جیا فرانکو فاتورینی
سلام به همگی
از طرف سازمان هایی که به این جلسه فراخوان دادند. خیرمقدم می گویم. موضوع برنامه دسترسی به دارو و پزشک در کمپ لیبرتی در مجاورت فرودگاه بغداد است و چرا این موضوع خاص؟
این اشخاص ابتدا در شمال شرقی بغداد در کمپ اشرف به سر می بردند و از زمان خروج امریکا از عراق و از زمان به دست گرفتن قدرت توسط مقامات جدید عراقی ، دست به هر اقدامی برای خالی کردن اشرف از افراد آن زدند و با اعمال زور و تحت اجبار به محلی به نام کمپ لیبرتی که یک پایگاه سابق ارتش امریکا در کنار فرودگاه بغداد است جابجا شدند. از آن زمان این اشخاص تحت محاصره دولت عراق که کمپ را کنترل می کنند به سر می برند. این محاصره شامل زیرساخت هایی که در اشرف وجود داشت نیز می شود به این معنا که در کمپ اشرف این افراد از زیر ساخت های پزشگی برخوردار بودند ازجمله یک مجموعه اتاق عمل که آنها خواستار انتقال آن به کمپ لیبرتی در بغداد بودند و مقامات عراقی از آن خودداری کردند. بنابراین کلیه زیر ساخت پزشگی در اشرف باقی ماند و پناهجویان در کمپ لیبرتی آن طور که باید و آن طور که التزامات قانون بین المللی انساندوستانه اقتضا می کند، از دسترسی به درمان و دارو محروم شدند. برای پرداختن به این موضوع در چارچوب مجمع اجتماعی سازمان ملل که در کاخ ملتها در اینجا در ژنو برگزار می شود با آقای پیر گالان شروع می کنیم.

پیر گالان- رئیس فدراسیون اروپایی اومانیست‌ها، رئیس سازمان جهانی علیه شکنجه (بلژیک)
می‌خواستم بگویم، من نه تنها ریاست این جامعه یعنی فدراسیون اومانیستی اروپا را برعهده دارم که 52 انجمن را گردهم می‌آورد و به‌تازگی استاتوی شورای اقتصادی-اجتماعی سازمان ملل را هم کسب کرده است؛ لذا ما قصد داریم در ملل متحد حضور یابیم و صدای اومانیست‌ها در اروپا را برسانیم، به‌ویژه وقتی بحث مربوط به حقوق بشر باشد. به نظر من یک مشکل اساسی این است‌که کسانی در دنیا به‌حاشیه رانده می‌شوند، مانند دوستان ما در لیبرتی.
به‌نظر من آمریکا یک مسئولیت مهم دارد که باید به آن پرداخت چون اگر آمریکا این جابجایی را اجازه داده است، پس آنها مسئول وضعیتی هستند که الآن ساکنان در داخل کمپ با آن روبرو هستند.
در واقع اروپا نیز از مسئولیت‌های خودش شانه خالی کرد، لذا به‌نظر من ما این مسئولیت مشترک را داریم که ببینیم چه‌طور می‌توانیم امنیت این افراد را تضمین کنیم و خواهان آن بشویم که بطور خاص نُرم‌های بین‌المللی محترم شمرده شوند و این مطالبه که رئیس هم مطرح کرد، یعنی توجه خاص به رسیدگی پزشکی. به‌خصوص که از سطح این رسیدگی آگاهیم، کسانی که محل و بیمارستان‌ها را بازدید کرده‌اند بهتر از من این‌را خواهند گفت، و وقتی از سطح رسیدگی پزشکی و سازمان‌دهی آن (در اشرف) آگاهیم و این‌که حتی شنیده‌ام همسایگان (اشرف) هم از آن بهره می‌بردند. می‌خواهم با شما در این مورد تبادل نظر کنیم که چه امکاناتی می‌توانیم داشته باشیم به گونه‌یی که سازمان ملل به تعهداتش عمل کند، کمیساریای عالی پناهندگان به تعهداتش عمل کند، اتحادیة اروپا به تعهداتش عمل کند و هم‌چنین در مورد دولت جدید عراق. به‌نظرم زمان آن است که از طریق همین جلسه یک فراخوان به دولت جدید عراق بدهیم که خودش به تعهداتش عمل کند و کمیسر عالی حقوق بشر جدید که در ژنو مستقر است که این مسئول جدید بتواند به مسئلة پناهندگان کمپ لیبرتی بپردازد. فراخوان مشترک ما باید شنیده شود، چون صدای تشکل‌هایی است که نگرانی آنها، احترام به حقوق مردم و حقوق انسانی در نهادهایی است که پایة آنها را این مفاهیم تشکیل داده‌اند و از همین موضع است که من در این برنامه شرکت کرده‌ام.

پائولو کازاکا
آنچه که گفته شده کاملاً صحیح بود و آرزو می کنم روزی برای دادن شهادت برای محاکمه جنایت هایی که از 2003 به وقوع پیوسته است و هنوز هم در عراق روی می دهند به دادگاه بین المللی دعوت بشوم. من چندین بار به عراق رفته ام که آخرین بار دسامبر سال گذشته بود و اغلب مواقع به عنوان نماینده پارلمان اروپا، درجنوب در شمال ، در شرق و غرب عراق در اشرف مسافرت کرده ام.
 تنها چیزی که در عراق روبراه بود ، اشرف بود. از هر جنبه ای کار می کرد مرتب بود و بویژه در زمینه پزشکی. در 2004 که آنجا بودم صف همسایگان را مقابل اشرف می دیدم که درخواست کمک از  بیمارستان مجاهدین خلق درآنجا را می کردند چون می دانستند تنها چاره برای درمان شان آنجا است. همه اهالی از مجاهدین خلق بسیار بسیار راضی بودند، در آن زمان تنها جایی که همه چیز به طور عالی در عراق روبراه بود اشرف بود و این شهادت را به هر تعداد دفعاتی که لازم باشد در هرجایی تکرار خواهم کرد. این یک جنایت بود که از یک طرف پناهندگان را از اشرف به لیبرتی اخراج کردند و از طرف دیگر مانع انتقال تجهیزات شان که تجهیزات پیشرفته ای هم بود، شدند. آن چه که در لیبرتی دارد انجام می شود یک جنایت است که باید متوقف شود ، باید که غرب سیاستش را تغییر بدهد و نمی توان به این صورت ادامه داد.

ژان شارل رییل - نماینده مجلس فدرال سوئیس و رئیس شورای شهر ژنو
به عنوان نمایندة فدرال و رئیس شورای شهر ژنو و به خصوص به عنوان نمایندة فعلی شورای بزرگ ژنو و به عنوان پزشک بهداشت عمومی از درگذشتهای پشت سر هم ساکنان کمپ لیبرتی  منقلب و برآشفته هستم. دلیل این درگذشتها فقدان عامدانه و برنامه‌ریزی‌شدة دسترسی به معالجه می‌باشد. محاصرة پزشکی با جلوگیری از دسترسی پناهندگان به درمان ادامه می‌یابد.
ساکنان لیبرتی دارای حقوقی بنیادین هستند. باید همواره آنها را پناهندة ساکن لیبرتی نامید تا وضعیت قانونی آنها روشن باشد. این حقوق بنیادین، حق دسترسی به پزشک، رازداری پزشک، حق دسترسی به مترجم و حق همراهی پرستار در صورت نیاز می‌باشند. حق بهداشت و سلامتی مانند سایر حقوق بشری فراسوی موقعیت حقوقی افراد است.
به همین دلیل ما ملل متحد، ایالات متحده و اتحادیة اروپا را فرامی‌خوانیم تا اقدامات فوری برای پایان دادن به این محاصره و محاصرة پزشکی انجام دهند و امنیت کمپ لیبرتی را تأمین کنند و به فوریت تلاش کنند تا هفت گروگان، شامل شش زن را که نیروهای عراقی به گروگان گرفته‌اند آزاد کنند.
من به شما ساکنان لیبرتی درود می‌فرستم و حمایت خودمان از شما را اعلام می‌کنم. من به عنوان یک پزشک به بیمارانی فکر می‌کنم که رنج می‌کشند و از معالجات لازم محرومند. من به خانواده‌های زخمیها و خانواده‌های کسانی که درگذشته‌اند فکر می‌کنم. امیدوارم که یک روز تاریخ و دادگاههای ویژه این قاتلان و سرکردگان آنها را محاکمه کنند.

آلفرد زایاس گزارشگرمستقل سازمان ملل
همکاران گرامی، خانمها و آقایان،
درگذشت علی سالاری در 4فوریه در کمپ لیبرتی و مرگ 23تن دیگر به دلیل کمبود معالجات دارویی نه تنها نگران‌کننده است، بلکه فقدان همبستگی بین‌المللی و سیاسی را نشان می‌دهد.
همان طور که شما می‌دانید دومین دوره از بررسیهای دوره‌یی جهانی در مورد عراق و ایران در ماه اکتبر و نوامبر گذشته بوده‌اند.
چه راههای بین‌المللی دیگری برای عرضه کردن وضعیت حقوق بشر در کمپ لیبرتی وجود دارد؟
همانطور که شما می‌دانید ایران و عراق عضو کمیتة حقوق بشر هستند و منشور حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را امضا کرده‌اند. در نتیجه این روند بررسی دوره‌یی در کمیتة حقوق بشر و کمیته علیه شکنجه و غیره وجود دارد.
به عنوان یک کارشناس مستقل، من و ما روندهای ویژة شورای حقوق بشر را داریم و حق ویژة دریافت دادخواست و اطلاعیه‌ها را دارا هستیم.
من به شما اطمینان می‌دهم که بسیاری از ما شرایط کمپ لیبرتی را از نزدیک دنبال می‌کنیم. شما می‌توانید دادخواستهای بیشتری را به گروههای کاری بازداشت خودسرانه، گزارشگر اعدامهای فراقانونی و گزارشگر بهداشت و درمان بفرستید. یک گزارشگر جدید در مورد بهداشت و درمان وجود دارد من فکر می‌کنم که همة این پرونده‌ها برای معرفی به روند ویژة شورا مناسب هستند. من از منشور حقوق غیرمدنی و سیاسی، کنوانسیون حقوق کودک، کنوانسیون علیه شکنجه صحبت می‌کنم و به طور خلاصه به سندی در مورد بررسی عمومی شمارة 14در کمیتة حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اشاره می‌کنم.
در ارتباط با محاصره، پاراگراف 41 از این سند عمومی بسیار روشن است. دولتها می‌بایست در هر شرایطی از محاصره یا اقدامات محدودکننده برای دسترسی به دارو و وسایل پزشکی خودداری کنند و نباید از فشار سیاسی و اقتصادی استفاده کنند.
در نتیجه مکانیسمها و نُرمها وجود دارند. متأسفانه کمبود عزم سیاسی کشورهای بزرگ از جمله ایالات متحده نیز وجود دارد. آمریکا یک مسئولیت اساسی در برابر اشرفیها در لیبرتی به عهده دارد.
من می‌توانم به شما در مورد همبستگی خودم و همکارانی که گزارشگر ویژه هستند، تضمین بدهم.