جز معرفت از ساقی میخانه ندیدیم

در سینه ی آن یار بجز شور و شری نیست

هرجا که رَوی، قفل و دَری راه ببندد

جز میکده، کآنجا اثر از قفل و دری نیست

هرجا که رَوی از تو بپرسند ؛"که هستی؟"

جز میکده،کآنجا ز من و ما اثری نیست

سرگشته ی عشقند در آن جا همه، امّا

از عشق در آن دایره پَرگار تری نیست

میخانه ببستند و خُم خسته شکستند

از جام تهی مانده، دل تشنه تری نیست

میخانه ببستند و ندیدند پریشانی ما را

این جا چو من و دختر رَز در به دری نیست

در این شب تاریک و بیابان پُر از هول

جز عشق،تو را همسفر و راهبری نیست