرده است.
همراهی ایالات متحده با بیخانمانسازی اجباری اشرفیها و انتقال آنها به کمپ لیبرتی که یک زندان بزرگ است نیز بخشی از امتیازهای اعطایی به رژیم ایران، در خلال مذاکراتی بوده که از سال 2011 به طور مخفیانه شروع شده است.
اما در عمل، همة این امتیازها نتیجة معکوس بخشید. درس 12 سال مذاکرات بی نتیجه با این رژیم اینست که تنها سیاستی میتواند دست این رژیم را از بمب کوتاه کند که بر قاطعیت متکی باشد. این شامل اجرای بیکم و کاست قطعنامههای شورای امنیت، توقف غنیسازی اورانیوم و بازرسیهای سرزدة بینالمللی از کلیة سایتهای مشکوک است.
از طرف دیگر، این سیاست قاطع باید همراه با به رسمیت شناختن مقاومت مردم ایران برای تغییر رژیم باشد.
خانمها، آقایان!
امروز جهان بهدرستی نگران جنایتهای گروه ضداسلامی داعش در منطقه است. واقعیت این است که این حمایت رژیم ایران از بشار اسد و دولت فرقهگرای مالکی در عراق بود که باعث قدرتیابی داعش شد. داعش محصول سیاستهای فرقهگرایانه و سرکوبگرانة مالکی و اسد بنا به دستور دستور رژیم ملاهاست که بخش بزرگی از مردم این کشورها را به حاشیه رانده است.
با این حال باز هم شاهد یک تلاش خطرناک برای نادیده گرفتن جنایات رژیم ایران و شبه نظامیانش در عراق و سوریه هستیم. بدتر این که بعضیها از روی خطا یا برای منافع خود رژیم ملایان را در مقابله با داعش متحد معرفی میکنند.
در ماه اوت گذشته رئیس جمهور آمریکا در نامه به خامنهای به او وعده داد که در ازای توافق اتمی، رژیم ایران در عملیات ائتلاف بینالمللی علیه داعش شرکت داده میشود. این ادامه و تکرار همان اشتباه بزرگی است که بحران کنونی را در منطقه بهوجود آورده است.
شریککردن رژیم ایران در بحران عراق نه بمب اتمی را متوقف میکند، نه داعش را. به عکس ماشین تروریزم داعش را تقویت میکند؛ زیرا حضور رژیم ایران در منطقه، جنگهای فرقهیی را تشدید میکند. امروز خانوادههای فرانسوی نگران پیوستن شمار زیادی از جوانان فرانسه به جهادیستها هستند.
سوال مهم این است که راه برطرف کردن این بحران چیست؟ آیا باید به سرچشمه بنیادگرایی و تروریسم یعنی رژیم ایران مشروعیت داد یا در مقابل آن ایستاد؟ پاسخ مردم و مقاومت ایران بعد از سی و پنجسال تجربه در مقاومت علیه دیکتاتوری بنیادگرا این است که باید در مقابل این رژیم ایستاد و هیچ گونه شراکتی با آن نداشت.
خانمها، آقایان!
بحران رژیم آخوندی عمیق و در زمینههای زیر قابل رویت است:
نخست افزایش نارضایتی علیه حکومت: سرکوب وحشیانه، در ماههای اخیر، روحیه اعتراضی جامعة ایران را تشدید کرده است. در ماه اکتبر، خشم مردم علیه تهاجمات اسیدپاشی توسط عوامل رژیم ایران، سر باز کرد و ما شاهد یک تظاهرات بزرگ در شهر تاریخی اصفهان بودیم که در آن زنان نقش مهمی داشتند.
امروز که روز جهانی منع خشونت علیه زنان است، به همة زنان ایران که در مقابل بربریت ملاها مقاومت میکنند، درود میفرستم.
در یک سال اخیر، به گفته مقامهای رسمی، دست کم سه هزار حرکت اعتراضی در ایران رخ داده است. مردم هیچ فرصتی را برای اعتراض از دست نمیدهند اخیرا وقتی یک خوانندة جوان درگذشت، جمعیت بزرگی از مردم به خیابانها آمده و این تجمعات عملا به یک صفآرایی در برابر حکومت تبدیل شد و در برخی شهرها هم مأموران امنیتی به تظاهرکنندگان حمله کرده و آنها را دستگیر کردند.
در برابر این نارضایتیها، پاسخ ملاها اعدام در ملأعام و هر هشت ساعت یک بار یک حلق آویز است. اما این سرکوب نیز دیگر کارآیی لازم را ندارد. به تازگی علی جنتی وزیر ارشاد رژیم اعتراف کرد: «آمار اعدامها و کسانی که در نوبت اعدام قرار دارند شگفتانگیز است» و اعتراف کرد که این سیاست شکست خورده است. به خصوص که رئیس جمهور این رژیم، حسن روحانی حتی در تظاهر به اعتدال هم شکست خورده است.
دوستان عزیز
اکنون که فاشیسم دینی حاکم بر ایران در بحرانهای داخلی و بین المللی، سیاسی و اقتصادی و اجتماعی فرو رفته است بیش از هر زمان دیگر از اپوزیسیون سازمانیافتهاش، یعنی شورای ملی مقاومت و مجاهدین، احساس تهدید میکند. حضور این اپوزیسیون به بحران پتانسیلی می دهد که میتواند به سرنگونی رژیم راه ببرد.
به همین دلیل مقابله با این مقاومت و اعضای آن در کمپ لیبرتی در عراق، در صدر اولویتهای رژیم است. در هشت سال گذشته، دولت دست نشاندة ملاها در عراق، 27 بار به اشرف و سپس به لیبرتی حمله کرد که 116 کشته و 1400 مجروح و 7 گروگان بهجای گذاشت. 22 نفر بر اثر محاصرة پزشکی جان سپردهاند. و دهها نفر دیگر در شرائط وخیم قرار دارند.
من امروز شهرداران محترم را به گسترش حمایت خود از مردم و مقاومت ایران فرا میخوانم. انتظار دارم دولت فرانسه را ترغیب کنید که رهبری یک ابتکار بینالمللی برای این هدفها را به دست بگیرد:
1 ـ قاطعیت کامل در مقابل پروژة سلاح اتمی رژیم ایران
2 ـ منوط کردن روابط سیاسی و تجاری با رژیم ایران به توقف اعدامها
3 ـ خلع ید از دیکتاتوری مذهبی تهران در سوریه و عراق
4 ـ پایان محاصره کمپ لیبرتی و اعلام آن به عنوان کمپ پناهندگی تحت نظر ملل متحد
5- حمایت از مقاومت ایران که آلترناتیو بنیادگرایی مذهبی است که منشأ آن در تهران است.
از همة شما متشکرم.