وی در این رابطه گفت: «شاید بتوان گفت که من بیش از همه شما در سال‌های گذشته به سفر رفته‌ام و در این سفر کسانی را می‌بینیم که به علت نداری به بیمارستان مراجعه نمی‌کردند و حتی دیروز که در استان بوشهر شهرستان دشتی بودم، بیشتر افراد نابینا بودند و مقابل خود را نمی‌دیدند چراکه حتی پول ایاب و ذهاب به پزشک را نیز نداشتند». این کارگزار حکومتی در ادامه افزود: «850 هزار نفر از جمعیت کشور که در نزدیکی پایتخت زندگی می‌کنند، حتی یک بیمارستان هم ندارند. در شهرستان قرچک با 300 هزار نفر و شهرستان پیشوا با 100 هزار نفر جمعیت حتی یک‌تخت بیمارستانی هم وجود ندارد و مردم برای دریافت ابتدایی‌ترین خدمات درمانی مجبور هستند از مسیر جاده‌ای نه‌چندان ایمن به تهران و به بیمارستان مراجعه کنند. در شهرستان ورامین نیز که دارای 450 هزار جمعیت است فقط 120 تخت وجود دارد».
سخنان این وزیر حکومتی در حالی بیان می‌شود که وضعیت بهداشت و درمان در حاکمیت آخوندی به‌موازات رشد بی‌سابقه انواع بیماری‌ها روز بروز وخیم ترمی شود. برای نمونه کمبود امکانات و مراکز درمانی و همچنین فشارهای شدید مالی بر بیماران، به‌ویژه بیماران مبتلا به قند، سرطان، تنفسی و قلبی طی سال‌های اخیر بحدی است که برای نمونه بیش از 10 درصد بیماران نیازمند به درمان، به دلیل هزینه‌های سنگین درمانی فقیر می‌شوند. وضعیت به‌اندازه‌ای بحرانی است که همین وزیر بهداشت در آذرماه گذشته اعلام کرده بود: «خلیج‌فارس طلا هم شود در درازمدت از پس هزینه‌های درمان برنمی آییم» و بدین‌سان آب پاکی بر تمام درخواست‌های به‌حق مردم، بیماران و نیازمندان برای بهداشت و درمان بهتر و ارزان ریخت. این وزیر رژیم آخوندی در حالی این سخنان را ایراد کرد که بخش بزرگی از درآمدهای ملی کشور که منطقاً باید صرف رفاه، آسایش، درمان و بهداشت مردم شوند، به ماشین ترور، بنیادگرایی و ساخت سلاح اتمی سرازیر می‌شود.
2 اسفند 1393