این سخنان بیانگر دیدگاهی است که براثر آن بخش بزرگی از هنرمندان ملی و مردمی  کشورمان در حاکمیت قرون وسطایی آخوندی  یا دستگیر و به زندان و حبس و شلاق محکوم شده اند و یا ممنوع التصویر، خانه نشین و به خارج از کشور پناه آورده اند. بیان این دیدگاه به یقین آن روی سکه ی جهان بینی ولی فقیه در رابطه کلیت هنر نیز می باشد. نگاهی به کویر سوزان و برهوت در تمامی زمینه  های  فرهنگی  تائیدی براین سخن می باشد.  
برای مثال نخستین فتوا علیه انواع موسیقی را خمینی در مرداد سال 1358 صادر کرد که در روزنامه اطلاعات آن زمان منتشر شد. وی در این فتوا انواع موسیقی ها را حرام دانسته و گفته بود از صدا و سیما  هم پخش نشود. این امر راه به شدت عمل و سرکوب بی وقفه اهل هنر و موسیقی در سراسر کشور برد. در کمتر شهرهایی در کشور نبود که هنرسراهای موسیقی، مراکز خرید و فروش ادوات موسیقی، بنگاه های پخش و نشر موسیقی  به تعطیلی کشانده نشوند. بدعتی که خمینی از خود برجا گذاشت، در دوران خامنه ای نیز با شدت و حدت بیشتری ادامه یافت. برای نمونه  نماینده خامنه ای (تاریخ 8 اسفند 1393 خبرگزاری حکومتی قرآن) در سخنانی تاکید کرد: «از دیدگاه مقام معظم رهبری ترویج موسیقی عام موسیقی به هر شکل و در هر سطح  آن با توجه به این که هنوز مصادیق موسیقی حرام در جامعه زیاد به چشم می خورد جایز نیست»
سایت حکومتی تابناک-27 بهمن 1393