دانشگاه این سنگر آزادی از زمان بروی کار آمدن نظام آخوندی همواره خاری در چشم مرتجعان و آخوندهای ریز و درشت بوده است. در فردای به قدرت رسیدن خمینی بود که توطئه های حکومتی برای پاکسازی دانشگاه ها از دانشجویان مجاهد و مبارز آغاز گردید. با حکم  خمینی و با هدف تصفیه دانشگاه ها از اساتید و دانشجویان دگر اندیش بود که خشونت سازمان داده شده حکومتی در دانشگاه های کشور و بویژه در دانشگاه تهران براه افتاد. در فروردین 1359 چماق بدستان خمینی با یورش به دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی طرح ضد مردمی وضد علمی بنام ”انقلاب فرهنگی “ را به اجرا گذاشتند که طی آن دهها تن از دانشجویان شهید وصد ها تن زخمی و دستگیر شدند.
 
آری این خمینی بود که دشمنی تاریخی خود با علم و دانشگاه را رسما اعلام کرد. وی در آن دوران فریاد برآورد: «همه دردهای ایران از دانشگاه شروع شده است. دانشگاه تلخی هایی داشت که به این زودی ها رفع نمی شود». مضمون و جوهر این جملات چیزی جز فرمان سرکوب خونین دانشجویان مبارز و مجاهد نبود. اما خروش دانشجویان آزاده در سرفصل های تاریخی مانند 16 آذر و یا جمعه خونین کوی دانشگاه در 18 تیر سال 78 و قیام سال 88 تنها گوشه هایی از این پایداری و مبارزات دانشجویان در سنگر این مقدس برای رسیدن به  آزادی و حقوق بشر است. سنگری که در پشت آن امروز فریاد های حمایت از زندانیان سیاسی در میهنمان طنین انداز شده است.
23 بهمن 1393