آندرانیک از عشق به مردم و آزادی مردم ایران سرشار بود و به‌راستی دلش از این عشق زنده بود که پس از انکشاف اصالت کوشش مبارزان راه آزادی مردم ایران بدون واهمه از انگ خرده گیران سطحی‌نگر، همه نوش و توان و سرمایه معنوی‌اش را در طبقی از اخلاص به آنان تقدیم نمود. ادای نام برادر مسعود و مجاهد خلق به هیجانش می‌آورد و این‌همه نشان از آن داشت که پیام رهایی را با صدق و صفای ذاتی‌اش دریافته است. آن‌همه صمیمیت و فروتنی بی‌شائبهٔ هنرمندی به عظمت اندرانیک در کمتر کسی سراغ دادنی است. خاطره و یادش جاودانه باد
انجمن هنرمندان روشنک
هامبورگ