متخصصان حوزه مدیریت در آمریکای شمالی و انگلستان در بررسی های انجام شده به این نتیجه رسیده اند که «دلیل اصلی کاهش 80 درصد حجم آب دریاچه ارومیه فعالیت های انسانی و توسعه سازه بی رویه در این حوزه آبریز بوده و خشکسالی و تغییرات آب و هوایی در منطقه در حدی نبوده که بتواند تغییرات سطحی و حجمی این چنینی در دریاچه ایجاد کند». یک کارشناس زیست محیطی در این رابطه گفت: «سد سازی، حفر گسترده چاه ها، افزایش سطح زیرآبیاری، تغییر در کاربری زمین و رقابت شدید در استفاد از منابع آب، نقشی به مراتب بیشتر از تغییرات آب و هوایی در امنیت آبی ایران به ویژه در حوضه آبریز دریاچه ارومیه دارد. دریاچه ارومیه در بستر مرگ است. این بیماری برای متخصصان منابع آب آشنا است. دریاچه ارال هم همین بیماری را داشت و خشکید».
خبرگزاری حکومتی ایسنا-15 بهمن 1393