آقای «سروژ گورکی عراقی» 69 ساله متولد تهران، از کودکی با نواختن آکاردئون به موسیقی علاقه وافری نشان میداد. وی پس از دریافت دیپلم تحصلات خود را در انستیتو موسیقی ادامه داد، و درعین حال برای ارتقای دانش موسیقی در رشته آهنگسازی و ارکستراسیون از محضر بزرگانی چون استوار و مللک اصلانیان نیز بهره جست. او بعنوان یکی از برجسته ترین پیانیستهای ایران بخصوص با تسلط فراوان در موسیقی مدرن آن روزگار همکاری خود را با ارکسترهای رادیو ایران گسترش داد و به عنوان یکی از پرکارترین هنرمندان در عرصه موسیقی پاپ با بسیاری از خوانندگان و نوازندگان نامدار ایران به همکاری پرداخت. علاوه بر آن او در بخش هنری وزارت فرهنگ و هنر نیز به کار موسیقی اشتغال داشت و ساخته های خود را نیز از این طریق به جامعه دوستداران موسیقی مدرن آن دوران ارائه میکرد. سروژ بعنوان یک چهره با تجربه و با ذوق در موسیقی روز در ایران مطرح بود و از اینرو بسیاری از خوانندگان نامدار آن زمان وامدار آثار او میباشند.
بعد از روی کار آمدن حکومت هنرکش آخوندی همچون بقیه هنرمندان آزاده مملکتمان از فعالیتهای هنری محروم شد ولی تن به تسلیم به رژیم نداد و با تلاشی خستگی ناپذیر توانست با راه اندازی یک ارکستربزرگ در کلیساهای ارامنه ایران به اجرای موسیقی نیایشی و عبادی بپردازد. اما آخوندها این را هم برنتافتند و به بهانه حضور نوازندگان مسلمان در ارکستر کلیسا مانع کارش شدند و ارکستر را منحل کردند. سروژ با تحمل مشقات فراوان لاجرم مجبور به جلای میهن شد و به این جهت در سال 1986 همراه با خانواده اش به خارج کشور آمد و در آلمان پناهنده شد و هرگز به میهن اشغال شده توسط آخوندها بازنگشت.
زنده یاد سروژ، این هنرمند برجسته، با شخصیت مهربان و صمیمی خود در کمال تواضع و با عشق و مهر به آزادی میهن در زمره هنرمندان شریفی بود که از دیرباز با مقاومت ایران در صحنه های مختلف هنری حضوری فعال و درخشان داشت. او برای بزرگداشت هنرمند بزرگ میهنمان زنده یاد عماد رام نیز چند قطعه از آثار ماندگار او را بازسازی و تنظیم کرده که در کارنامه هنری او به زیبایی میدرخشند.
فقدان آقای سروژ این هنرمند شریف  را به خانواده گرامی او و جامعه ارامنه ایران و هنرمندان مقاوم میهنمان که به دیکتاتوری ولایت فقیه نه گفته اند صمیمانه تسلیت میگوییم. یاد این هنرمند شریف و آزاده گرامی باد!