ایاد علاوی: اگر مالکی برای تشکیل دولت در عراق تلاش کند، هرج و مرج روی خواهد داد

به نوشته روزنامه کریستین ساینس مانیتور (20فروردین89) نخست وزیر سابق ایاد علاوی چشم اندازهای حل بن بست سیاسی در عراق و تهدید جنگ جدید فرقه یی را مورد گفتگو قرار می دهد.
نخست وزیر سابق عراق ایاد علاوی در مصاحبهیی با ند پارکر از لس آنجلس تایمز نسبت هرج و مرج محتمل در صورت سلب حق تشکیل دولت آینده کشور از وی هشدار داد...

سؤال: با توجه به 2 روز بمب گذاری در بغداد در هفته گذشته و قتل 25 عراقی به ضرب گلوله در یک روستا در آخر هفته گذشته، آیا امنیت در عراق رو به وخامت است؟
علاوی: امنیت در 10-8 ماه گذشته بدتر شده است. من فکر میکنم شکست در آشتی و فرقه گرایی همچنان چیره است. من همچنین معتقدم که آمادگی سرویسهای امنیتی و نظامی کافی نبوده است. من فکر میکنم ارتش و پلیس هر دو بر مبنای فرقه گرایی تشکیل شدهاند و نه تخصص.
من همچنین بر این باورم که نیروهایی که در مقابله با افراطگرایی و القاعده نقش داشتند ناگهان ضد دولت معرفی شدند و تحت فشار قرار گرفته و بازداشت شدند. اشاره من به شورای بیداری است.
طرح افزایش نیرو نیز پایان یافته بود و آمریکاییها به دلیل آماده سازی برای خروج، از شهرها عقب میکشیدند. سرجمع اینها، قاتلان و نیرویهای افراطی و تروریست را تشویق کرد که بار دیگر عملیات در این کشور را شروع  کنند و فعالیتهایشان را گسترش بدهند.
این به واقع یک خلا بعد از انتخابات تا شکل گیری دولت بعدی است... این تروریستها را تشویق میکند...
سؤال: اگر افزایش خشونت ادامه داشته باشد، آیا دولت آمریکا باید در طرحهای خود برای کاهش نیرو به ،50000 نیروی رزمی تا ماه اوت تجدید نظر کند؟
علاوی: من فکر میکنم آمریکاییها باید به تاریخهای تعیین شده پایبند باشند. ولی معتقدم عراقیها باید مسئولیت را بر عهده بگیرند. به عقیده من عراقیها باید به تشکیل دولت سرعت ببخشند...
صادقانه بگویم، وخامت امنیت در عراق و این واقعیت که آمریکا نیروهایش را کاهش خواهد داد باید روی عراقیها فشار بیاورد تا تشکیل دولت را تسریع کنند و بیشتر خواهان و آماده مصالحه با یکدیگر باشند و دولت فراگیر و در عین حال کارآمدی را شکل بدهند...
سؤال: آیا شما آمادهاید به خاطر تشکیل دولت، منصب نخست وزیری را فدا کنید؟
علاوی: اگر به واقع دلیل منطقی برای انجام این کار وجود داشته باشد، حتی باید کشور را به خاطر دیگران ترک کرد. ولی طبق قانون اساسی و دموکراسی، تشکیل دولت حق ما است و ما باید نوک پیکان تشکیل دولت باشیم. من دلیلی نمیبینم که چرا باید از این حق منع شویم. این اعتراض به خاطر چی است و خواست و رای مردم چه میشود؟
سؤال: اگر ائتلاف دولت قانون مالکی سعی کند در عوض لیست شما، که بیشترین کرسی را در پارلمان دارد، دولت آینده را شکل بدهد، شما چه کار خواهید کرد؟
علاوی: اگر آنها (دولت قانون مالکی ) اصرار دارند و میخواهند (دولت) را اشغال کنند، این امر کشور را به هرج و مرج جدی خواهد کشاند. انکار حق مردم، انکار قانون اساسی، انقلاب و کودتا علیه قانون اساسی ویران گر خواهد بود. این کشور را در معرض خشونت قرار خواهد داد.
سؤال: برخی عراقیها ابراز نگرانی میکنند از این که نخست وزیر نوری مالکی میتواند به یک حاکم مستبد تبدیل شود. آیا شما نگران این هستید؟
علاوی: البته، ما نگرانیم. به همین خاطر است که به دموکراسی معتقد هستیم؛ به همین خاطر است که با دموکراسی کار میکنیم؛ و به همین خاطر است که شخصاً بر اولین روند دموکراتیک در این کشور نظارت کردم و خودم به محض تشکیل دولت جدید قدرت را صلح آمیز و بلادرنگ تسلیم کردم.
سؤال: نظر شما در مورد نخست وزیر کنونی چیست؟

علاوی: شاهد یک تمرکز بر اساس حزب وی (مالکی ) هستیم. حزب وی در کسب مشاغل و دیگر امور و همچنین دستگاههای حفاظتی و امنیتی، ارتش و نهادهای مختلف سوگلی و خاص  بوده است. ما مردمی هستیم که معتقدیم گر چه نخست وزیر ممکن است به یک حزب تعلق داشته باشد، ولی او باید نخست وزیر کل کشور باشد. عراق را نمیتوان با یک حزب اداره کرد. نمیتوان با یک فرد اداره کرد. نمیتوان با یک فرقه اداره کرد. عراق باید بر پایه مشارکت برابر بین شهروندان آن بنا شود.
سؤال: نقطه تعیین کننده بازگشت به جنگ فرقه یی چیست؟
علاوی: خدا نکند بعد از خروج آمریکاییها در ماه اوت دولتی سر کار نباشد. این یک نقطه تعیین کننده خواهد بود. در واقع حملات تسریع خواهند شد. این فروپاشی قانون و نظم را تسریع خواهد کرد.
سؤال: اگر تا پایان ماه اوت دولتی وجود نداشته باشد، آیا به عقیده شما آمریکا باید در مورد جدول زمانی خود برای خروج نیروها تجدید نظر کند؟
علاوی: حفظ ارتش در اینجا برای همیشه به نفع عراق یا آمریکا نیست. صادقانه بگویم، حضور ارتش آمریکا راه حل جادویی نیست. حضور ارتش آمریکا در اینجا دارد وارد هشتمین سال خود میشود. ما به راهی برای خروج از فرقه گرایی نیاز داریم، اینکه آشتی کنیم، موسسات و یک سیاست خارجی قوی داشته باشیم.