نگاهی به بازتاب رسانه‌ها در این زمینه، بهترین گواه بر این ادعا است که دیگر تنها این مردم و مقاومت ایران نیستند که سیاست مماشات با دیکتاتوری مذهبی حاکم بر میهنمان را به چالش می‌کشند، بلکه عمق نارضایتی به وزارت خارجه‌ها، محافل سیاسی و دیپلماتیک و مردم کشورهای درگیر در این پرونده نیز کشیده شده است. برای نمونه روزنامه واشنگتن‌تایمز در آخرین نظرسنجی خود اعلام کرده است: «در آمریکا از هر 10 نفر 6 نفر می‌گویند، غیرمحتمل است معامله با رژیم ایران تولید تسلیحات اتمی توسط این رژیم را متوقف یا کند، کند». همچنین در یک اقدام نمادین 47 نماینده کنگره آمریکا در نامه‌ای به سران رژیم آخوندی ضمن اشاره به خطوط قرمز سیاست کلی این کشور در مذاکرات اتمی تا کید کردند که هرگونه توافق اتمی بدون تائید کنگره دوام نخواهد داشت. در این نامه سرگشاده ازجمله آمده است: «رئیس‌جمهور بعدی می‌تواند چنین توافقنامه‌ای را با یک چرخش قلم باطل کند و کنگره آینده می‌تواند مفاد این توافقنامه را در هرزمانی تغییر دهد». قانون‌گذاران آمریکا همچنین تأکید کرده‌اند: «با مشاهده روند مذاکرات هسته‌ای دریافتیم که کاملاً متوجه نظام ما و قانون اساسی ما نشده باشید. هرآن چه که به تصویب کنگره نرسد، صرفاً یک توافق اجرایی است». این هشدارها در حالی منتشر می‌شود که شواهد و قرائن سخن از تمایل بخشی از سیاست مماشات در تن دادن به خواسته‌های دیکتاتوری ولی‌فقیه طلسم شکسته در پرونده اتمی و کوتاه آمدن از قطعنامه‌های شورای امنیت ملل متحد رادارند. همچنین سایت حکومتی دیپلماسی ایران (22 اسفند 1393) به نقل از روزنامه الحیات گزارش کرده است: «فابیوس (وزیر خارجه فرانسه) از اینکه مذاکرات هسته‌ای تنها میان واشنگتن و تهران پیش می‌رود چندان خرسند نیست و با امتیازهایی که طرف آمریکایی با توجه به مطالبات اروپایی‌ها در پرونده هسته‌ای داده، موافق نیست. نگاهی وجود دارد که اگر این مشکلات حل نشدند، پاریس از امضای توافق نهایی با رژیم ایران خودداری کند». همچنین ریموند تنتر مشاور اسبق کاخ سفید در مقاله‌ای تحت نام ” نادیده گرفتن افشاگری‌های مجاهدین به توافق بد می‌انجامد“ (فارین پالسی 11 مارس 2015) با اشاره به وضعیت قفل‌شده و چشم‌انداز تیره تار روند مذاکرات می‌نویسد: «به مدت بیش از یک سال به ما گفته‌شده است که معامله نکردن بهتر از یک معامله بد است. خوب این‌یک معامله بد است. این‌یک معامله بسیار بد است، زیرا برنامه هسته‌ای ایران به میزان زیادی دست‌نخورده باقی می‌ماند».
23 اسفند 1393